ပစၥႏၲရစ္မွာ ေနၾကမလား

(တစ္)

ပစၥႏၲရစ္ဟူသည့္ စကားလံုးကို ပထမဦးဆံုးထိေတြ႕ဖူးခဲ့ရသည္မွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေလာက္က ျဖစ္ပါသည္။ သည္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ စာအလြန္ဖတ္ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေပရာ စာဖတ္တတ္သည့္ အရြယ္သို႔ ေရာက္သည့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမွန္သမွ် စာဖတ္ေလ့ရွိ ၾကသည့္ ေန႔ရက္မ်ားျဖစ္သျဖင့္ စာဖတ္သူ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း စာအုပ္ကမၻာထဲသို႔ စမ္းတ၀ါး၀ါးႏွင့္ ၀င္ေရာက္သြားခဲ့မိရာ သိပၸံေမာင္၀၏ ၀တၳဳေဆာင္းပါးမ်ားကို စြဲစြဲၿမဲ ၿမဲဖတ္မိသြားခဲ့ပါသည္။ သည္မွာပင္ ပစၥႏၲရစ္ႏွင့္ တည့္တည့္တိုးမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေႏြတြင္ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထေသာ၊ မိုးတြင္တစ္ရြာလံုးေရျမဳပ္ေသာ၊ အိမ္သာတစ္လံုးမွ မရွိေသာ၊ အင္းသူႀကီးႏွင့္ အင္းသား အမ်ားစုေနထိုင္ကာ လယ္သမား တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စသာ ရွိၿပီး ငါးလုပ္ငန္းသမားမ်ားသာရွိ ေသာ၊ အဆဲအဆိုအ႐ိုက္အႏွက္ မ်ားျဖင့္ အမႈအခင္းထူထပ္ေသာ၊ ရႊံ႕ဗြက္ထဲသို႔ ဆင္းကာ ငါးဖမ္းကစားျခင္းျဖင့္ ကေလးတို႔ အပန္း ေျဖေလ့ရွိေသာ ‘‘တေပကုလား’’ ဟူသည့္ ရြာကေလးအေၾကာင္းကို ‘‘ပစၥႏၲရစ္’’ေခါင္းစဥ္တပ္လ်က္ သိပၸံေမာင္၀က ျခယ္မႈန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ဤသို႔ေသာ အေတြးျဖင့္ ပစၥႏၲရစ္ဟူသည္ ေနရန္ မထိုက္တန္ ေသာ အရပ္ေဒသအျဖစ္ စိတ္ထဲတြင္ စြဲသြားမိပါသည္။

(ႏွစ္)

သို႔ျဖင့္ ဘုရားရွိခိုးရေသာ အရြယ္သို႔ ေရာက္လာပါသည္။ ဘုရားတရား သံဃာတို႔ကို ရွိခိုး၍ အၿပီး ဆုေတာင္းၾကေလေသာအခါ မလိုခ်င္ေသာ အရာမ်ားကို ျငင္းဆိုၾက ရာ၌ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစသည္မ်ားႏွင့္ အတူ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးဆိုသည္ႀကီးကလည္း ပါ၀င္၍လာပါသည္။ မလိုလားအပ္သည့္ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးထဲတြင္ တစ္ခုက ပစၥႏၲရစ္တဲ့။ ေၾကာက္ရြံ႕စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာအရပ္ ေဒသတစ္ခုဟုသာ ခပ္လြယ္လြယ္ လက္ခံနားလည္ထားလိုက္ၿပီး သည္အတိုင္း ေမ့ထားခဲ့သည္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။

တစ္ရက္အဘိဓာန္ကို လွန္ၾကည့္မိေသာအခါ ပစၥႏၲရစ္ကို အနက္ေပးထားသည္က ထင္ထားသည္ေလာက္မဆိုးေၾကာင္း သတိ ျပဳမိပါသည္။

တိုင္းျပည္၏ အစြန္အဖ်ား အရပ္ေဒသတဲ့။ 

နယ္စြန္နယ္ဖ်ားတဲ့။

သို႔ဆိုလွ်င္ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ ေ၀းကြာသမွ်ေဒသမ်ားကို ပစၥႏၲရစ္ဟုေခၚျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ၿပီး ထိုစကားလံုး၌ အျခားထူးထူးေထြေထြ ဆိုးဆိုးရြားရြားအနက္အဓိပၸာယ္မ်ား ပါ၀င္မေနပါေလ။

(သံုး)

ေကာသလမင္း၏ တစ္ဆယ့္ ေျခာက္ခ်က္ေသာ အိပ္မက္မ်ားကို ၾကားဖူးနား၀ရွိသူမ်ား အတန္အသင့္မ်ားပါသည္။ ယင္းတြင္ အိပ္မက္တစ္ခုက ဤသို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ေရကန္ႀကီးတစ္ကန္၊ ၾကာပန္းတို႔ ပြင့္လ်က္ ထိုကန္၏ ထူးျခားမႈမွာ ေရတို႔သည္ အလယ္တြင္ ေနာက္က်ိကာ ေရစပ္တြင္မူ ၾကည္လင္လ်က္။

ဘုရားရွင္က ထိုအိပ္မက္ကို မူတည္ကာ ၿမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕လယ္ ႏိုင္ငံတြင္း ႏိုင္ငံလယ္မ်ားသည္ ညစ္ပတ္႐ႈပ္ေထြးေပြလီလာကာ အစြန္အဖ်ားေဒသမ်ားက ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းလာၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ဟု ဆိုပါ သည္။

သုခမွတ္စုတစ္ေနရာ၌...

‘‘ၾကာမ်ဳိးငါး၀၊ ပြင့္ၾကေရကန္

ေရလယ္ေနာက္လ်က္၊ ကမ္းဘက္ၾကည္ျပန္

ၿမိဳ႕တြင္းေပြၢ႐ႈပ္၊ ခြန္တုတ္ေတာင္းခံ

ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္၊ ျပည့္ႏွက္စည္ကားရန္’’ စသည္ျဖင့္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ ေကာသလအိပ္မက္တစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္လာ ထိုအိပ္မက္အရ အခ်က္အခ်ာအရပ္ ေဒသမ်ား အေျခခ်ေနထိုင္ရန္ မသင့္ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ အစြန္အဖ်ားအရပ္ေဒသမ်ားေနဖို႔ရာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္၏ဟု ယူဆရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ 

ပစၥႏၲရစ္ဟူသည္ အစြန္အဖ်ားေဒသဆို႐ုံမွ်ႏွင့္ ေခါင္းခါဖို႔ရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါဦးေတာ့မလား။

(ေလး)

အစြန္အဖ်ားအရပ္ေဒသမ်ားရွိရာဆီသို႔ သြားဖူးလာဖူးကေလးမ်ားရွိေလၾကသလား မဆိုတတ္ပါ။

ဥပမာ မူဆယ္၊ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္၊ တ႐ုတ္-ျမန္မာႏွစ္ႏိုင္ငံၾကားက ဂိတ္တံခါး၀ကို ေျခတစ္လွမ္းေက်ာ္ၿပီး ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ ၾကယ္ေခါင္က သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ခံ့့ညားစြာ ဆီးႀကိဳ၍ေနပါသည္။ စိမ္းစိမ္းညိဳ႕ေနသည့္ သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ား၊ ဖုန္ေနသည့္လမ္းမ်ား၊ ထိန္ထိန္ညီးေနသည့္ လွ်ပ္စစ္မီးမ်ား၊ မနင္းရက္စရာ ပလက္ေဖာင္းအလွအပမ်ား၊ သပ္ရပ္လွပသည့္ လူေနအိမ္ေျခမ်ား၊ စည္းစနစ္က်နသည့္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ား စသည္ စသည္ျဖင့္။

ထို႔ေနာက္ ဥပမာ တာခ်ီလိတ္၊ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္၊ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ၀င္လိုက္ သည္ႏွင့္ အစစအရာရာ ဤမွာ ဘက္ကမ္းႏွင့္ ကြာသြားၿပီကို မ်က္ ၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ၾကရပါၿပီ။ မြတ္ညက္ေနသည့္ လမ္း၊ မမွိတ္စတမ္းမီးေရာင္စံု၊ ေတာရဂုံစိမ္းစိမ္းၾကားက မားမတ္ေနသည့္တိုက္မ်ား။ 

ယင္းေနာက္ ဥပမာ ရေနာင္း။ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ ရေနာင္းၾကားက ပါခ်န္ျမစ္ကိုျဖတ္ကာ ရေနာင္းသို႔ တက္လိုက္သည္ႏွင့္ ပန္းၿခံမ်ား၊ အားကစားကြင္းမ်ား၊ ဧရာမေစ်း ႀကီးမ်ား၊ မီးပန္းပေဒသာမ်ား၊ ေခတ္မီစာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊ နက္ ရႊဲမြတ္ညက္လမ္းမမ်ား၊ စာအုပ္ ဆိုင္ႀကီးမ်ား၊ စနစ္တက်မီးပြိ္ဳင့္ မ်ားစသည္ စသည္။

ယင္းေနာက္ ဥပမာ တမူး။ အိႏိၵယ-ျမန္မာနယ္စပ္ တမူးၿမိဳ႕ နန္းဖာလံုေစ်းကိုျဖတ္ကာ အာသံမဏိပူရနယ္စပ္ကို ေက်ာ္၍ အတြင္းသို႔ နည္းနည္း၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ ျဖဴး ေသာလမ္းမ်ားက ညက္ေသာကား မ်ားကို ေစာင့္လင့္၍ ေနၾကပါေလ သည္။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ဳိၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ေ၀းရာ ဟိုးအစြန္းအဖ်ားေဒသမ်ား ဆီသို႔၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ေတာ္ႏွင့္ ေ၀းရာဟိုးအစြန္အဖ်ား ေဒသမ်ားဆီသို႔၊ မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူႏွင့္ ေ၀းရာဟိုးအစြန္အဖ်ားေဒသမ်ားဆီသို႔ ခရီးႏွင္ ေသာအခါ ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ မွား ေလာက္ေအာင္ ခင္းထားေသာ လမ္း၊ ထြန္းထားေသာ မီး၊ ေဆာက္ထားေသာ တိုက္၊ ဖြင့္ထားေသာ ေစ်းႀကီးတို႔က ခရီးသြားဧည့္သည္ တို႔ကို အံ့အားသင့္သြားေစပါသည္။ဟိုးေတာႀကိဳေတာင္ၾကားထဲက တစ္လံုးတည္းေသာ အိမ္ကေလး ကအစ လွ်ပ္စစ္မီးမ်ားႏွင့္ ထိန္ ၀င္းေတာက္ပေနေစရန္ ဆက္ သြယ္ေပးပို႔ထားသည့္ အစိုးရ၏ စီမံခန္႔ခြဲေစတနာကဲပံုကို ၾကည့္ ကာ လက္ဖ်ားခါၾကရပါသည္။

သူတို႔မွာ ပစၥႏၲရစ္ဆိုသည့္ စကားလံုးမွရွိၾကရဲ႕လားမသိ။ ရွိခဲ့ လွ်င္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘုရား ရွိခိုးထဲရွိ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးထဲက ပစၥႏၲ ရစ္လို မေနသင့္ မေနအပ္သည့္ အရပ္ေဒသမ်ဳိးမွ ဟုတ္ၾကပါရဲ႕ လားမသိ။

ရန္ကုန္မွ မည္မွ်ေ၀းသြားခဲ့ေသာ္ ပစၥႏၲရစ္ျဖစ္ၿပီလဲ။ မႏၲေလးမွ မည္မွ်ေ၀းသြားခဲ့ေသာ္ ပစၥႏၲရစ္ ျဖစ္ၿပီလဲ။ ေတာင္ႀကီးမွ၊ ေမာ္လ ၿမိဳင္မွ၊ ပုသိမ္မွ၊ ျမစ္ႀကီးနားမွ၊ ၿမိဳ႕ ႀကီးျပႀကီးမ်ား၏ အျပင္ဘက္သို႔ မိနစ္သံုးဆယ္ ကားေမာင္းထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ အကုန္လံုးပစၥႏၲရစ္ ေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလားမဆိုတတ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးထဲ၌ ပစၥႏၲရစ္ႀကီးပါ၀င္ေနသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေၾကာင့္မ်ားျဖစ္ ေနေလေရာ့သလား မေျပာတတ္။ ေၾသာ္...ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းထဲက ‘‘ခြင့္တူညီမွ်’’ကို အစြန္အဖ်ားအရပ္ေဒသမ်ားသို႔တိုင္ အေကာင္အထည္ျမန္ျမန္ေဖာ္ႏိုင္မည့္ ေန႔မ်ားဆီသို႔ ေရာက္ရွိပါေစလိုေၾကာင္းသာ။။

http://www.7daydaily.com/

Share on Google Plus

About Kyauk Phru Net

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.