“ဒ႑ာရီလာ ရခိုင္ျပည္ အေစာပိုင္းကာလ အာရိယန္တို႔ အေျခခ် ေနထိုင္မႈ”

“ဒ႑ာရီလာ ရခိုင္ျပည္ အေစာပိုင္းကာလ အာရိယန္တို႔ အေျခခ် ေနထိုင္မႈ”

၂၀၀၅ ခုႏွစ္ထုတ္၊ ေပါက္ေတာေ႐ႊေျမ မဂၢဇင္း အမွတ္(၄)

ဗုဒၶဖြားျမင္ေတာ္မမူမီ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဥတၱရမဓုရျပည္တြင္ ဘုန္းေတာ္အာ ႏုေဘာ္ ႀကီးမားေသာ ဘုရင္သာဂေဒဝ မင္းျပဳေတာ္မူပါသည္။ ထိုစဥ္ အသိတဥၨန ျပည္တြင္ ေဒဝကံသမည္ေသာ မ်ဳိးႏြယ္တူ မင္းတစ္ပါး အၿပိဳင္အုပ္စိုးလ်က္႐ွိပါသည္။ သာဂရေဒဝမင္း၌ သာဂရႏွင့္ ဥပသာဂရ မည္ေသာ သားေတာ္ႏွစ္ပါး ထြန္းကား ပါသည္။ ေဒဝကံသမင္းတြင္ ကံသႏွင့္ ဥပကံသ မည္ေသာ သားေတာ္ႏွစ္ပါး၊ ေဒဝ ဂမၻာမည္ေသာ သမီးေတာ္တစ္ပါး ထြန္းကားပါသည္။ သမီးေတာ္ကို ဖြားျမင္ေသာ ေန႔၌ပင္ ဟူးရားတတ္တို႔က ဤသမီးေတာ္၌ ေမြးဖြားလာမည့္ သားေတာ္တက်ိပ္ တို႔သည္ ဘိုးေတာ္မင္းႀကီး၏ အႏြယ္တို႔ကို ဖ်က္ဆီးလတၱံ႔ဟု နိမိတ္ဖတ္ၾကပါသည္။ ဤသို႔ေသာ အျဖစ္ဆိုး ေပၚေပါက္မလာေစရန္အတြက္ ဤေမြးကင္းစ သမီးေတာ္ ေလး အား ဖ်က္ဆီးသုတ္သင္ပစ္ရန္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္တို႔က မင္းႀကီးအား အႀကံျပဳ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။

အေသအခ်ာစဥ္းစားေတြးေတာၿပီးေနာက္ ဤသို႔ျပင္းထန္ရက္စက္စြာ ျပဳမူရန္မသင့္ ေၾကာင္း၊ မင္းသမီးအား ေနာင္တြင္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် လက္ထပ္ထိမ္း ျမားမႈ မျဖစ္ေစရန္ တားျမစ္ထားျခင္း ျဖင့္ ျပႆနာၿပီးေျပသြားႏိုင္ေၾကာင္း မင္းႀကီးက မိန္႔ၾကားပါသည္။ ဤသို႔ မင္းႀကီးသည္ တပင္တိုင္နန္းျပႆာဒ္ တစ္ေဆာင္ေဆာက္ လုပ္ေစလ်က္ သမီးေတာ္အား နန္း ျပႆာဒ္၏ အျမင့္ဆံုးခမ္းမေဆာင္၌ ထား႐ွိလွ်က္ သစၥာေစာင့္သိေသာ အထိန္းေတာ္ မဏိေဂါပါ (နႏၵိေဂါပါလ) ႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အာႏၵေဂါပါ (အ႑ကေဝ႑) တို႔အား အထူးဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ ၾကပ္ၾကည့္႐ွဳေစပါ သည္။ နန္းျပႆာဒ္ကိုလည္း လံုၿခံဳစြာကာရံလ်က္ ေန႔ညဥ့္မျပတ္ ေစာင့္ၾကပ္ေစ ပါသည္။ မည္သည့္ သူစိမ္းတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် နန္းျပႆာဒ္အနီးသို႔ မကပ္ ေရာက္ေစရပါ။ မင္းသမီးကိုလည္း မည့္သည့္အေၾကာင္း ကိစၥႏွင့္မွ် ခန္းမ ေဆာင္ထဲ မွထြက္ခြင့္မျပဳပါ။

ေဒဝကံသမင္းႀကီးလြန္ေသာအခါ သားေတာ္အႀကီး ကံသမင္းသား ထီးနန္းဆက္ ခံပါသည္။ သားေတာ္အငယ္ ဥပကံသမွာ အိမ္ေ႐ွ႕စံျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ ဥတၱရမဓုရ ျပည္ တြင္လည္း သာဂရမင္းသား နန္းတက္ ကာ သားေတာ္အငယ္ ဥပသာဂရ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။

ဥပသာဂရမင္းသားသည္ အက်င့္သီလစင္ၾကယ္သူ၊ အတတ္ပညာကၽြမ္းက်င္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္သျဖင့္ ျပည္သူတို႔၏ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးမႈကို ခံယူရပါသည္။ ေနာက္လိုက္ ေနာက္ပါအေျခြအရံတို႔လည္း တစ္ ေန႔တျခား တိုးပြားလာခဲ့ရာ မွဴးမတ္ပညာ႐ွိတို႔ အထူးစိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္လာၾကပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ တညီတၫြတ္စုေဝးလ်က္ မင္းႀကီးထံ ဝင္ေရာက္ခစားၿပီး ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည့္ ေဘးအႏၱရာယ္ကို ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။ အိမ္ေ႐ွ႕ မင္းသားအား ေ႐ွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေခၚယူစစ္ေဆးရာ မင္းသားကမွဴးမတ္တို႔၏ စြပ္စြဲ ေျပာၾကားခ်က္မွာ ခ်ဲ႕ကားမႈသက္သက္သာျဖစ္၍ အေျခအျမစ္မ႐ွိပါေၾကာင္း ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားပါသည္။ မင္းႀကီးလည္း ႏွစ္သက္ေက်နပ္ေတာ္မူပါသည္။ မိမိ၏အိမ္ေတာ္သို႔ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ မင္းသား သည္ ဤသုိ႔ေတြးမိသည္။ ငါ့အားမလိုမုန္းထားမႈေၾကာင့္ ထီးနန္းကုိ သိမ္းပိုက္ရန္ အေကာက္ၾကံ ေနပါေၾကာင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာ ဆိုေလွ်ာက္ထားလာၾကသည္ရွိေသာ္ တခ်ိန္ခ်ိန္၌ မင္းႀကီး နား၀င္ ေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါငါ့အားအႏၱရယ္က်ေရာက္ေတာ့မည္။ ဤသို႔ဆင္ျခင္လွ်က္ မင္းသား သည္ တိုင္းျပည္ကိုအခ်ိန္မေႏွာင္းမီ စြန္႔ခြါသြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

အသိတဥၨနျပည္သွ်င္ ဘုရင္ ကံသသည္ ဥပသာဂရမင္းသား၏မိတ္ေဆြရင္းျဖစ္သည္။တကၠသိုလ္ပည္တြင္ပညာရင္ႏုိ႔ေသာက္ စို႔ဖက္ျဖစ္သည္။အသိတဥၨနသုိ႔သြားေရာက္ခဲ့လွ်င္ ဘုရင္ကံသသည္သူ႕ အားမလြဲမေသြ လက္ခံ ႀကိဳဆိုေပလိမ့္မည္။ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈျပဳေပလိမ့္မည္ဟု ဥပသာဂရမင္းသားတြက္ဆမိ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါတို႔အား တိတ္တဆိတ္ ေခၚယူလွ်က္ကံသမင္းႀကီး၏ ဘုန္းရိပ္တြင္ခိုလႈံခဲ့သည္။ကံသမင္းႀကီးသည္မိမိ၏အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္သူအားေတြ႕ရွိရသျဖင့္အထူး ၀မ္းေျမာက္လွ်က္ဥပသာဂရအားၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာနယ္တခုကိုစားေစခဲ့သည္။

တေန႔ေသာအခါ နန္းျပႆာဒ္ေလသာ၌ အက်ည္းစံမင္းသမီးေမွ်ာ္ေငးေနစဥ္ ဥပသာဂရ မင္းသားသည္ အနီးမွ ျဖတ္သြားသည္။ ႏွစ္ဦးသား၏မ်က္လံုးအစံုတို႔ခဏမွ် ဆံုမိၾကေသာ အခိုက္အတန္႔၌ပင္ ႏွလံုးသား အသီးသီး၌ ေမတၱာပန္းတို႕အစီအရီ ပြင့္လန္းလာခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။ မင္းသားသည္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ မင္းသမီးအား စကားေျပာဆိုခြင့္ရေရးအတြက္ တတ္စြမ္းသမွ် လံု႔လျပဳေလေတာ့သည္။ အခ်စ္၏ ပူေလာင္ျပင္းျပလွေသာေ၀ဒနာကိုအတန္ခံစားခဲ့ရၿပီးေနာက္ မင္းသားအေပၚကရုဏာသက္မိလာေသာအထိန္းေတာ္ႀကီးမ႑ိေဂါပါ၏ အကူညီျဖင့္ မင္းသား သည္ ခ်စ္သူထံေမွာက္သို႔ေရာက္ရွိသြားႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

ခ်စ္သူႏွစ္ဦးတို႕သည္ ညစဥ္ပင္ တိတ္တခိုးေတြ႕ဆံုၾကရင္း မင္းသမီးေဒ၀ဂဗၻာတြင္ ႏႈတ္ငံု ေတာ္ရွိလာခဲ့ေတာ့သည္။ သူကိုယ္တိုင္ကအလုိတူအလိုပါျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ရာဇ၀တ္ေတာ္သင့္ မည့္အေရးကိုေတြးပူမိေသာ မ႑ိေဂါပါသည္ အျပစ္မွ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းအတြက္ အေၾကာင္းစံကိုမင္းႀကီးအား ေလွ်ာက္တင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ မင္းသမီးအားေခၚယူစစ္ ေမးရာတြင္ပထမတြင္ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ေနပါေသာ္လည္း ညွဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္သည့္ဒဏ္ကုိ မခံႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုးတြင္ ေျဖာင့္ခ်က္ေပး ၀န္ခံလိုက္ရရွာေလသည္။
ထိုေန႔၌ပင္မင္းႀကီးသည္ ညီလာခံေခၚယူလိုက္ေလသည္။ ညီေတာ္ အိမ္ေရွ႕မင္းသားႏွင့္တကြ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးေလးပါးတို႔ စံုညီစြာတက္ေရာက္လာၾကပါသည္။နိမိတ္ဖတ္ထားခဲ့ေသာ အျဖစ္ဆိုး ျဖစ္ေပၚလာေစေရးအတြက္ ဤရာဇ၀တ္သားမ်ားအား အျပစ္ေပးရန္ အမ်ားစုက လိုလားၾက ပါသည္။ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားေသာ မင္းႀကီးက ဤသို႔မိန္႔ဆိုပါသည္။

“အခ်င္းတို႔ ေလာက၌ ဂုဏ္ျပဳအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ အျပစ္မယူအပ္ေသာပုဂၢိဳလ္ တက်ိပ္ႏွစ္ေယာက္ (၁၂) ရွိေပးသည္။ ပေစၥကပုဒၶါ၊ ရဟႏၱာ၊ သံဃာ၊ ရေသ့၊ မုနိ၊ အမိ၊ အဖ၊ ဆရာ၊ ဦးရီး၊ သီလ ျပည့္စံုသူ၊ ျဗဟၼဏ တုိ႔ေပးတည္း။ ဤပုဂၢိဳလ္တုိ႔၌ အျပစ္ပင္ရွိေသာ္ လည္း သည္းခံခြင့္ လႊတ္ ၾကရမည္သာျဖစ္၏။ သက္စြန္႔၍ ကာ ကြယ္အပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ငါးဦးသည္လည္း ရွိေသး၏။ အေဆြခင္ပြန္း၊ အသက္ေဘးေၾကာင့္ ခိုလႈံ လာသူ၊ အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုေစာက္ေရွာက္သူ၊သူ႔အသက္ ကိုကယ္တင္ႏႈိင္စြမ္းသူ၊ ဂတိသစၥာကို အသက္ေပးေစာင့္ထိန္းသူ ဤသူတို႔ေပတည္း။ ယၡဳအေရး တြင္ဥပသာဂရမင္းသားသည္ ငါ၏အေဆြခင္ပြန္းလည္းျဖစ္၏၊ ငါ့ဘုန္းရိပ္ကုိခို လႈံလာသူလည္း ျဖစ္၏၊ အတၳကၡာယီ ခင္ပြန္းလည္းျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ငါသည္ ဤသူအားအဘယ္သို႔လွ်င္ အႏၱရာယ္ က်ေရာက္ေစႏုိင့္အံ့နည္း။”

တခဲနက္ေသာတိတ္ဆိတ္မႈကိုေဖါက္ထြင္းလွ်က္အိမ္ေရွ႕မင္းသားအသံထြက္ေပၚလာ၏။

“အို အခ်င္းတို႔မင္းႀကီးမိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားတို႕သည္ ဥာဏ္ပညာ၏အဆီအႏွစ္ တို႔ေပတည္း။ ထို႔ျပင္ငါတို႔သည္ေၾကာင့္ၾကစိုးရိမ္မႈဤမွ်ေလာက္ဖိစီးရန္အေၾကာင္းမရွိေသးေပ။ အေၾကာင္းမူကား မင္းသမီး၏သားေယာက်ား ေမြးဖြါးလာမွသာလွ်င္ ငါတို႔၏ရန္သူ ျဖစ္လတၱံ႔။ သမီးမိန္းမသာလွ်င္ အကယ္၍ ဖြါးျမင္လာျငားအံ့ အယ္အေၾကာင္း ရွိေတာ့အံ့နည္း။သုိ႔ျဖစ္၍ အဘယ္သို႔ေသာ ရလာဒ္ျဖစ္ ေပၚသည္ကုိ ငါတို႔ ေစာင့္ၾကဦးစုိ႔။”

ညီလာခံက တညီတညြတ္တည္းပင္ သေဘာႀကိဳက္ ညီၾကေပသည္။ ဤအေျခအေနဆိုက္ၿပီးခါမွ တားျမစ္ရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ သျဖင့္ မင္သမီးအား ခ်စ္သူႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားခြင့္ ေပး လိုက္ၾကသည္။ တၿပိဳင္တည္းမွာပင္ ေမြးဖြားခ်ိန္ နီးကပ္ေလာေနၿပီးျဖစ္ေသာ မင္းသမီးအား တထူးဂရုျပဳေစာင့္ၾကပ္ထားရန္ကုိပါ စီမံလိုက္ၾကသည္။ အသည္းထိန္စရာေကာင္းေသာ ထိုေန႔ရက္ဆိုက္ေရာက္ လာခဲ့ေပၿပီ။မင္းသမီးဖြါးျမင္သည္မွာ မသီးေတာ္တပါးျဖစ္ေပးသည္။ အားလံုးမွာလဲ စိတ္လက္ေပါ့ပါး ရႊင္လန္းသြားခဲ့ၾကရေတာ့သည္။သမီးေတာ္ေလးအား “ဥမၺရေဒ၀ီ”(ဥဒုမၺရေဒ၀ီ)ဟုအမည္မွည့္ေခၚၾကသည္။

ေနာက္တႏွစ္တြင္ ေဒ၀ဂမၻာ မင္းသမီးကိုယ္၀န္ရွိျပန္ပါသည္။ အထိန္းေတာ္ မ႑ိေဂါပါလည္း ကိုယ္၀န္ရွိျပန္ပါသည္။ မင္းသမီးႏွင့္ အထိန္းေတာ္တို႔သည္ တေန႔တည္း တခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ မီးဖြါး ၾကသည္။ ဤအႀကိမ္၌ မင္းသမီးတြင္ သားေယာက်ား၊ အထိန္းေတာ္၌ မိန္းခေလး အသီးသီး ဖြားျမင္ၾကေပသည္။ မင္းႀကီးနားေတာ္ေပါက္လွ်င္ ၾကမၼာဆိုးႀကံဳရမည္ကို စိုးရိမ္ေသာ မင္းသမီး သည္ မိမိ၏သားႏွင့္ အထိန္းေတာ္၏ သမီးတို႔အား လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာလႊဲေျပာင္း(ဖလွယ္) ထားလိုက္ ေပသည္။ ႏွမေတာ္၌ သမီးမိန္းမသာ ဖြားျမင္သည္ဟု အသိမွားေသာ မင္းႀကီးသည္ အလြန္ပင္ ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္ေတာ္မူပါသည္။ ဟူးရားတတ္တို႔၏ နိမိတ္ဖတ္ျခင္းသည္ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ၿပီးတကား ဟု အမွတ္မွားေတာ္မူပါသည္။

ဤသို႔ အမွတ္မွားသျဖင့္ မင္းႀကီးႏွင့္ မူးမတ္အေပါင္းတို႔သည္မင္းႀကီးအေပၚ အားရံုစုိက္မႈေလ်ာ့ ပါးလာခဲ့ၾကသည္။
ဒုတိယအႀကိမ္မီးဖြါးသည့္အခ်ိန္မွစ၍ မင္းသမီးအား အထိန္းေတာ္ႀကီး တဦး တည္း၏ လက္သို႔သာလွ်င္လံုး၀ လႊဲအပ္ထားလိုက္ၾကေပေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မင္းသမီးသည္ သားတက်ိပ္ကို ေမြးဖြားပါသည္။ အထိန္းေတာ္သည္လည္း သမီးတက်ိပ္ကို ေမြးဖြါးေလသည္။ အသက္အႏၱရယ္ေဘးကို ေထာက္၍ မင္းသမီး၏ သားတက်ိပ္တို႔အား အထိန္းေတာ္ႀကီးကသာ လွ်င္ သားအမွတ္ျဖင့္ ျပဳစုေကြ်းေမြးလာခဲ့ရေလသည္။ သာတက်ိပ္တုိ႔ အမည္မ်ားမွာ ၀ါသုေဒ၀၊ ဗလေဒ၀၊ စႏၵေဒ၀၊ သူရေဒ၀၊ အဂၢိေဒ၀၊အဥၨန၊ ၀ရုဏ၊ေရာတဏိယ၊ဃတမ႑ိတ၊အဂၤုရ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ သမီးေတာ္ အႀကီး ဥဒု မၻရေဒ၀ီမွာ မၾကာမွီပင္ ကြယ္လြန္သြးခဲ့ေလသည္။ အေႏွာင္းဆံုး ေမြးဖြါးေသာ သမီးေတာ္၏ အမည္မွာ အဥၨနေဒ၀ီျဖစ္သည္။

ထိုညီေနာင္တက်ိပ္တို႔ အရြယ္ေလာက္လာေသာအခါ အေၾကာက္အလန္႔မရွိ၊ ရဲ၀ံ့ေသာသူမ်ားျဖစ္ လာၾကသည္။ လူသာမန္တို႔ထက္လည္းခြန္အားဗလသာလြန္ၾကေလသည္။ အလြန္ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳပ္ သူမ်ားျဖစ္ၿပီး အရာရာကို ပမာမခန္႔ ျပဳ၀ံ့ၾကသူမ်ားလည္းျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ခိုး၀ွက္ျခင္း၊လုယက္သတ္ျဖတ္ျခင္းတုိ႔ကို က်ဴးလြန္ၾကပါသည္။ ဒုစရိုက္မ်ိဳးစံုကိုျပဳ၀ံ့ သူမ်ားျဖစ္ၾက သည္။ အစအဦး၌ ဤညီ ေနာင္တို႔သည္ မင္းႀကီး၏ ကြ်န္ရင္း မ႑ိေဂါပါ၏ သားမ်ားျဖစ္ေခ်သည္ ဟူ၍ ျပည္သူတို႔မျငဴစူ၀ံ့ၾကေခ်။ ေနာင္တြင္ ညီေနာင္တို႔၏ ယုတ္မာမႈဒဏ္ကို မခံမရပ္ႏိုင္ၾကေတာ့ သျဖင့္ ျပည္သူတို႔သည္ မင္းႀကီးအား တိုင္တန္းေလွ်ာက္ထားခဲ့ၾကေတာ့သည္။ မင္းႀကီးသည္ မ႑ိေဂါပါအား ေခၚေစလွ်က္ သင္၏သားတို႕အား တိုင္းကားျပည္ရြာကို အဘယ့္ေၾကာင့္ လုယက္ဖ်က္ဆီးေစဘိသနည္းဟု အျပစ္တင္ႀကိမ္းေမာင္းေလေတာ့သည္။ “ဤသားတို႔အား ဆံုးမေျပာဆိုျခင္းငွါမတတ္ႏိုင္ပါ၊အရွင္မင္းႀကီးအလိုက် စီရင္ေတာ္မူပါ” ဟု မ႑ိေဂါပါက ေလွ်ာက္ထားေလသည္။

မင္းႀကီးသည္ညီေနာင္တို႔အား လက္ရဖမ္းေစပါသည္။ သို႔ေသာ္မဖမ္းႏိုင္ၾကေခ်၊ လိုက္လံဖမ္းဆီး သည့္အခါတိုင္း ညီေနာင္တို႔သည္ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ တိမ္းေရွာသြားႏိုင္ၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဤသူတို႔သည္ လူသာမန္မ်ားမဟုတ္တကားဟု မင္းႀကီးေတြးထင္လာသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ အထိန္းေတာ္လင္ အာနႏၵေဂါပါအားေခၚလွ်က္ ဤညီေနာင္တို႔၏ မိဘမ်ိဳးရိုး အစစ္အမွန္ အသူတို႔ ျဖစ္သနည္းဟု တိက်စြာ စစ္ေဆးေမးျမန္းရေပေတာ့သည္။ အာနႏၵေဂါပါသည္ ေသေဘးမွေၾကာက္ လန္႔သျဖင့္အျဖစ္မွန္ကို အကုန္အစင္ဖြင့္ဟေျပာဆို
လိုက္ေလေတာ့သည္။အထိန္းေတာ္အားတဖန္ေခၚယူစစ္ေမးျပန္ပါသည္။ ကြယ္၀ွက္ရန္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ မိမိလင္၏ စကားမွန္ကန္ပါေၾကာင္း အတည္ျပဳေျဖာင့္ခ်က္ေပးလိုက္ရေပသည္။

မင္းႀကီးသည္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ႀကီးစြာျဖစ္ရေလသည္။အထိန္းေတာ္လင္းမယားအား လက္မရြံ႕တို႔လက္သုိ႔ အပ္လွ်က္ လူသတ္ကုန္းသို႔ ေခၚယူသြားေစသည္။ လမ္းခုလတ္တြင္ အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဥပကံသႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရာ ငါျပန္လာသည္အထိ ငံ့ေလာ့ဟုဆိုလွ်က္ နန္းေတာ္ သို႔သြားေရာက္ၿပီး မင္းႀကီးအားဤသို႔ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။

“အရွင္မင္းႀကီး၊ အရွင္မင္းႀကီးသည္ အထိန္းေတာ္လင္မယားတို႔ အား အလံုစံုယံုမွတ္လွ်က္ ႏွမေတာ္၏ အေရးကုိ လႊဲအပ္သည္မွန္ပါ၏၊ သုိ႔တေစ၊ ကြ်န္တို႔မည္သည္ မိမိမ်က္ေမွာက္ရွိသခင္၏ အမိန္႔ကိုနာခံၿမဲျဖစ္ပါသည္။ ယခုအေရးတြင္ဤကြ်န္ႏွစ္ဦးတို႔သည္အျဖစ္မွန္တိုင္း သတင္ေပးရန္ ပ်က္ကြက္ျခင္းမ်ာ သစၥာေဖါက္ရာ မမည္ပါ။ မိမိ၏အရွင္ က်ႏုပ္တို႔၏ႏွမငယ္အလိုအတိုင္း ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ ရျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္။ ဤကြ်န္ႏွစ္ဦးတို႔အားအျပစ္ျပဳ၍မကြပ္မ်က္သင့္ပါ။ အေစာင့္ အေစာင့္ထားေသာ သူတို႔ႏွင့္တန္းတူသာလွ်င္ အျပစ္ဒဏ္ေပးသင့္ပါသည္။”
မင္းႀကီးလည္း ယခင္အမိန္႔ကို ရုပ္သိမ္းလွ်က္ ကြ်န္ႏွစ္ဦးတို႔အားသက္ညွာေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို ေပးပါသည္။”

(တဖန္သူ႕ညီမ မင္းသမီးအား) “ႏွမငယ္ သင္သည္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားမႈ ကင္းမဲ့လွေခ်၏၊ သင့္၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သင္၏သားတို႔သည္ငါတို႔၏အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုဖ်က္ဆီးၾကေပေတာ့မည္။ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကိုသာခ်စ္ျမတ္ႏိုး၏။ အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈမရွိ။ အမ်ိဳးအႏြယ္၏ပ်က္စီးျခင္းကို အလိုရွိ၏တကား။”ဟူ၍ မင္းႀကီးက ျပစ္တင္ဆိုလာေသာအခါ မင္းသမီးခမ်ာ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းျခင္း ႀကီးစြာျဖစ္ရေလသည္။

မိဘေမတၱာသည္ ေလာက၌ရွိရွိသမွ် အရာအားလံုးတို႔ထက္ ပိုမို၍ အင္အားႀကီးမားပါသည္။ မင္းသမီးႏွင့္ ၾကင္ယာေတာ္ဥပသာဂရတို႔သည္ မိမိတို႔၏ အျပစ္ကုိ ၀န္ခံလွ်က္သားတို႔အား အျပစ္မွ ခြင့္လႊတ္ရန္ အသနားခံၾကရေလေတာ့သည္။ ဤအေရးအား ညီလာခံသို႔တငသြင္းဆံုးျဖတ္ေစရာ “ဤညီေနာင္တို႔သည္ တိုင္းကားျပည္ရြာတည္တံ့မႈကိုၿခိမ္းေျခာက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သျဖင့္လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ မျပဳသင့္ေၾကာင္း ညီညြတ္ၾကေလသည္။ ညီေနာင္တက်ိပ္တို႔အားယခုခ်က္ခ်င္းလက္ရဖမ္းဆီးေစ။” (ဟုအမိန္႔ေတာ္ထုတ္ျပန္ရေလသည္။)

႐ွိသမွ် စစ္သည္အင္အားကိုသံုးလွ်က္ သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဝိုင္းဝန္းဖမ္းဆီးၾကပါပါသည္။ ဘုမၼစိုး နတ္ႏွင့္ အာကာသစိုးနတ္တို႔က ညီေနာင္တို႔ဖက္မွ ကူညီေထာက္မၾကေလသျဖင့္ မည္သို႔မွ် မဖမ္းဆီးႏိုင္ၾကပါ။ ထိုအခါ မင္းႀကီးသည္ အင္အားကိုအသံုးျပဳ၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း သိလာသျဖင့္ ျဖားေယာင္းသိမ္းသြင္းမႈျဖင့္ အေရးေတာ္ၿပီးဆံုးရန္ ဆံုးျဖတ္လွ်က္ ညီေနာင္တို႔အား စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ဆုလာဒ္မ်ားစြာ ေပးသနားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကမ္းလွမ္းလိုက္ပါသည္။

ဤအေၾကာင္းကိုၾကားသြားေလာေသာ ညီေနာင္တို႔သည္ ဟိမဝႏၱာသို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေခ်ာင္လ်က္ တပါးေသား ရေသ့ႀကီးအထံတြင္ ခိုလႈံေနထိုင္ၾကပါသည္။ ရေသ့ႀကီးသည္ ညီေနာင္တို႔အား တစ္ဆယ္႐ွစ္ရပ္ေသာ အတတ္တို႔ကို သင္ၾကားေပးပါသည္။ အတတ္ပညာမ်ားၿပီးဆံုးေသာအခါ ဦးရီးေတာ္၏တိုင္းျပည္ကို သိမ္းယူအံ့ဟူ၍ ျပန္လာခဲ့ၾကပါသည္။ ညီေနာင္တက်ိပ္တို႔ ဝင္ေရာက္ လာခ်ိန္၌ မင္းႀကီးႏွင့္ မွဴးမတ္အေပါင္းတို႔သည္ ႏိုင္ငံေတာ္လက္ပန္းပြဲသဘင္ က်င္းပရာ၌ စုေဝး ေရာက္႐ွိေနခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုေနာက္ သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းဥပေဒမ်ားကို လံုးဝဂ႐ုမစိုက္ အမႈမထားဘဲ ထိပ္တန္းလက္ပန္းသည္ႀကီးအား သတ္ပစ္လိုက္ၾကပါသည္။

ညီေနာင္တက်ိပ္တို႔အားျမင္ေလလွ်င္ မင္းႀကီးက ဝိုင္းဝန္းဖမ္းဆီးၾကေလာ ဟူ၍ ဟစ္ေအာ္မိန္႔ၾကား လိုက္ပါသည္။ အစ္ကိုအႀကီးဆံုးဝါသုေဒဝသည္ ဦးရီးေတာ္မင္းႀကီးႏွင့္ အိမ္ေ႐ွ႕စံ ဥပကံသမင္းသား တို႔ထံ တဟုန္တည္းေျပးဝင္လ်က္ မိမိ၏လက္ျဖင့္ပင္လွ်င္ သတ္ျဖတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။ ဘုရင္ႏွင့္ အိမ္ေ႐ွ႕စံတို႔ ကံေတာ္ကုန္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ တတိုင္းျပည္လံုးသည္ ညီေနာင္တက်ိပ္တို႔ လက္သို႔ လႊဲေျပာင္းက်ေရာက္ သြားခဲ့ေလေတာ့သည္။ ညီေနာင္တို႔သည္ တဖန္အိမ္နီးခ်င္းတိုင္း ျပည္ “မယုဇၥ်ပူရ” ကို ထပ္မံေအာင္ႏိုင္ၾကျပန္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ “နရိႏၵမင္း” အုပ္စိုးလ်က္႐ွိေသာ ဒြါရာဝတီကို သိမ္းယူရန္ ႀကံစည္ၾကျပန္ပါသည္။ ပင္ပန္းျပင္းထန္စြာ လုပ္ႀကံၾကၿပီးေနာက္ ဒြါရာဝ တီကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ အႀကံအလံုးစံု ၿပီးေျမာက္ေလေသာအခါ ညီေနာင္တက်ိပ္ႏွင့္ ႏွမငယ္ အဥၹေဒဝီတို႔သည္ ျပည္ေထာင္အားလံုးကို အညီအမွ် ခြဲေဝလွ်က္ တစ္ထီး တစ္နန္း စံျမန္းၾကပါသည္။ ႏွမအငယ္ဆံုး ရ႐ွိပိုင္ဆိုင္ခဲ့ေသာ အစုမွာ ရခိုင္ျပည္ေတာင္ပိုင္း ဒြါရာဝတီ (ယခု သံတြဲ) ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ဘာသာျပန္သူ “ေဝသာ”
U San Shwe Bu, “The Legend of the Early Aryan Settlement of Arakan”, JBRS Vol.11. Part 2, 1921

Share on Google Plus

About Kyauk Phru Net

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.