ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားကို စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္က ရန္ကုန္္ၿမိဳ႔ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႔နယ္ သုမဂၤလာလမ္းရွိ ဓမၼာပိယေက်ာင္းတိုက္၌ ျပဳလုပ္စဥ္
ေမတၱာအစြမ္း
မိုးတြင္းကာလကို ေရႊမိုးက ရြာလိုက္၊ သဲလုိက္၊ တိတ္လိုက္၊ ေန မပြင့္တပြင့္။ မိုးတြင္းကာလဆုိတာ သံဃာေတာ္ေတြ ၀ါကပ္တဲ့လ။ ၀ါကပ္တဲ့လမွာ မိမိသီတင္းသုံးရာ ေက်ာင္းတုိက္မွတစ္ပါး ခရီးသြားျခင္း မျပဳရ။
ဓမၼာ႐ုံက ဥပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္ဖို႔ ႏႈိးေဆာ္သံ။ ဥပုသ္ေန႔ အ႐ုဏ္ဆြမ္းကပ္ အလွဴခံထြက္တဲ့ ဓမၼဂီတသံ ။ ဦးပဥၥင္းတို႔ရဲ႕ ဥပုသ္ သီလေပး တရားေဟာသံနဲ႔ ေလာကဟာ ေအးခ်မ္းေနတယ္။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံျဖစ္လို႔ အစဥ္အလာ ထိန္းသိမ္းတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔ရဲ႕ တရားေဒသနာေတြဟာ နာယူမွတ္သား ကုသိုလ္ပြားစရာ အျပည့္ပဲ။
သံဃာေတာ္နဲ႔ ရင္ဆုိင္ေတြ႕ရင္ အရိပ္ေတာင္ မနင္းဘဲ လမ္းေဘးဆင္း အ႐ိုအေသျပဳၾကတာ ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀ ကတည္းကပဲ။ သံဃာေတာ္ကို ဆရာ၊ မိဘ၊ လူႀကီးတို႔ထက္ ထိပ္ဆုံးက ေလးစားၾကည္ညိဳ ႐ုိက်ဳိးတတ္တာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တို႔ရဲ႕ အစဥ္အလာပဲ။ ကားေပၚမွာ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဦးစားေပးပါဆိုတဲ့ စာတန္းေလးဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ရဲ႕ သံဃာေတာ္မ်ား အေပၚထားရွိတဲ့ ဂါရ၀တရားကို ျပေနတာ။ ဒါေတြဟာ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ သိကၡာ၊ ေမတၱာအစြမ္းကို ၾကည္ညိဳလို႔ပဲ။
သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းေလာင္းရာမွာ စားဦးစားဖ်ားမ်ားကို သီးျခားထားရွိၿပီး ေလာင္းလွဴၾကတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္စားတဲ့ ထမင္းက ညစ္ေနေပမယ့္၊ သံဃာေတာ္ကို လွဴတဲ့ဆန္ (ဆြမ္း) က ျဖဴ၀င္း ေကာ့စင္းေနတယ္။ သဒၶါတရားရဲ႕ ပုံရိပ္ကို ေဖာ္ျပေနတာ ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ရဲ႕ပုံရိပ္က ကမၻာအထိ လႊမ္းမိုးေနတာ။
ရြာထိပ္က ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္မ်ား ၊ ဦးပဥၥင္းမ်ား၊ ကိုရင္ငယ္မ်ား ဆြမ္းခံၾကြခ်ိန္။ ထြက္လု ေနျခည္ေအာက္မွ ရြက္ႏုေရႊရည္ ေတာက္ေနသလို မ်က္႐ႈရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႕ ေရႊ၀ါေရာင္ သကၤန္းေတြဟာ အံ့မခန္း ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ တစ္ခုပဲ။ ရြာသူ ရြာသားေတြဟာ သပၸာယ္လြန္းလုိ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို လက္အုပ္ကေလးခ်ီ စိတ္ထဲေမတၱာပြား ျမန္မာတို႔ရဲ႕ စိတ္ထားဟာ မေလးစားဘဲ မေနႏုိင္ဘူး။
တုိ႔ေမတၱာအစြမ္း ကမၻာလႊမ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၅ ရက္
မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး၊ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းတုိက္ အခ်ဳိ႕က သံဃာေတာ္ေတြ ၿမိဳ႕တြင္းလွည့္ကာ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ ဆိုၾကတယ္။ ေအးခ်မ္းစြာ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဆိုေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို မတရား ဖမ္းဆီးတယ္။ ခ်ဳပ္ေႏွာင္တယ္။ ႏိွပ္စက္တယ္။ ဒီသတင္းဟာ တစ္မုဟုတ္ခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတြကို ႏွိပ္စက္တယ္၊ ဖမ္းဆီးတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဟာ ေခါင္းမုိးႀကိဳး ပစ္လိုက္တာ နဲ႔အတူတူပဲ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ သာမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ အေနၾကာလာတဲ့ ဘုန္းႀကီးဆို ႐ိုေသရမွန္း သိေနတဲ့ အျခားဘာသာ၀င္ေတြ ကေတာင္ အံ့ၾသၾကတယ္။ လုပ္ရက္လိုက္တာလို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳ ၾကတယ္။ သူတို႔ေတြက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးလာၾကတယ္။ ျပန္ေျဖရမွာ ရွက္လြန္းလို႔ ေမးသူေတြ ေ၀းရာကို ေျပးထြက္ခဲ့ရတယ္။
တကယ္ေတာ့ အစိုးရနဲ႔ ရဟန္း ျပည္သူဆိုတာ သေဘာတူလို႔ ၾကည္ျဖဴတာ ရွိသလို။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ပဋိပကၡ မေျပလည္မႈဆိုတာ ရွိၾကတာ သဘာ၀ပဲ။ မေျပလည္တုိင္းသာ အင္အားသုံး ၿဖိဳခြင္းေနရင္ ဒီႏိုင္ငံမွာ ဘယ္လိုလုပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းမွာလဲ။
ခုလည္း ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြး ေျဖရွင္းဖို႔ ရဟန္းျပည္သူက ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ေမတၱာသုတ္ကို ရြတ္ဆိုရင္း ေရႊတိဂုံေရွ႕ဘက္မွာ စုေ၀းၾကတယ္။ ၿပီးသာသနာ့အလံ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ တို႔ကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ေအးခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ၾကတယ္။ ေရႊတိဂုံဘုရားမွ ဆူးေလဘုရားအထိ ေျခက်င္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေမတၱာသုတ္ကို ညီညီညာညာ ရြတ္ဆိုၾကတယ္။ ဘယ္သံဃာေတာ္၊ ဘယ္ျပည္သူ ကမွ အၾကမ္းဖက္လို ဟန္မျပခဲ့ဘူး။ ေအးခ်မ္းစြာ စည္းကမ္းရွိစြာ လမ္းေလွ်ာက္ၾက႐ံုပဲ။
တစ္သံတည္းထြက္၊ တစ္ညီတည္းရြတ္၊ ေအးခ်မ္းၾကည္ျမတဲ့ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဆိုသံကို ၾကားသူတုိင္း ရင္ထဲနင့္ေနေအာင္ ခံစားရတယ္။ တစ္ခုခုကို လြမ္းဆြတ္သလို ခံစားမိၾကတယ္။ ဒီမွ်ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေမတၱာတရား ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ဒီေမတၱာတရားက ေအာင္ျမင္မႈ မရတာလဲ။ လက္နက္က၊ အာဏာက ေမတၱာတရားကို ရပ္တန္႔ႏုိင္ သလား။ ႏွိပ္ကြပ္ႏုိင္ သလား။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္
ပခုကၠဴ ဆႏၵျပမႈကို ႏွိမ္နင္းၿပီး ေနာက္ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ သံဃာေတာ္ေတြက ထပ္မံ ဆႏၵျပၾကတယ္။ ေမတၱာသုတ္ေတြ ရြတ္ဆိုကာ စစ္ေတြၿမိဳ႕တြင္း လွည့္လည္စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဒီတစ္ခါ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို ျပည္သူေတြကပါ ၀န္းရံလာၾကတယ္။ မိုးရြာလိုက္၊ ေနပူလုိက္ ရာသီဥတု ျပင္းျပင္းေအာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္းမပါ။ ေခါင္းမွာ ဆံပင္တစ္ေမြးမရွိတဲ့ ကတုံးနဲ႔ ရဟန္းေတြဟာ ရာသီဥတုကို နည္းနည္းမွ မျဖံဳၾကဘဲ ေမတၱာတရားကိုသာ မနားတမ္း ရြတ္ဆုိရင္း ျမန္မာနုိင္ငံကို ေမတၱာဓာတ္ လႊမ္းမိုးဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကတယ္။
တို႔ေမတၱာစြမ္း ကမၻာလႊမ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။
ဒီလိုနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္သံဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္၊ ဘာသာတရားအေပၚ ၾကည္ညိဳသဒၶါ စိတ္ထက္သန္တဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ဘုန္းဘုန္းတို႔ရဲ႕ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံကာ ေမတၱာ ေရေအးတိုက္ေကြၽးတဲ့အေပၚ ရင္ထဲမခ်ိေအာင္ ခံစားမိလာၾကတယ္။
အႏၲရာယ္ရွိတယ္။ ေသနတ္ ကိုင္ထားသူေတြ၊ နံပါတ္တုတ္ေတြ လည္းပါတယ္။ မ်က္ရည္ယိုဗုံး၊ ေရာ္ဘာ က်ည္ဆန္၊ မီးသတ္ေရပုိက္ အခ်ိန္မေရြး အႏၲရာယ္ ရွိေနတယ္။ သာမန္က ကုိယ့္အသား ကိုယ့္အသက္နာမွာ၊ ေသမွာ ေၾကာက္ေနတာေပါ့။ အေဖ တုတ္ကေလးနဲ႔ ႐ိုက္တာေတာင္ နာတတ္တာ။ ခုႏွယ္ စစ္ေျမျပင္လို ျပင္ဆင္ၿပီး ျပည္သူကို ရန္သူလို သေဘာထားတဲ့ အေျခအေနမွာ ဘယ္မွာမေၾကာက္ဘဲ ရွိပါ့မလဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြက ေမတၱာ ပရိတ္ရြတ္သံဟာ ရင္ကိုလာမွန္တယ္။ ေသြးေတြကို ဆူပြက္လာေစတယ္။ ႏွလုံးခုန္သံကို ျမန္ေစတယ္။ လက္သီးေတြ ဆုပ္မိတယ္။ အံေတြ ႀကိတ္မိတယ္။ အသားေတြ တုန္ယင္လာတယ္။ ေလးစား ၾကည္ညိဳရတဲ့ ဘုန္းဘုန္းေတြကို ၾကည္ညိဳမိရာမွ မ်က္ရည္ျဖာျဖာ က်လာမိတယ္။
စက္တင္ဘာ ၂၃ ရက္
သကၤန္းေရာင္ေတြဟာ မည္းနက္တဲ့ ကတၱရာေပၚမွာ ေရႊျပားခင္းထားသလို ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚထြက္လာတယ္။ ေရႊ၀ါေရာင္ဟာ စုတ္ခ်က္ အျပား ခပ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆြဲလိုက္သလို အျပားအခ်ပ္ႀကီး တစ္ခုလို ေရြ႕လ်ားေနတယ္။ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ အေရြ႕နဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေရြ႕ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေရြ႕ေတြမွာ အားမာန္အျပည့္။ ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဦးတည္ခ်က္ေတြ အျပည့္။
ျပည္သူေတြ၊ ဘုန္းဘုန္းတို႔ရဲ႕ ဒကာေတြ၊ ဒုကၡ ပင္လယ္ေ၀ေနၿပီ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကတက္၊ လွ်ပ္စစ္မီတာခကို တိုးေကာက္။ စားေရး၀တ္ေရး၊ ေနေရးက တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔က်ပ္တည္းလာတယ္။ ႐ွဴေနတဲ့ေလကိုပါ မ၀သလို ခံစားရတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေနတဲ့ အစိုးရက လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ေနၿပီလား။လ်စ္လ်ဴ႐ႈ႐ုံ မကဘူး။ ေလာင္စာဆီကို ႐ုတ္တရက္ တုိးျမႇင့္ေကာက္ခံမႈအတြက္ ဆႏၵျပေပးတဲ့ ၈၈ မ်ဳိး ဆက္ ေက်ာင္းသားေတြ ၿဖိဳခြင္း ဖမ္းဆီးလိုက္ၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး တက္ၾကြသူမ်ားကို မတရား ဖမ္းဆီးထားၿပီးလည္း ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြ ဘယ္သူ႔အားကိုးရမလဲ။
သာသနာ့ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ဒကာ၊ ဒကာမေတြရဲ႕ အပူမ်က္ႏွာ၊ အားကိုးရာမဲ့ ဘ၀၊ ရင္ထဲက ေသာကေတြကို မၾကည့္ရက္ေတာ့ဘူး။ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြက သံဃာေတာ္ေတြကို လမ္းေပၚ ဆြဲေခၚလိုက္တဲ့ ဆြဲငင္အားေတြပဲ။
စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္
သံဃာေတာ္တို႔က ေရႊတိဂုံ နယ္ေျမမွာ လာစုၾကတယ္။ အ၀ါေရာင္ သကၤန္းေတြ ေပါင္းစုမိေတာ့ ေရႊ၀ါေရာင္ လြင္ျပင္ႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ လြင္ျပင္ရဲ႕ အနားသတ္ မ်ဥ္းေၾကာင္းအျဖစ္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ယွက္တြဲထားတဲ့ လက္ေတြျဖစ္လာတယ္။ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ျပည္သူ။ ျပည္သူကို ႏွစ္သက္တဲ့ရဟန္း၊ ႏိုင္ငံအတြက္ ေပးဆပ္ဖို႔ ၀န္မေလးၾကသူေတြဟာ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွ သံဃာေတာ္ေတြကို အေရးယူေတာ့မယ့္ သတင္းကို လုံး၀မမႈၾကဘူး။
“က်ဳပ္တို႔ လိုလားတာက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားကို အျမန္ဆုံး ျပန္လႊတ္ေပးေရး၊ (ထုိစဥ္က ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ မင္းကိုႏိုင္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးသမား အားလုံးနီးပါးဟာ ေထာင္ထဲမွာ ေရာက္ေနခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။)အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ အေျခခံ ကုန္ပစၥည္း ေစ်းႏႈန္းေတြ က်ဆင္းေရးတို႔ ျဖစ္တယ္။” သံဃာေတာ္ေတြကို ၀န္းရံေပးေနတဲ့ လူအုပ္ထဲမွ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္သံျဖစ္တယ္။
အဲဒီေန႔မွာ စစ္ထရပ္ကားေတြက အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔ လိုက္ေအာ္တယ္။ ငါးေယာက္ထက္ပိုၿပီး လူမစုဖို႔။ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ လိုက္ပါ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ဖမ္းဖို႔။ စစ္အမိန္႔သံေတြ ညံစီေစၿပီ။ ျပည္သူနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို အတိအလင္း ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ၿပီ။
ေျမာင္းျမၿမိဳ႔တြင္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ရွစ္ႏွစ္ျပည္႕အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားကို စက္တင္ဘာ ၁ဂ ရက္က ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ စၾကာနႏၵ စၾကာသီဟ ေစတီေတာ္တြင္ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဖတ္ရန္ အတြက္ ဆိုက္ကားမ်ားျဖင့္ ၾကြခ်ီလာစဥ္
စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္
စစ္အစိုးရက တက္ၾကြ လႈပ္ရွားသူမ်ားကို ညဘက္မွ လိုက္လံဖမ္းဆီးတယ္။ အစိုးရ သတင္းစာမ်ားကို သတင္းကို ျဖစ္စဥ္အတုိင္း ႐ိုး႐ိုးမေဖာ္ျပဘူး။ “ေသြးဆူေနေသာ သံဃာေတာ္မ်ားဟု လည္းေကာင္း၊ ထုိ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးကို မလိုလားသူမ်ားဟု လည္းေကာင္း”အျပစ္တင္ သတင္းကို ေဖာ္ျပၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းကို မရပ္တန္႔ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေမတၱာ ပို႔သမႈက ေလာကတစ္ခြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနဆဲ။ ျပည္သူေတြက ေထာက္ခံမႈ၊ ပါ၀င္ခ်ီတက္မႈ ပိုလို႔ပိုလုိ႔ တိုးပြား မ်ားျပားလာတယ္။ ဒါဟာ သံဃာေတာ္ ရဟန္းနဲ႔ ျပည္သူ ဆႏၵတူၾကတာ။ စည္းလုံး ညီညြတ္ၾကတာ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို မလိုလားၾကတာကို အတိအလင္း ထုတ္ေဖာ္ ျပသလိုက္တာပဲ။ ထုိအခ်ိန္မွာ မယ္သီလရွင္ေတြရဲ႕ ေမတၱာပို႔သံက ၀ဲပ်ံလာတယ္။ လုံးစုံမ်ားစြာ သတၱ၀ါ ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ၿငိမ္းပါေစ။
စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္
မေန႔က စုေ၀းခဲ့တဲ့စုရပ္ ေရႊတိဂုံဘုရား၊ အေရွ႕မုခ္ဆီကို ဦးတည္လာတယ္။ စစ္သားေတြ အဓိက႐ုဏ္း ႏွိမ္နင္းေရး ရဲေတြက အသင့္ေနရာယူ ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကတယ္။ လူအမ်ားစု ေ၀းေရာက္လာခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္ယို ဗုံးေတြ၊ မီးခိုးဗုံးေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွရဲေတြက လူေတြကို႐ိုက္ႏွက္ ထုိးႀကိတ္ကာ ဖမ္းဆီးၾကတယ္။ ကားေပၚ အတင္းဆြဲတင္ကာ ဖမ္းဆီးၾကတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြ လူေတြ ခိုကိုးရာမဲ့ သြားတယ္။ ေျပးေပါက္ တစ္ခုသာ အားကိုးစရာ ျဖစ္ေနတယ္။ လူတစ္ေယာက္ အသက္ဟာ ပုရြက္ဆိတ္ တစ္ေကာင္ေလာက္မွ တန္ဖိုးထားျခင္း မခံရေတာ့ဘူး။ အသက္ကို အရလုႏိုင္ဖို႔ ဖိနပ္မပါတဲ့ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ေခါင္းေပၚက ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ က်ည္ဆန္ေတြကို အလြတ္ေရွာင္ကာ ေျပးလႊားခဲ့ရတယ္။
ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ လန္းဆန္းျဖာ က်န္းမာၾကပါေစ။
စက္တင္ဘာလ - ၂၇ ရက္
ေငြၾကာရံ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဟာ စာတတ္၊ ေပတတ္၊ ပညာတတ္ ရဟန္းပ်ဳိမ်ား၊ ဆရာေတာ္မ်ား မွီခိုရာ၊ စာေပေလ့လာရာ အစဥ္အလာ ႀကီးမားေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ျဖစ္တယ္။ ညအခ်ိန္ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ အနားယူေနခ်ိန္။ ေဖ်ာက္၊ ေဖ်ာက္။ ဒိုင္း၊ ဒုိင္း တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ေသနတ္သံေတြနဲ႔ ပြက္ေလာ႐ိုက္သြားတယ္။ေဆာင့္၍ နင္းေသာ ဖိနပ္သံ ၾကမ္းၾကမ္းက ၾကမ္းျပင္ကို တုန္သြားေစတယ္။ ေလွကား ယမ္းသြားတယ္။ ၿပီးေတြ႕သမွ် သံဃာေတြ၊ ရဟန္းပ်ဳိေတြကို ဦးေခါင္းကို ႐ိုက္တယ္။ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားလုပ္တဲ့ ရဟန္းကို ေသနတ္နဲ႔ အေသပစ္ သတ္တယ္။ အပစ္ခံရတဲ့ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတြက နံရံကို ပက္ဖ်န္းလိုက္သလို ျခင္းျခင္းနီ သြားတယ္။ အၿငိဳး၊ အာဃာတေတြ၊ မလိုမုန္းတီး ရက္စက္မႈေတြက ေမတၱာတရားကို နင္းေျခပစ္လိုက္တယ္။ ေမတၱာသုတ္ ရြက္ဆိုသံ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ နာက်င္လို႔ ညည္းညဴသံ၊ ကယ္သူကို တမ္းတသံ၊ မခံႏုိင္လို႔ အံႀကိတ္သံ၊ ရင္ထဲက ေတာက္ေခါက္သံေတြဟာ ညအေမွာင္ထဲမွာ လႊမ္းမိုးေနတယ္။
ထုိေန႔ ေန႔လယ္မွာ လူေတြ၊ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ေရႊတိဂုံ အေရွ႕မုခ္မွ ရန္ကုန္ ဆူးေလေစတီ တစ္၀ိုက္မွာ ျပန္စုေ၀းၾကတယ္။ရဲေတြ၊ စစ္သားေတြက လမ္းႀကိဳ လမ္းၾကားမွာ ထုိင္ေနၿပီး လက္ထဲက တုတ္ကို တဆဆ ကိုင္ကာ ႐ိုက္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေနၾကတယ္။
လည္စည္း အနီပတ္ရဲေတြကလည္း ေရွ႕တစ္လွမ္းခ်င္း တိုးရင္း ေသနတ္ပစ္တယ္။ ရဟန္းပ်ဳိ အခ်ိဳ႕က ဒူးေထာက္၊ လက္အုပ္ခ်ီ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ေနတာကို အျပင္း႐ုိက္ခ်တယ္။ ေခြကနဲ လဲသြားတဲ့ ရဟန္းအေပၚက ေက်ာ္ခြသြားၾကတယ္။
ဒါ့အျပင္ ဂ်ပန္ဓာတ္ပံု သတင္းေထာက္ Kenji Nagaiu အျဖစ္အပ်က္ကို ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ သတင္းယူေနတယ္။ ဒါကို စစ္သားတစ္ေယာက္ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ရဲ႕ အနားကိုသြားၿပီး အနီးကပ္ အေသပစ္သတ္ လိုက္တယ္။
ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္တယ္။ တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္တယ္။ ကားေပၚ ဆြဲတင္တယ္။ ညႇဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္တယ္။ မတရား ပုဒ္မေတြတပ္ၿပီး ေထာင္ထဲ ထည့္တယ္။ ရဟန္း သံဃာေတာ္ ေမတၱာတရား။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လိုလား ေတာင့္တခ်က္။ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး ဆိုတာေတြဟာ ယခင္စစ္တပ္ရဲ႕ ေျဖရွင္းနည္း အတုိင္း ေျဖရွင္းပစ္လိုက္တယ္။
ေရႊတိဂုံဘုရား၊ ဆူးေလဘုရား၊ ေငြၾကာရံ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြက သမုိင္းကို မွတ္တမ္းတင္ေပးေနတဲ့ ရာဇ၀င္တြင္မယ့္ ေနရာေတြပဲ။ ရွစ္ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ႏွစ္ရွစ္ဆယ္ၾကာလည္း ေမ့မွာမဟုတ္သလို ႏွစ္ရွစ္ရာ၊ ရွစ္ေထာင္လည္း သမုိင္းအ႐ုိင္းေတြက ရင္လိႈင္းကို ပုတ္ခတ္တပ္လွန္႔ ႏိႈးဆြေနဦးမွာ...။
Writer:
ေမာင္တင္ဦး (ေျမာင္းျမ)
http://news-eleven.com/
0 comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပရန္ ခဏေလးေစာင့္ၾကပါ။