ႏွင္းခ်ိဳလိႈင္ (ေျမာက္ဦး)
ျမန္မာႏုိင္ငံဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ကစတင္ခဲ့သည္။ႏွ စ္ေပါင္း ၂၂ ႏွစ္ ဖိႏိွပ္အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၏ သမိုင္းဝင္ေသာ အာဏာလႊဲႊအပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ႏုိ င္ငံေတာ္အာဏာသည္ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္မွ အရပ္ဖက္အစိုးရလက္ေအာက္သို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္မွန္ေသာအရပ္ဖက္အစိုးရကားမဟုတ္ေပ။ ယခင္စစ္အစိုးရ၏ အာဏာရွင္အရာထမ္းမ်ားကို အရပ္ဖက္အစိုးရတစ္ရပ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၎တို႔ကလူဝတ္လဲကာအရပ္ဖက္အစိုးရအျဖစ္ဖန္တီးၿပီး နာမည္အသစ္ျဖင့္တုိင္းျပည္ကိုလက္မလြတ္စတမ္း အုပ္ခ်ဳပ္ေနျခင္းကိုလည္း တစ္ႏုိင္ငံလံုးအသိပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာဏာရွင္မ်ားကထပ္မံအုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္အတြက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အစိုးရကို လူဝတ္လဲအစိုးရ။ ႀကံ့ဖြ႔ံအစိုးရဆိုၿပီးအမ်ိဳးအမ်ိဳးေခၚေဝၚၾကသည္။ အားလံုးလည္းသိၾကသည္။
ယခင္စစ္အစိုးရလက္ထက္ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုႏွင့္ ၂၀၁၀ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုသည္အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ အလြန္တရာေျပာင္းလဲသြားသည္မဟုတ္။ စစ္တပ္၏အမိန္႔အာဏာမွာ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားသည့္အျပင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းသို႔လိုက္လာခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ျ ပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ စစ္တပ္မွတစ္မတ္သားတုိ႔အားၿပိဳင္မႈမ်ားရွိသည္။ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားမွ တက္လာသည့္ျပည္သူေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားတစ္ဖက္ တစ္မတ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ႀကံ့ဖြ႔ံမွတက္လာသည့္ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားကတစ္ဖက္ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားမွကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ အေရအတြက္နည္းပါးသည့္အတြက္ အားၿပိဳင္မႈတိုင္းတြင္ရံႈးနိမ့္ခဲ့ရသည္။
လႊြတ္ေတာ္သည္ စစ္တပ္၏အာဏာကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ စစ္တပ္ႏွင့္လူဝတ္လဲထားေသာစစ္အာဏာရွင္မ်ားရွိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အထိ ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း လႊတ္ေတာ္၏အခန္းက႑မွာ မပီျပင္ေသာလႊတ္ေတာ္သာျဖစ္သည္။ လႊတ္ေတာ္သည္ျပည္သူလူထုေရြးခ်ယ္ေပးလိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ဖြဲ႔စည္းထားသည္။
သို႔ေသာ္လႊတ္ေတာ္တြင္အာဏာမရွိသည့္အတြက္ျ ပည္သူ႔အက်ိဳးကိုလုပ္ေပးႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့ေပ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအရလႊတ္ေတာ္ကိုအာဏာေပးထား ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္အာဏာကိုအစိုးရက အမ်ားဆံုးကိုင္တြယ္ထားသည္ကိုေတြ႔ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ၿပီးခဲ့ေသာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္တြင္ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္ ျဖစ္သည့္ အျမင့္ဆံုးေသာအာဏာပိုင္ျဖစ္ေသာ လႊတ္ေတာ္သည္ဥပတိရုပ္မေကာင္းခဲ့ဟု သံုးသပ္မိပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့သည့္လႊတ္ေတာ္ကိုျ ပန္လည္သံုးသပ္လိုက္ပါက လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးသည္ အစိုးရ၏ထိမ္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္သာ ျပဳလုပ္ေနခဲ့ရသည္ကိုေတြ႔ရသည္။
လႊတ္ေတာ္သည္အစိုးရကိုအျပန္အလွန္ထိမ္းေက်ာင္းႏုိင္ခဲ့ျခင္းမရွိ။ အစိုးရ၏ခြင့္ျပဳခ်က္မ်ားျဖင့္သာေတာက္ေလွ်ာက္က်င္းပလာခဲ့ျခင္းျဖသည္။ တကယ္တမ္းတြင္ လႊတ္ေတာ္သည္ဥပေဒျပဳေရးအာဏာကိုရယူထားသည့္ျပည္သူ႔ကိုယ္စားျပဳကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ဖြဲ႔စည္းထာေသာ အဖြဲ႔အစည္းျဖသည့္အတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံုအရအျမင့္ဆံုးအာဏာပိုင္အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကိုရယူထားသည့္ အစိုးရအဖြဲ႔ႏွင့္လႊတ္ေတာ္တို႔သည္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးအျပန္အလွန္ထိမ္းေက်ာင္းႏုိင္ရမည္။ ထိမ္းညွိပိုင္ခြင့္ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ အစိုးရ၏မွားယြင္းေသာလုပ္ရပ္မ်ားရွိသည္။ အမွန္ဆိုလႊတ္ေတာ္မွ ယင္းသို႔မွားယြင္းေနေသာလုပ္ရပ္မ်ားကို ျပန္လည္တည့္မတ္ေပးႏုိင္ရန္ အစိုးရကိုေထာက္ျပေဝဖန္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ရမည္။ လက္ေတြ႔တြင္ယင္းသို႔ျဖစ္မလာခဲ့။ လႊတ္ေတာ္သည္အစိုးရမွားယြင္းေသာလုပ္ရပ္မ်ားကို ေထာက္ျပႏုိင္ျခင္းမရွိ။ေ ထာက္မျပဝံ့ျခင္းသည္ လႊတ္ေတာ္၏အားနည္းခ်က္ ေၾကာင့္ဟုသံုးသပ္မိသည္။
လႊတ္ေတာ္သည္ ညံ့ဖ်င္းေသာလႊတ္ေတာ္၊ ေသးသိမ္ေသာလႊတ္ေတာ္ျဖစ္သည့္အတြက္ အစိုးရသည္လႊတ္ေတာ္ကိုေလးေလးနက္နက္မစဥ္းစားေပ။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကႏုိ င္ငံေတာ္အတြင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုင္ရာ၊ ဥပေဒဆိုင္ရာ၊ တရးစီရင္ေရးဆိုင္ရာေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊
စီးပြားေရးရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ား၊ စသည့္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ညွိႏႈိင္းေရးဆြဲရသည္။ လႊတ္ေတာ္မွေရးဆြဲအတည္းျပဳေပးလုိက္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုအစိုးရက အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ေပးရသည္။ သို႔ေသာ္ ၿပီးခဲ့သည့္ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ အတည္ျပဳထားသည့္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို
အေကာင္အထည္မေဖာ္သည့္အျပင္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ တင္ျပေတာင္းဆိုမႈ၊ေ ဆြးေႏြးမႈ၊ အဆိုျပဳမႈမ်ားကိုလည္း လြတ္လပ္စြာတင္ျပေတာင္းဆိုေဆြးေႏြးခြင့္မရရွိခဲ့ပါ။
၎မွာအစိုးရသည္ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိေသာေၾကာင့္ အစိုးရ၏ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ ရပ္တည္ေနရေသာလႊတ္ေတာ္သည္ မိမိ၏လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကိုျပည့္ျပည့္ဝဝအသံုးမခ်ႏုိင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ၿခံဳေျပာရလွ်င္လႊတ္ေတာ္သည္ အစိုးရအေပၚတြင္အာဏာသက္ေရာက္မႈ၊ အာဏာလႊမ္းမိုးမႈမရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အစိုးရ၏အာဏာလႊန္းမိုးမႈမ်ားျပားလြန္းသည့္အတြက္ လႊတ္ေတာ္၏အခန္းက႑သည္ ပီပီျပင္ျပင္အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ လႊတ္ေတာ္မွအတည္ျပဳဆံုးျဖတ္ထားေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ကတိကဝတ္ေပးထားၿပီး ပ်က္ကြက္မႈမ်ားအမ်ားအျပားရွိသည္။
တခ်ိဳ႕က႑မ်ားကိုေခါင္းစဥ္ေျပာင္းလဲအသံုးခ်လိုက္ျခင္းမ်ားလည္းရွိသည္။ ယင္းသည္အစိုးရ၏အျပစ္မ်ားသာျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္အစိုးရသည္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားလူဝတ္လဲၿပီး ဖြဲ႔စည္းထားေသာႀကံ့ခိုင္ေရးအစိုးရ။ ယခု၂၀၁၆ ခုေဖေဖာ္ရီတြင္စတင္မည့္ အစိုးရသစ္သည္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္ေသာ NLD
အစိုးရျဖစ္သည္။ NLD သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကတည္းက လူထုေထာက္ခံမႈ၊ အားေပးမႈကို အမ်ားဆံုးရရွိထားသည့္ပါတီႀကီးတစ္ခုျဖစ္သည္။ NLD သည္ျပည္သူလူထု၏ အားကိုးရာ မွီခိုရာအစိုးရတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရသည္ အျပာင္းအလဲတစ္ရပ္ကိုျပဳလုပ္လာေပလိမ့္မည္။
အေျပာင္းအလဲလည္းရွိကိုရွိရမည္ျဖစ္သည္။ NLD သည္လည္းအေျပာင္းအလဲဘက္သို႔ ဦးတည္ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္လည္းေျ ပာင္းလဲမႈမ်ားကိုျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ ေျပာဆိုေနမႈမ်ားကိုေတြ႔ေနရသည္။ သို႔ေသာ္မည္မွ်ေျပာင္းလဲႏုိင္မည္နည္း။ မည္သုိ႔ေျပာင္းလဲေပးမည္နည္း။ျပည္သူႏွင့္တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္သည့္ေျပာင္းလဲမႈမ်ိဳးကိုလုပ္ေပးႏိုင္မည္လား။ေ စာင့္ၾကည့္ရဦးမည္ျဖစ္သည္။ေျပာင္းလဲမႈေတာ့ရွိလာႏုိင္သည္။ NLD သည္ ယခင္ႀကံ့ခိုင္ေရးအစိုးရေလွ်ာက္ခဲ့သည့္လမ္းအတိုင္းေတာ့ သူေလွ်ာက္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟုယံုၾကည္သည္။ NLD သည္ စနစ္တစ္ခုကိုအသြင္ေျပာင္းလဲဖို႔လုိအပ္သည္။ ေျပာင္းလဲႏုိင္မည္လား။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရႈပ္ေထြးေပြလီေနသည့္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကိုေ ဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျဖရွင္းႏုိင္မည္လား။ တကယ္တမ္းသာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ပါကNLD သည္ စနစ္ေဟာင္းေနာက္သို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္ေနမည္လား။ေရစံုေမ်ာခံမည္လား။ သူ႔မွာစံုလံုးကန္တြန္းလွန္ႏုိင္ဖို႔မျဖစ္ႏုိင္သည္ကအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖို႔လိုအပ္သည္။ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ မၿပီးျပတ္ခဲ့ေသာျပႆနာမ်ားကို NLD
ကေျဖရွင္းႏုိင္မည္လား။ အစိုးရယႏၱရားထဲတြင္ယင္းသို႔မၿပီးျပတ္ခဲ့ေသာျပႆနာမ်ား။ မေျဖရွင္းရေသးေသာျပႆနာမ်ားအျမာက္အမ်ားရွိေနသည္။ ဤျပႆနာမ်ားကိုေျဖရွင္ရန္အတြက္ အဓိကအေျခခံက်သည့္ ၿမိဳ႕နယ္/ခရိုင္စသည့္ အဆင့္ဆင့္တို႔မွ တရားစီရင္ေရးကိုစတင္ေျပာင္းလဲဖို႔လိုအပ္သည္။
တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကိုသာအေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ပါကလွပေသာေျပာင္းလဲမႈတစ္ရပ္ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ေပ။ ျပည္နယ္အဆင့္ဝန္ထမ္းမ်ားကိုသာမထိန္းေက်ာင္းႏုိင္ပါကယင္းျပႆနာမ်ားကိုေျဖရွင္းႏုိင္မည္မဟုတ္သည္ကေသ်ခ်ာသည္။ျပည္နယ္အဆင့္ ဌာနဆိုင္ရာအရာရွိမ်ားႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္အစိုးရအဖြဲ႔အေပၚတြင္အေလးထားေဆာင္ရြက္ရန္လိုအပ္သည္။ ဌာနဆိုင္ရာကိုမထိန္းႏုိင္ပါက လံုးဝေျပာင္းလဲ၍ရႏုိင္မည္မဟုတ္၊
တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈလည္းရွိလာလိမ့္မည္မဟုတ္ဟုထင္ျမင္မိပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း ျပည္နယ္အဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔သည္ျပည္ေထာင္စုအဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို
ဖြဲ႔စည္းပံုပါတိုင္း အကူအညီေပးမႈမ်ားကိုသာလုပ္ကိုင္ခဲ့ရသည္။
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏လုုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုလိုက္ပါကူညီေနသည့္ျပည္နယ္အဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဌာနဆိုင္ရာအရာထမ္း၊ဝန္ထမ္းမ်ားကလံုးဝ အေလးမထားၾကသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ျပည္နယ္အဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဝန္ႀကီးမ်ား၊လြႊတ္ေတာ္အဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္သည့္ အမတ္ (ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္)မ်ားကိုအသိအမွတ္ျပဳမႈအားနည္းျခင္းတို႔ကိုေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္မွ်ပင္ရခိုင္ျပည္နယ္အစိုးရ၊ရခိုင္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ားကိုဖြဲ႔စည္းထားရွိေသာ္လည္း အစိုးရႏွင့္လႊတ္ေတာ္တို႔မွာျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏စီမံမႈေအာက္တြင္သာရွိေနသည့္အတြက္တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကိုအေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုအစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ ျပဳလုပ္မည့္အေျပာင္းအလဲသည္အေကာင္အထည္ကိုုေကာင္းစြာမေဖာ္ႏုိင္ပါက အစိုးရသာေျပာင္းလဲၿပီး၊လူေျပာင္းလဲျခင္းသက္သက္ထက္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈယႏၱရားကိုမေျပာင္းလဲႏုိင္ပါက
ၿပီးခဲ့သည့္ငါးႏွစ္တာကလ( ႀကံ့ခိုင္ေရးအစိုးရ)အုပ္ခ်ဳပ္ပံုသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ယင္းထက္ေျပာင္းလဲမႈရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ဟုသံုးသပ္မိပါသည္။ႏုိ င္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏အေျပာင္းအလဲတစ္ခုသည္ အစိုးရေျပာင္းလဲသြားရံုျဖင့္
ေျပာင္းလဲဲျခင္းဟုမဆိုႏုိင္ေပ။ ၿပိဳပ်က္ေနသည့္စနစ္၊ဝန္ထမ္းမ်ား၏အုပ္ခ်ဳပ္ပံုႏွင့္ အက်င့္မ်ားကိုေျပာင္းလဲႏုိင္မွသာလွ်င္ေျပာင္းလဲမႈဟုေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ NLD ဦးေဆာင္ေသာအစိုးရအဖြဲ႔သည္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလက္က်န္ အက်င့္ပ်က္ဝန္ထမ္းမ်ားကို ေအာင္းမြန္ေသာ၊ လိမ္မာေသာ၊
တိုင္းျပည္ႏွင့္ႏုိင္ငံေတာ္အေပၚေစတနာရွိေသာ ဝန္ထမ္းေကာင္းမ်ားျဖစ္လာေအာင္
ျပဳျပင္ေပးဖို႔လိုအပ္ေပသည္။
ယင္းသို႔ျဖစ္လာဖုိ႔၊ ေျပာင္းလဲလာဖို႔အတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္မွာ အာဏာပိုင္ဆိုင္မႈအပိုင္းအျခားပင္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိအေနအထားအတိုင္းအာဏာကိုဗဟိုအစိုးရဟုေခၚေသာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကသာ ဆက္လက္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီးျ ပည္နယ္အဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔ႏွင့္ အာဏာခြဲေဝမႈမရွိပါကလံုးဝေျပာင္းလဲလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု တပ္အပ္ေျပာႏုိင္သည္။ စစ္မွန္ေသာဒီမိုအေရစီစနစ္တစ္ခု၊ ဖယ္ဒရယ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္တစ္ခုမွန္ကန္ပါက
လႊတ္ေတာ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး ဤမ႑ိဳင္ႀကီးသံုးရပ္သည္တန္းတူေသာအာဏာပိုင္ဆိုင္ရမည္။ သူ႔အာဏာႏွင့္သူျဖစ္ရမည္။
တစ္ခုကတစ္ခုကိုဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈမျပဳလုပ္ရ။ တစ္ခုကတစ္ခုကိုအာဏာသက္ေရာက္မႈမရွိရ။ မလႊမ္းမိုးရ။ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈမျပဳလုပ္ရ။ ထိုအခ်က္မ်ားႏွင့္ဆန္႔က်င္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္သည္ စစ္မွန္ေသာဖယ္ဒရယ္ဒီမိုကေရစီဟုယံုၾကည္၍မရႏုိင္။ အာဏာရွင္ဒီမိုကေရစီသာျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေရးသည္ တိက်ေသာ၊
ေသခ်ာေသာလုပ္ငန္းစဥ္မဟုတ္။ မတိက်မႈမ်ား၊ မခိုင္မာမႈမ်ားကိုစမ္းသတ္လုပ္ကိုင္ရေသာအလုပ္မွ်သာျဖစ္သည္။
အစိုးရတိုင္းသည္လည္းအေျပာအတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္မလြယ္ကူသည္ကိုနားလည္ပါသည္။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ႏုိင္ငံေရးသည္ေသခ်ာမႈကင္းမဲ့သည့္အလုပ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
ႏွင္းခ်ဳိလိႈင္ (ေျမာက္ဦး)
___Development News Journal
ျမန္မာႏုိင္ငံဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ကစတင္ခဲ့သည္။ႏွ စ္ေပါင္း ၂၂ ႏွစ္ ဖိႏိွပ္အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၏ သမိုင္းဝင္ေသာ အာဏာလႊဲႊအပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ႏုိ င္ငံေတာ္အာဏာသည္ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္မွ အရပ္ဖက္အစိုးရလက္ေအာက္သို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္မွန္ေသာအရပ္ဖက္အစိုးရကားမဟုတ္ေပ။ ယခင္စစ္အစိုးရ၏ အာဏာရွင္အရာထမ္းမ်ားကို အရပ္ဖက္အစိုးရတစ္ရပ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၎တို႔ကလူဝတ္လဲကာအရပ္ဖက္အစိုးရအျဖစ္ဖန္တီးၿပီး နာမည္အသစ္ျဖင့္တုိင္းျပည္ကိုလက္မလြတ္စတမ္း အုပ္ခ်ဳပ္ေနျခင္းကိုလည္း တစ္ႏုိင္ငံလံုးအသိပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာဏာရွင္မ်ားကထပ္မံအုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္အတြက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အစိုးရကို လူဝတ္လဲအစိုးရ။ ႀကံ့ဖြ႔ံအစိုးရဆိုၿပီးအမ်ိဳးအမ်ိဳးေခၚေဝၚၾကသည္။ အားလံုးလည္းသိၾကသည္။
ယခင္စစ္အစိုးရလက္ထက္ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုႏွင့္ ၂၀၁၀ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုသည္အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ အလြန္တရာေျပာင္းလဲသြားသည္မဟုတ္။ စစ္တပ္၏အမိန္႔အာဏာမွာ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားသည့္အျပင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းသို႔လိုက္လာခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ျ ပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ စစ္တပ္မွတစ္မတ္သားတုိ႔အားၿပိဳင္မႈမ်ားရွိသည္။ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားမွ တက္လာသည့္ျပည္သူေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားတစ္ဖက္ တစ္မတ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ႀကံ့ဖြ႔ံမွတက္လာသည့္ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားကတစ္ဖက္ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားမွကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ အေရအတြက္နည္းပါးသည့္အတြက္ အားၿပိဳင္မႈတိုင္းတြင္ရံႈးနိမ့္ခဲ့ရသည္။
လႊြတ္ေတာ္သည္ စစ္တပ္၏အာဏာကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ စစ္တပ္ႏွင့္လူဝတ္လဲထားေသာစစ္အာဏာရွင္မ်ားရွိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အထိ ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း လႊတ္ေတာ္၏အခန္းက႑မွာ မပီျပင္ေသာလႊတ္ေတာ္သာျဖစ္သည္။ လႊတ္ေတာ္သည္ျပည္သူလူထုေရြးခ်ယ္ေပးလိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ဖြဲ႔စည္းထားသည္။
သို႔ေသာ္လႊတ္ေတာ္တြင္အာဏာမရွိသည့္အတြက္ျ ပည္သူ႔အက်ိဳးကိုလုပ္ေပးႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့ေပ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအရလႊတ္ေတာ္ကိုအာဏာေပးထား ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္အာဏာကိုအစိုးရက အမ်ားဆံုးကိုင္တြယ္ထားသည္ကိုေတြ႔ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ၿပီးခဲ့ေသာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္တြင္ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္ ျဖစ္သည့္ အျမင့္ဆံုးေသာအာဏာပိုင္ျဖစ္ေသာ လႊတ္ေတာ္သည္ဥပတိရုပ္မေကာင္းခဲ့ဟု သံုးသပ္မိပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့သည့္လႊတ္ေတာ္ကိုျ ပန္လည္သံုးသပ္လိုက္ပါက လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးသည္ အစိုးရ၏ထိမ္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္သာ ျပဳလုပ္ေနခဲ့ရသည္ကိုေတြ႔ရသည္။
လႊတ္ေတာ္သည္အစိုးရကိုအျပန္အလွန္ထိမ္းေက်ာင္းႏုိင္ခဲ့ျခင္းမရွိ။ အစိုးရ၏ခြင့္ျပဳခ်က္မ်ားျဖင့္သာေတာက္ေလွ်ာက္က်င္းပလာခဲ့ျခင္းျဖသည္။ တကယ္တမ္းတြင္ လႊတ္ေတာ္သည္ဥပေဒျပဳေရးအာဏာကိုရယူထားသည့္ျပည္သူ႔ကိုယ္စားျပဳကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ဖြဲ႔စည္းထာေသာ အဖြဲ႔အစည္းျဖသည့္အတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံုအရအျမင့္ဆံုးအာဏာပိုင္အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကိုရယူထားသည့္ အစိုးရအဖြဲ႔ႏွင့္လႊတ္ေတာ္တို႔သည္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးအျပန္အလွန္ထိမ္းေက်ာင္းႏုိင္ရမည္။ ထိမ္းညွိပိုင္ခြင့္ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ အစိုးရ၏မွားယြင္းေသာလုပ္ရပ္မ်ားရွိသည္။ အမွန္ဆိုလႊတ္ေတာ္မွ ယင္းသို႔မွားယြင္းေနေသာလုပ္ရပ္မ်ားကို ျပန္လည္တည့္မတ္ေပးႏုိင္ရန္ အစိုးရကိုေထာက္ျပေဝဖန္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ရမည္။ လက္ေတြ႔တြင္ယင္းသို႔ျဖစ္မလာခဲ့။ လႊတ္ေတာ္သည္အစိုးရမွားယြင္းေသာလုပ္ရပ္မ်ားကို ေထာက္ျပႏုိင္ျခင္းမရွိ။ေ ထာက္မျပဝံ့ျခင္းသည္ လႊတ္ေတာ္၏အားနည္းခ်က္ ေၾကာင့္ဟုသံုးသပ္မိသည္။
လႊတ္ေတာ္သည္ ညံ့ဖ်င္းေသာလႊတ္ေတာ္၊ ေသးသိမ္ေသာလႊတ္ေတာ္ျဖစ္သည့္အတြက္ အစိုးရသည္လႊတ္ေတာ္ကိုေလးေလးနက္နက္မစဥ္းစားေပ။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကႏုိ င္ငံေတာ္အတြင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုင္ရာ၊ ဥပေဒဆိုင္ရာ၊ တရးစီရင္ေရးဆိုင္ရာေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊
စီးပြားေရးရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ား၊ စသည့္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ညွိႏႈိင္းေရးဆြဲရသည္။ လႊတ္ေတာ္မွေရးဆြဲအတည္းျပဳေပးလုိက္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုအစိုးရက အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ေပးရသည္။ သို႔ေသာ္ ၿပီးခဲ့သည့္ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ အတည္ျပဳထားသည့္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို
အေကာင္အထည္မေဖာ္သည့္အျပင္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ တင္ျပေတာင္းဆိုမႈ၊ေ ဆြးေႏြးမႈ၊ အဆိုျပဳမႈမ်ားကိုလည္း လြတ္လပ္စြာတင္ျပေတာင္းဆိုေဆြးေႏြးခြင့္မရရွိခဲ့ပါ။
၎မွာအစိုးရသည္ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိေသာေၾကာင့္ အစိုးရ၏ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ ရပ္တည္ေနရေသာလႊတ္ေတာ္သည္ မိမိ၏လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကိုျပည့္ျပည့္ဝဝအသံုးမခ်ႏုိင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ၿခံဳေျပာရလွ်င္လႊတ္ေတာ္သည္ အစိုးရအေပၚတြင္အာဏာသက္ေရာက္မႈ၊ အာဏာလႊမ္းမိုးမႈမရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အစိုးရ၏အာဏာလႊန္းမိုးမႈမ်ားျပားလြန္းသည့္အတြက္ လႊတ္ေတာ္၏အခန္းက႑သည္ ပီပီျပင္ျပင္အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ လႊတ္ေတာ္မွအတည္ျပဳဆံုးျဖတ္ထားေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ကတိကဝတ္ေပးထားၿပီး ပ်က္ကြက္မႈမ်ားအမ်ားအျပားရွိသည္။
တခ်ိဳ႕က႑မ်ားကိုေခါင္းစဥ္ေျပာင္းလဲအသံုးခ်လိုက္ျခင္းမ်ားလည္းရွိသည္။ ယင္းသည္အစိုးရ၏အျပစ္မ်ားသာျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္အစိုးရသည္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားလူဝတ္လဲၿပီး ဖြဲ႔စည္းထားေသာႀကံ့ခိုင္ေရးအစိုးရ။ ယခု၂၀၁၆ ခုေဖေဖာ္ရီတြင္စတင္မည့္ အစိုးရသစ္သည္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္ေသာ NLD
အစိုးရျဖစ္သည္။ NLD သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကတည္းက လူထုေထာက္ခံမႈ၊ အားေပးမႈကို အမ်ားဆံုးရရွိထားသည့္ပါတီႀကီးတစ္ခုျဖစ္သည္။ NLD သည္ျပည္သူလူထု၏ အားကိုးရာ မွီခိုရာအစိုးရတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရသည္ အျပာင္းအလဲတစ္ရပ္ကိုျပဳလုပ္လာေပလိမ့္မည္။
အေျပာင္းအလဲလည္းရွိကိုရွိရမည္ျဖစ္သည္။ NLD သည္လည္းအေျပာင္းအလဲဘက္သို႔ ဦးတည္ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္လည္းေျ ပာင္းလဲမႈမ်ားကိုျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ ေျပာဆိုေနမႈမ်ားကိုေတြ႔ေနရသည္။ သို႔ေသာ္မည္မွ်ေျပာင္းလဲႏုိင္မည္နည္း။ မည္သုိ႔ေျပာင္းလဲေပးမည္နည္း။ျပည္သူႏွင့္တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္သည့္ေျပာင္းလဲမႈမ်ိဳးကိုလုပ္ေပးႏိုင္မည္လား။ေ စာင့္ၾကည့္ရဦးမည္ျဖစ္သည္။ေျပာင္းလဲမႈေတာ့ရွိလာႏုိင္သည္။ NLD သည္ ယခင္ႀကံ့ခိုင္ေရးအစိုးရေလွ်ာက္ခဲ့သည့္လမ္းအတိုင္းေတာ့ သူေလွ်ာက္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟုယံုၾကည္သည္။ NLD သည္ စနစ္တစ္ခုကိုအသြင္ေျပာင္းလဲဖို႔လုိအပ္သည္။ ေျပာင္းလဲႏုိင္မည္လား။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရႈပ္ေထြးေပြလီေနသည့္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကိုေ ဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျဖရွင္းႏုိင္မည္လား။ တကယ္တမ္းသာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ပါကNLD သည္ စနစ္ေဟာင္းေနာက္သို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္ေနမည္လား။ေရစံုေမ်ာခံမည္လား။ သူ႔မွာစံုလံုးကန္တြန္းလွန္ႏုိင္ဖို႔မျဖစ္ႏုိင္သည္ကအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖို႔လိုအပ္သည္။ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ မၿပီးျပတ္ခဲ့ေသာျပႆနာမ်ားကို NLD
ကေျဖရွင္းႏုိင္မည္လား။ အစိုးရယႏၱရားထဲတြင္ယင္းသို႔မၿပီးျပတ္ခဲ့ေသာျပႆနာမ်ား။ မေျဖရွင္းရေသးေသာျပႆနာမ်ားအျမာက္အမ်ားရွိေနသည္။ ဤျပႆနာမ်ားကိုေျဖရွင္ရန္အတြက္ အဓိကအေျခခံက်သည့္ ၿမိဳ႕နယ္/ခရိုင္စသည့္ အဆင့္ဆင့္တို႔မွ တရားစီရင္ေရးကိုစတင္ေျပာင္းလဲဖို႔လိုအပ္သည္။
တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကိုသာအေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ပါကလွပေသာေျပာင္းလဲမႈတစ္ရပ္ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ေပ။ ျပည္နယ္အဆင့္ဝန္ထမ္းမ်ားကိုသာမထိန္းေက်ာင္းႏုိင္ပါကယင္းျပႆနာမ်ားကိုေျဖရွင္းႏုိင္မည္မဟုတ္သည္ကေသ်ခ်ာသည္။ျပည္နယ္အဆင့္ ဌာနဆိုင္ရာအရာရွိမ်ားႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္အစိုးရအဖြဲ႔အေပၚတြင္အေလးထားေဆာင္ရြက္ရန္လိုအပ္သည္။ ဌာနဆိုင္ရာကိုမထိန္းႏုိင္ပါက လံုးဝေျပာင္းလဲ၍ရႏုိင္မည္မဟုတ္၊
တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈလည္းရွိလာလိမ့္မည္မဟုတ္ဟုထင္ျမင္မိပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း ျပည္နယ္အဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔သည္ျပည္ေထာင္စုအဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို
ဖြဲ႔စည္းပံုပါတိုင္း အကူအညီေပးမႈမ်ားကိုသာလုပ္ကိုင္ခဲ့ရသည္။
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏လုုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုလိုက္ပါကူညီေနသည့္ျပည္နယ္အဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဌာနဆိုင္ရာအရာထမ္း၊ဝန္ထမ္းမ်ားကလံုးဝ အေလးမထားၾကသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ျပည္နယ္အဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဝန္ႀကီးမ်ား၊လြႊတ္ေတာ္အဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္သည့္ အမတ္ (ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္)မ်ားကိုအသိအမွတ္ျပဳမႈအားနည္းျခင္းတို႔ကိုေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္မွ်ပင္ရခိုင္ျပည္နယ္အစိုးရ၊ရခိုင္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ားကိုဖြဲ႔စည္းထားရွိေသာ္လည္း အစိုးရႏွင့္လႊတ္ေတာ္တို႔မွာျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏စီမံမႈေအာက္တြင္သာရွိေနသည့္အတြက္တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကိုအေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုအစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ ျပဳလုပ္မည့္အေျပာင္းအလဲသည္အေကာင္အထည္ကိုုေကာင္းစြာမေဖာ္ႏုိင္ပါက အစိုးရသာေျပာင္းလဲၿပီး၊လူေျပာင္းလဲျခင္းသက္သက္ထက္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈယႏၱရားကိုမေျပာင္းလဲႏုိင္ပါက
ၿပီးခဲ့သည့္ငါးႏွစ္တာကလ( ႀကံ့ခိုင္ေရးအစိုးရ)အုပ္ခ်ဳပ္ပံုသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ယင္းထက္ေျပာင္းလဲမႈရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ဟုသံုးသပ္မိပါသည္။ႏုိ င္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏အေျပာင္းအလဲတစ္ခုသည္ အစိုးရေျပာင္းလဲသြားရံုျဖင့္
ေျပာင္းလဲဲျခင္းဟုမဆိုႏုိင္ေပ။ ၿပိဳပ်က္ေနသည့္စနစ္၊ဝန္ထမ္းမ်ား၏အုပ္ခ်ဳပ္ပံုႏွင့္ အက်င့္မ်ားကိုေျပာင္းလဲႏုိင္မွသာလွ်င္ေျပာင္းလဲမႈဟုေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ NLD ဦးေဆာင္ေသာအစိုးရအဖြဲ႔သည္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလက္က်န္ အက်င့္ပ်က္ဝန္ထမ္းမ်ားကို ေအာင္းမြန္ေသာ၊ လိမ္မာေသာ၊
တိုင္းျပည္ႏွင့္ႏုိင္ငံေတာ္အေပၚေစတနာရွိေသာ ဝန္ထမ္းေကာင္းမ်ားျဖစ္လာေအာင္
ျပဳျပင္ေပးဖို႔လိုအပ္ေပသည္။
ယင္းသို႔ျဖစ္လာဖုိ႔၊ ေျပာင္းလဲလာဖို႔အတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္မွာ အာဏာပိုင္ဆိုင္မႈအပိုင္းအျခားပင္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိအေနအထားအတိုင္းအာဏာကိုဗဟိုအစိုးရဟုေခၚေသာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကသာ ဆက္လက္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီးျ ပည္နယ္အဆင့္အစိုးရအဖြဲ႔ႏွင့္ အာဏာခြဲေဝမႈမရွိပါကလံုးဝေျပာင္းလဲလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု တပ္အပ္ေျပာႏုိင္သည္။ စစ္မွန္ေသာဒီမိုအေရစီစနစ္တစ္ခု၊ ဖယ္ဒရယ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္တစ္ခုမွန္ကန္ပါက
လႊတ္ေတာ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး ဤမ႑ိဳင္ႀကီးသံုးရပ္သည္တန္းတူေသာအာဏာပိုင္ဆိုင္ရမည္။ သူ႔အာဏာႏွင့္သူျဖစ္ရမည္။
တစ္ခုကတစ္ခုကိုဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈမျပဳလုပ္ရ။ တစ္ခုကတစ္ခုကိုအာဏာသက္ေရာက္မႈမရွိရ။ မလႊမ္းမိုးရ။ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈမျပဳလုပ္ရ။ ထိုအခ်က္မ်ားႏွင့္ဆန္႔က်င္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္သည္ စစ္မွန္ေသာဖယ္ဒရယ္ဒီမိုကေရစီဟုယံုၾကည္၍မရႏုိင္။ အာဏာရွင္ဒီမိုကေရစီသာျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေရးသည္ တိက်ေသာ၊
ေသခ်ာေသာလုပ္ငန္းစဥ္မဟုတ္။ မတိက်မႈမ်ား၊ မခိုင္မာမႈမ်ားကိုစမ္းသတ္လုပ္ကိုင္ရေသာအလုပ္မွ်သာျဖစ္သည္။
အစိုးရတိုင္းသည္လည္းအေျပာအတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္မလြယ္ကူသည္ကိုနားလည္ပါသည္။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ႏုိင္ငံေရးသည္ေသခ်ာမႈကင္းမဲ့သည့္အလုပ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
ႏွင္းခ်ဳိလိႈင္ (ေျမာက္ဦး)
___Development News Journal
0 comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပရန္ ခဏေလးေစာင့္ၾကပါ။