ရခိုင္ရာဇဝင္စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ သုေတသီ အသွ်င္စကၠိႏၵ

ရခိုင္ရာဇဝင္စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ သုေတသီ အသွ်င္စကၠိႏၵ

မိဘမ်ဳိး႐ိုး

ရခိုင္ရာဇဝင္၊ စာေပႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈသုေတသီ ဆရာေတာ္ဘုရား၊ အသွ်င္စကၠိႏၵကို ေဂါဇာသကၠရာဇ္ (၁၂၉၈)ဃဳ။ (ခရစ္-၀၅-၀၁-၁၉၃၆)ခုႏွစ္ ၿဗိတိသွ်ေခတ္တြင္ စစ္တေကာင္းၿမိဳ႕နယ္၊ နီလာစာတိုက္၊ ၿခံေခ်ာင္း႐ြာ၌ ဖြားျမင္သည္။ ဘခင္ ဦးထြန္းေအာင္႐ွီ၊ မိခင္ ေဒၚခ်င္းဘံုေမတို႔၏ တတိယေျမာက္သား ရတာနာျဖစ္သည္။ ငယ္နာမည္မွာ ညိဳဇံေမာင္ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားမွာ လယ္ယာလုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ဘိုးေဘးတို႔မွာ အတတ္ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးခဲ့ၾကရာ စာသင္စာျပဆရာ၊ ေဆးဆရာျဖစ္ၾကသည္။

ငယ္ဘဝ

ငယ္စဥ္က လယ္ယာလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ဒုတိတကမၻာစစ္အၿပီး၌ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ ရခိုင္မ်ားအား အစိုးရက ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ ေဘာ္လီစာတိုက္ (ယခုႀကိမ္ေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္) ေလာင္းဒံုးေက်း႐ြာတြင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေနရာခ်ေပးခဲ့သည္။ ထိုျပန္လည္ထူေထာင္ေရးတြင္ ဦးစကၠိႏၵေလာင္းလ်ာ ညိဳဇံေမာင္လည္း ပါဝင္လ်က္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ မူဂ်ာဟစ္ အႏၱရာယ္ေၾကာင့္ မေနႏိုင္ဘဲေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့ရသည္။

သာသနာ့ေဘာင္ဝယ္

အသွ်င္စကၠႏၵေလာင္းလ်ာသည္ ႐ွင္သာမေဏအျဖစ္ ေဂါဇာ-၁၃၀၅ (၁၉၅၄) တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ သီတင္းသံုေနထိုင္ေသာ ဦးရီးဘုန္းႀကီးထံတြင္ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာစာေပမ်ား ကို သင္ၾကားခဲ့သည္။ ရဟန္းခံရန္မိဘမ်ားေခၚ၍ မိမိေဒသသို႔ၾကြခဲ့သည္။ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာမွာ နေခါင္းေခ်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးနာဂိတျဖစ္သည္။ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာစာေပမ်ားကို နာေခါင္းေခ်ာင္းဆရာေတာ္ထံ၌လည္းေကာင္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မဂၤလသုခပါဠိတကၠသိုလ္ ဆရာေတာ္ ဆ႒သံဃာယနာဝန္ေဆာင္၊ ခ႐ိုင္ဝိနည္းဓိုရ္၊ သီဟိုဠ္ျပန္ ဦးေကသရထံ၌လည္းေကာင္း သင္ယူခဲ့သည္။ 

ပရိယတၱိစာေပမ်ားကို ဓမၼာစရိတန္းထိသင္ယူတတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ မင္းျပားၿမိဳ႕ ေဇယ်သုခေက်ာင္းတိုက္၌ (၁၉၆၅ မွ ၁၉၆၉)ထိ စာေပပို႔ခ်သီတင္းသံုးခဲ့သည္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္တြင္ ငါးခူးရေက်း႐ြာ၌ ၿမိဳ႕သစ္ေက်ာင္းကို ထူေထာင္ၿပီး (၁၉၆၉ မွ ၁၉၇၉)ခုထိ သီတင္းသံုးခဲ့သည္။ (၁၉၈၀) ခုမွစ၍ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕အမွတ္(၃)ရပ္ကြက္ (ဝိမလရပ္ကြက္)၌ ဝါးေက်ာင္းယာယီေဆာက္လုပ္၍ ၿမိဳ႕ဦးေက်ာင္းဟု အမည္တပ္ခဲ့သည္။ ထိုေက်ာင္းကို တကာ၊ တကာမတို႔ႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း တစစျပဳျပင္တည္ေဆာက္ ထူေထာင္ကာ ယေန႔တိုင္ သီသံုးတင္းသံုးလ်က္႐ွိသည္။

စာေပနယ္သို႔ဝင္လာ

အသွ်င္စကၠိႏၵသည္ စာေပနယ္သို႔ (၁၉၅၅)ခုမွစ၍ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ (၁၉၅၆)ခုမွစ၍ စာေပစုေဆာင္းျခင္း၊ ေရးသားျခင္းတို႔ကို ျပဳလာခဲ့သည္။ ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ရာဇဝင္စာေပတို႔၌ အားသန္သည္။ ရခိုင္အလင္းသတင္းစာတြင္ (၁၉၅၇)ခုႏွစ္ကပင္ ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ ငစည္(ငေစြ) အကသဘင္ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ့သည္။ ရခိုင့္တန္ေဆာင္၊ ျပည္သူ႔ဂ်ာနယ္၊ ရခိုင္ဇာနည္ဂ်ာနယ္ တို႔၌ နတ္ျမစ္စန္းေအာင္၊ နတ္ျမစ္ညိဳဇံေမာင္ေက်ာ္႐ွီ၊ ဦးစကၠိႏၵအမည္မ်ားျဖင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသား ခဲ့သည္။

 (၁၉၆၁-၆၂)တြင္ ထုတ္ေဝေသာ ရခိုင္ဇာနည္လစဥ္ဂ်ာနယ္ထုတ္ေဝရာ၌ စုေပါင္းဦးေဆာင္ ရာတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ပံုျပင္အမ်ားအျပားကို ဆရာေအာင္လွထံမွ နားေထာင္ခဲ့ရသည္။ ပံုျပင္စုေဆာင္းမႈကို အသက္ (၂၀)ကပင္ စတင္ခဲ့သည္။ မဂၤလာသုခေက်ာင္းတိုက္တြင္ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ကလည္း ဝတီေလးရပ္မွ ရဟန္းသာမေဏတို႔ထံမွ အခြင့္သာသလို စုေဆာင္းေရးသားခဲ့သည္။ ထိုပံုျပင္မ်ားကို တစုတစည္းတည္းထုတ္ေဝလို၍ ၁၉၆၁ (၁၃၂၂)ခုႏွစ္ ကပင္ မူသန္႔ေရးသားခဲ့သည္။ ကံအားေလ်ာစြာ မႏၱေလးမွ လူထုဦးလွက မိမိ၏လူတုသတင္းစာ၌ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတို႔၏ ပံုျပင္မ်ားကို စုစည္း၍ (၁၉၆၃)ခုတြင္ စာအုပ္ထုတ္ေဝခဲ့ရာ စာေပဗိမာန္ဆု ရခဲ့သည္။ ဦလွထံသုိ႔ ပံုျပင္မ်ားဆက္လက္ေပးပို႔ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၎ထုတ္ေဝေသာ ရခိုင္ပံုျပင္(၄)တြဲလံုး၌ ဆရာေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ ပံုျပင္မ်ား ပါဝင္ခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္သည္ စာေရးဆရာ မာန္ေအာင္ပီယႏွင့္ စာေပမိတ္ဖက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ရင္းႏွီးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မာန္ေအာင္ပီယ၏ “ရခိုင္သာစြေလ” စာအုပ္တြင္ဆရာေတာ္ထံမွ ေတးကဗ်ာမ်ား၊ ပံုျပင္မ်ား၊ အသံလႊင့္ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ ရခိုင္လူငယ္မ်ားစုေပါင္း၍ (၁၉၆၇)တြင္ “ရခိုင့္ညြန္႔ဖူး” အမည္ႏွင့္ စာအုပ္ထုတ္ရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုတ္ေဝသူတို႔က မင္းျပား၌ သီတင္းေနထိုင္သူ ဆရာေတာ္ထံ စာေရးအကူအညီေတာင္းၾက ေသာေၾကာင့္  ဆရာေတာ္က “ရခိုင္ဇာတိဝံသေမာ္ကြန္းစာ” စာတမ္းႏွင့္ တျခားေဆာင္းပါးႏွစ္ခုေရး သားေပးပို႔ ကူညီခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္သည္ ရခိုင္မဂၢဇင္း၊ ရခိုင္ျပည္နယ္စာေစာင္အစ႐ွိေသာ ရခိုင္ေဒသထုတ္မဂၢဇင္းတို႔၌ စဥ္ဆက္မျပတ္ ပါဝင္ေရးသားခဲ့သည္။ ေရးသားခဲ့ဖူးၿပီးေသာ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ စာေစာင္မ်ားမွာ (၁) ရခိုင့္ညႊန္႔ဖူး ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ (၁၉၆၈)၊ (၂) ရခိုင္မဂၢဇင္း (၁၉၇၂ မွွစ၍)၊  (၃) ရခိုင္ျပည္နယ္စာေစာင္ (၁၉၇၇ မွစ၍)၊ (၄) ရကၡပူရ ဗုဒၶသာသနာေရာင္ျခည္၊ (၅) ရကၡပူရဗုဒၶသာသ နာအလင္းေရာင္၊ (၆) ဒြါရာဝတီမဂၢဇင္း (၁၉၇၉)၊ (၇) ေမဃဝတီမဂၢဇင္း (၁၉၇၉)၊ စစ္ေတြေဒသေကာ လိပ္မဂၢဇင္း (၁၉၈၀-၈၁)၊ (၉) စစ္ေတြေကာလိပ္မဂၢဇင္း၊ (၁၀)စစ္ေတြဒီဂရီေကာလိပ္မဂၢဇင္း၊ (၁၁) ရမၼာဝတီမဂၢဇင္း (၁၉၈၇)၊ (၁၂) ျမဝတီမဂၢဇင္း (၁၉၆၈ ခု၊ေအာက္တိုဘာ)၊ (၁၃) ေငြတာရီမဂၢဇင္း (၁၉၆၈ ခု၊ ေအာက္တိုဘာ)တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ 

“ရခိုင္႐ိုးမ”အမည္ႏွင့္ ရခိုင္ဘာသာမဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ကို ဆရာေမာင္စံေဖာ္တာဝန္ခံ၍ (၁၉၉၆)ခုက ထုတ္ေဝၾကေသာအခါလည္း ဆရာေတာ္မွာ စဥ္ဆက္မျပတ္ ပါဝင္ေရးသားခဲ့ပါသည္။ မုနိေျမမဂၢဇင္း၊ က်ိန္းရိပ္ေျမမဂၢဇင္း၊ ေျမာက္ဦးမဂၢဇင္း၊ စိုင္းတင္မဂၢဇင္း၊ လျခမ္းမဂၢဇင္း၊ ေပါက္ေတာေ႐ႊေျမမဂၢဇင္း၊ ရတနာေျမပံုမဂၢဇင္း၊ ကစၦပမဂၢဇင္း၊ ေမယုမဂၢဇင္း စသည္တို႔၌လည္း ပါဝင္ေရးသားခဲ့သည္။ အခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ ရခိုင္ေဒသထြက္ စာေစာင္၊ မဂၢဇင္းတိုင္းကို (စီစဥ္သူတို႔ေတာင္းပန္၍) ေဆာင္းပါး ေရးပို႔ ကူညီခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္အသံုးျပဳခဲ့ေသာ ကေလာင္အမည္မ်ားမွာ နတ္ျမစ္စန္းေအာင္၊ နတ္ျမစ္ညိဳဇံေမာင္႐ွီ၊ အသွ်င္စကၠိႏၵ ဦးပါဋ၊ အသွ်င္ႀကီးတို႔ျဖစ္ၾကသည္။

သုေတသနျပဳ စုေဆာင္းျခင္း

ဆရာေတာ္သည္ သာမေဏဘဝျဖင့္ ရန္ကုန္တြင္ေနစဥ္ ရခိုင္သဘာဝေတးကဗ်ာ၊ ရခိုင္ပံုေသဝတၳဳ မ်ားကို စတင္စုေဆာင္းေလသည္။ ရန္ကုန္မဂၤလသုခေက်ာင္းတြင္ ပညာင္ေနစဥ္အခါ၌လည္း ဝတီေလးရပ္မွ ရခိုင္ရဟန္းသာမေဏတို႔ထံမွ အခြင့္သာသလို စုေဆာင္းခဲ့သည္။ စာအတန္တန္ ေပအတန္တန္ျဖင့္လည္း ကမ္းလွမ္းဆက္သြယ္ကာ အသိအကၽြမ္းတို႔ထံမွ ေတာင္းခံစုေဆာင္းသည္။ (၁၉၆၂) ခုႏွစ္မွစ၍ ရခိုင္တိုင္းအႏွ႔ံ သုေတသနခရီးသြားၿပီး ရခိုင္ရာဇဝင္စာေပတို႔ကို ႐ွေဖြစုေဆာင္းခဲ့သည္။ (၁၉၆၈) ခုတြင္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕သို႔ လွည့္လည္လ်က္ သႀကၤန္ကုန္သည္အထိ အခ်ိန္ယူ၍ သုေတသနျပဳ စုေဆာင္းခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္စုေဆာင္းေသာ စာေပမ်ား၌ ပံုျပင္ (၁၃၀)ခန္႔ပါဝင္သည္။ ငယ္စဥ္ကမိမိ႐ြာသား ဆရာဦးေအာင္လွထံတြင္ အမ်ားအျပားနားေထာင္ခဲ့ရသည္။ ထိုပံုျပင္မ်ားကို အသက္(၂၀) ခန္႔ကပင္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။ ရခိုင္ပံုျပင္မ်ားကို အဂၤလိပ္ေခတ္ကပင္ ေက်ာက္စာဝန္ ဦးစံေ႐ႊဘုသည္ ၁၉၂၁/ ၂၂/ ၂၃ ခုႏွစ္မ်ားထုတ္ “သုေတသနဂ်ာနယ္” (အဂၤလိပ္ဘာသာ)မ်ားတြင္ အနည္းအပါးေရးသားခဲ့ သည္။ ထို႔ျပင္ ရခိုင့္တန္ေဆာင္၊ ဓညဝတီမဂၢဇင္းတို႔တြင္ ေဆာင္းပါး႐ွင္အခ်ဳိ႕က တစ္ပုဒ္စ၊ ႏွစ္ပုဒ္စ ေရးသားခဲ့သည္မွအပ စာအုပ္ထုတ္ေဝႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေခ်။ ထိုလစ္ဟင္းေနခဲ့ေသာ အကြက္တစ္ခုကို ဆရာေတာ္က အေတာ္အသင့္ ဖာေထးႏုိင္ခဲ့၍ ဝမ္းသာအားရျဖစ္ခဲ့သည္။ မမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ အင္တိုက္ အားတိုက္ပါဝင္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ဂုဏ္ယူခဲ့သည္။ စင္စစ္ အသွ်င္စကၠိႏၵသည္ ရခိုင္ပံုျပင္မ်ားကို စုေဆာင္းေဖာ္ထုတ္ရာ၌ အထင္႐ွားဆံုး သုေတသီျဖစ္ေလသည္။

ဆရာေတာ္၏ သုေတသနျပဳ စုေဆာင္းခ်က္၌ “ရခိုင္သဘာဝေတးကဗ်ာ”မ်ား (အေ႐ြ႕ကဗ်ာမ်ား)သည္ လည္း အထူးအေရးပါေလသည္။ ဆရာေတာ္စုေဆာင္းေပးခဲ့ေသာ အေ႐ြ႕ကဗ်ာ(၁၀၈)ပုဒ္ကို ရန္ကုန္႐ွိ “ရခိုင္ေ႐ွးေဟာင္းရာဇဝင္ႏွင့္ စာေပအဖြဲ႔”မွတာဝန္သိစိတ္ျဖင့္ ပံုႏွိပ္ျဖန္႔ေဝခဲ့သည္။ ယင္းစာအုပ္ထြက္ လာၿပီးေနာက္၌ ထိုစာအုပ္ပါ အေ႐ြ႕ကဗ်ာမ်ားကို အတုယူ၍ လူငယ္ကဗ်ာဆရာမ်ားက ကဗ်ာသစ္မ်ားဖြဲ႔၍ “႐ိုးမေတာင္ညိဳ ကဗ်ာတိ”၊ “႐ိုးလွသႏၱာ”၊ “ရခိုင္ညြန္႔ဖူး” စေသာကဗ်ာစာအုပ္မ်ား၌ ပါဝင္ေရးသားခဲ့ၾကသည္။ 

အမ်ဳိးသားေစဆုရ ကဗ်ာဆရာ စစ္ေတြေစာေနာင္၊ ေမာင္ေကာက္စံ၊ ေမာင္မင္းမာ(ေျမာက္ဦး)၊ ေမာင္ေစာလူ(စစ္ေတြ)၊ ဆရာညိဳထြန္း(ဓည)ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာမ်ားကလည္း အေ႐ြ႕ကဗ်ာသစ္မ်ားေရးဖြဲ႔၍ ဆရာေတာ္၏ “သဘာဝေတးကဗ်ာ” စာအုပ္လမ္း႐ိုးေဟာင္းတြင္ လမ္းသစ္ထြင္ကာ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾကသည္။

ဆရာေတာ္ သုေတသနျပဳ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပခဲ့ေသာ “ရခိုင္ဇာတိဝံသေမာ္ကြန္းစာ”စာသည္ ေျမာက္ဦးေခတ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာ အဘိုးတန္စာတမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ “ပန္းတန္ေမာင္ႏွင့္ သံတြဲသူ” ကဗ်ာဝတၳဳ႐ွည္မွာလည္း ေ႐ွးေခတ္ရခိုင္ရသစာေပအတြက္ အဖိုးအျဖတ္ႏိုင္ေသာ ရတနာတစ္ခုျဖစ္သည္။ 

ဆရာေတာ္သည္ မိမိစုေဆာင္းရ႐ွိခဲ့ေသာ ရခိုင္စာေဟာင္း ေပေဟာင္းမ်ားမွ ေဝါဟာရမ်ားကိုထုတ္ႏႈတ္၍ (၁၉၆၃)ခုကပင္ “ရခိုင္ေဒသႏၱရေဝါဟာရအဘိဓာန္” ကိုျပဳစုခဲ့သည္။ ထိုအဘိဓာန္လက္ေရးမူကို ဖတ္႐ႈခဲ့ရသူ ဆရာႀကီး ဦးေအာင္သာဦးက ဆရာေတာ္၏ စာမူကိုလည္းေကာင္း၊ လံု႔လဝီရိယကိုလည္းေကာင္း ခ်ီးက်ဴးခဲ့ေလသည္။

ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ား

ဆရာေတာ္သုေတသနျပဳ စုေဆာင္းခဲ့ေသာ စာမ်ားအနက္ “ရခိုင္သဘာဝေတးကဗ်ာမ်ား” ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ရခိုင္ရာဇဝင္ႏွင့္စာေပအသင္းက စာအုပ္အျဖစ္ အဦးဆံုးထုတ္ေဝခဲ့သည္။ စာေရးဆရာ မာန္ေအာင္ပီယ က သူ၏ “ရခိုင္သာစြေလ” စာအုပ္တြင္  ဆရာေတာ္ထံမွ ေတးကဗ်ာမ်ား၊ ပံုျပင္မ်ား၊ အသံလႊင္ခ်က္မ်ားကို ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အစိုးရ၏တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုဌာနမွလည္း ရခိုင္ေတးသံ၊ ရခိုင္ပံုဝတၳဳမ်ား၊ ရခိုင္စကားပံုမ်ားကို ဆရာေတာ္အပါအဝင္ ရခိုင္ပညာမ်ား၊ သုေတသီမ်ား အကူအညီျဖင့္ ထုတ္ေဝေပးခဲ့ေလသည္။ မႏၱေလးလူထုဦးလွက ဆရာဦးလွက ဆရာေတာ္ထံေပးစာ၌ “ဆရာေတာ္ႏွင့္ဆက္သြယ္မႈရသျဖင့္ ရခိုင္နယ္သို႔ ခရီးထြက္စရာမလိုဘဲ ျပည့္စံုမႈ႐ွိလာခဲ့ရသည္” ဟု ေရးသားခဲ့သည္။ ေရးသားခဲ့သည့္အတိုင္းလည္း လူထုဦးလွ၏ ရခိုင္ပံုျပင္ေလးတြဲလံုး၌ ဆရေတာ္ေရးပို႔ခဲ့ေသာ ပံုျပင္မ်ားပါဝင္ခဲ့သည္။

ရခိုင္ျပည္နယ္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီႏွင့္ေပါင္း၍ ရခိုင္ေဝါဟာရအဘိဓာန္ကုိ မိတၱဴပြား၍ ျဖန္႔ခ်ီခဲ့သည္။ ရခိုင္မဟာမုနိသမိုင္းကို ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီ၏ ေတာင္းပန္ခ်က္အရ ဦးစကၠိႏၵ၊ ဦးဝါသဝ၊ ဦးထြန္းေ႐ႊ(စစ္ေတြ ေကာလိပ္ေမာ္ကြန္းထိန္း)တို႔  သံုးဦးပူးေပါင္း၍ ေရးသားျပဳစုခဲ့ၾက ေလသည္။ ဆရာေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာစာမ်ားကို စုေပါင္း၍ “ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈမ်ား” အျဖစ္စအုပ္ထုတ္ရန္ ရမၼာဝတီ ဦးပညာစာရ က အႀကံေကာင္းေပးၿပီး ကိုယ္တိုင္စုေဆာင္းစီစဥ္ကာ ေဂါယာေျမေစာဝင္းႏွင့္ညႇိႏႈိင္းၿပီး “ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ-၂” ကို ထုတ္ေဝခဲ့ၾကသည္။ ရခိုင္လွျမင့္က အကုန္အက်ခံခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားကို ထုတ္ေဝေသာခုႏွစ္မ်ားအလိုက္ တန္းစီလိုက္လွ်င္ ဤသို႔ရ႐ွိပါသည္။

(၁) ရခိုင္သဘာဝေတးကဗ်ားမ်ား (၁၉၆၁)

(၂) ရခိုင္လက္ေ႐ြးစင္ပံုျပင္မ်ား (၁၉၆၆)

(၃) ရခိုင္ပံုျပင္ဆန္းမ်ား (၁၉၆၇)

(၄) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈမ်ား- ၁၊ မာန္ေအာင္ပီယႏွင့္တြဲ၍) ၁၉၆၉)

(၅) ငစင္႐ိုင္းေခ်ာင္းကၽြန္းသမိုင္းႏွင့္ ေထရာေမာ္ကြန္း (၁၉၇၅)

(၆) ရခိုင္ျပည္ခြင္ ပံုျပင္မ်ား (၁၉၉၀)

(၇) ျပည္တြင္မကိုဋ္ ဓာတ္ဦးရာဇ္သမိုင္း (၁၉၉၃)

(၈) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈမ်ား -၂ (၁၉၉၃)

(၉) ရခိုင္ပံုေသဝတၳဳမ်ား (ပထမတြဲ) (၁၉၉၄)

(၁၀) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈမ်ား -၃ (၁၉၉၄)

(၁၁) သလံုးေတာ္ဓာတ္သမိုင္းႏွင့္စစ္ေတြၿမိဳ႕အေၾကာင္း (၁၉၉၄)

(၁၂) ရခိုင္ဘာသာစကားလမ္းညႊန္ (၁၉၉၄)

(၁၃) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ -၄ (၁၉၉၅)

(၁၄) ရခိုင္တံခြန္ပံုျပင္မ်ား (ထြန္းေ႐ႊခိုင္ႏွင့္တြဲ၍) (၁၉၉၅)

(၁၅) ရခိုင္ေဝါဟာရအဘိဓာန္က်မ္း (ဦးဝါသဝႏွင့္တြဲ၍) (၁၉၉၆)

(၁၆) ဥပမာစံု ရခိုင္စကားပံု (ဦးဝါသဝႏွင့္တြဲ၍) (၁၉၉၆)

(၁၇) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ -၅ (၁၉၉၆)

(၁၈) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ - ၆ (၁၉၉၆)

(၁၉) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ - ၇ (၁၉၉၆)

(၂၀) မင္းျပားတခြင္ က်ိန္းေတာ္႐ွင္ (၁၉၉၇)

(၂၁) မဟာမုနိ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား (၁၉၉၇)

(၂၂) ရခိုင္ပံုေသဝတၳဳ (ပ၊ ဒု - ၂ တြဲေပါင္း) (၁၉၉၈)

(၂၃) ရခိုင္သဘာဝေတးကဗ်ာမ်ား (ဒု -ႀကိမ္) (၁၉၉၉)

(၂၄) လိုင္႐ိုးေတာ္ဓာတ္သမိုင္း (မင္းျပားမင္းသိန္းဇံႏွင့္တြဲ၍) (၂၀၀၂)

(၂၅) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ - ၈ (၂၀၀၅)

ဆရာေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားကို ရခိုင္ရာဇဝင္ႏွင့္ စာေပအသင္း၊ ရန္ကုန္။ ေဒၚေ႐ႊအိမ္၏ တိုင္းလင္းစာေပတိုက္၊ ရန္ကုန္။ ဦးဘိုးသိန္း၊ လမ္းညႊန္စာေပတိုက္၊ ဦးလွေက်ာ္စိန္၏ လွေက်ာ္စိန္စာေပ၊ ရန္ကုန္။ ဦးရာဇ္ေတာ္ ဘုရားေဂါပကအဖြဲ႔၊ ပုဏၰားကၽြန္းၿမိဳ႕၊ ဦးလွျမင့္ႏွင့္ ညီမ်ား ရန္ကုန္၊ ရခိုင္လွျမင့္၊ ရခိုင္သားႀကီးစာေပ၊ ရန္ကုန္တို႔က ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝေပးခဲ့ၾကသည္။ စာအုပ္အမ်ားစု ကို ရခိုင္သားႀကီးစာေပက ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝေပးခဲ့သည္။

ေကာက္႐ိုးလမ္းသြယ္ အားထားဖြယ္

ဆရာေတာ္သည္ ရခိုင္ရာဇဝင္၊ ရခိုင္စာေပ၊ ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈတို႔ကို က႑စံုသုေတသနျပဳ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားလာခဲ့သည္မွာ အသက္(၂၀)ခန္႔မွစ၍ ယေန႔ သက္ေတာ္(၇၀)ျပည့္သည္ ထိျဖစ္ေပသည္။ ဤသို႔မရပ္မနား၊ မေမာမပန္းအားသြန္ခြန္စိုက္ေဆာင္႐ြက္ႀကိဳးပမ္းခဲ့မႈမ်ားကို ဆရာေတာ္က “ေကာက္႐ိုးလမ္းေလာက္ ခင္းႏိုင္ခယင့္” ဟူ၍သာ မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်၍ သံုးသပ္မိန္႔ဆိုခဲ့သည္။ မိမိခင္းခဲ့ေသာ ေကာက္႐ိုးလမ္းကို အသံုးျပဳ၍ အုတ္လမ္းခင္းႏိုင္သူ၊ ကတၱရာလမ္းခင္းႏုိင္သူမ်ားေပၚထြန္းလာလိမ့္မည္ဟုလည္း ဆရာေတာ္က အနာဂတ္ကို အေကာင္းျမင့့္ျဖင့္ မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္သည္ ဘုရားသားေတာ္ပီပီ မဂၤလာတရားေတာ္အတိုင္း မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်၍ မိမိ၏တစ္သက္တာ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို “ေကာက္႐ိုးႏြယ္” ႏွင့္ ခိုင္းႏိႈင္းကာ မိန္႔ၾကားခဲ့ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ဘုရား၏ သုေတသနျပဳေရးသား ေဖာ္ထုတ္ခ်က္မ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တပည့္တကာမ်ားက မ်ားစြားေလးစားတန္းဖိုးထားၾကသည္။ စာေပႏွင့္ သမုိင္းသုေတသီမ်ားကလည္း တန္းဖိုးထားၾကသည္။ 

ရခိုင္အမ်ဳိးသားသမိုင္းပညာ႐ွင္ ေဒါက္တာေအးခ်မ္းသည္ သူ၏မဟာဝိဇၨာဘြဲ႔ က်မ္းယူက်မ္း (ေျမာက္ဦးေခတ္ အေစာပိုင္း ရခိုင္သမိုင္း)ကို ျပဳစုစဥ္က ဆရာေတာ္၏အကူအညီ၊ အႀကံအညာဏ္ကို ရခဲ့ဖူးသည္။ ရခိုင္သမိုင္းပညာ႐ွင္ ေဒါက္တာ ဂ်ာက့္ပီလိုင္ဒါ (Dr. Jacques P.Leider) သည္လည္း ဆရာေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ စာမ်ားကို “ဦးစကၠိႏၵစာ စာရင္း” ျပဳစု၍ ႏိုင္ငံျခားမွ ရခိုင္သမိုင္းအေၾကာင္း ေလ့လာေရးသားသူမ်ားအား သတင္းေပးပို႔ ခဲ့ေလသည္။ ဆရာေတာ္က မိမိ၏ အားထုတ္ခ်က္မ်ားကို “ေကာက္႐ိုးလမ္း” ဟုသာ သေဘာထားေသာ္လည္း ဆရာေတာ္၏ တပည့္တကာမမ်ားႏွင့္ သုေတသီပညာ႐ွင္ အေပါင္းက “တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေကာက္႐ိုးလမ္း” ဟု ႏွလံုးပိုက္ ေမာ္ကြန္းတင္ထားၾကမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ ဂုဏ္ျပဳေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဘုရား။

(မွတ္ခ်က္)

အသွ်င္စကၠိႏၵ သက္ေတာ္(၇) ျပည့္ အထိ္းအမွတ္ ဂုဏပူဇာ စာတမ္းဖတ္ပြဲမွ တင္ျပခ်က္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕၊ စႏၵမုနိဘုႀကီးေက်ာင္းတိုက္။

အသွ်င္စကၠိႏၵ ေထ႐ုပၸတၱိအက်ဥ္း စာကိုးစာရင္း

(၁) ရခိုင္သဘာဝေတးကဗ်ာမ်ား (ဒုတိယအႀကိမ္) ရခိုင္သားႀကီးစာေပ၊ ၅၅(ဘီ)၊ ကၽြန္းေ႐ႊဝါလမ္း၊ ရန္ကုန္၊ ၁၉၉၉၊ ဇန္နဝါရီ

(၂) ရခိုင္ေဝါဟာရအဘိဓာန္၊ ရခိုင္သားႀကီးစာေပ၊ ၅၅(ဘီ)၊ ကၽြန္းေ႐ႊဝါလမ္း၊ ရန္ကုန္၊ ၁၉၉၆

(၃) (က) ရခိုင္ပံုျပင္ဆန္းမ်ား၊ ေဒၚေ႐ႊအိမ္၊ တိုင္းလင္းစာေပတိုက္၊ ရန္ကုန္၊ ၁၉၆၇

     (ခ) ရခိုင္ပံုေသဝတၳဳမ်ား (ပ၊ ဒု ေပါင္း) ရခိုင္သားႀကီးစာေပ၊ ၅၅(ဘီ)၊ ကၽြန္းေ႐ႊဝါလမ္း၊ ရန္ကုန္၊ ၁၉၉၉

(၄) ရခိုင္သဘာဝေတးကဗ်ာမ်ား (ပ ႀကိမ္) ရခိုင္ေ႐ွးေဟာင္းရာဇဝင္ႏွင့္ စာေပအဖြဲ႔၊ ရန္ကုန္၊ ခင္ေမာင္ကတာဝန္ခံ၍ ျမန္မာေၾကာ္ျငာ ပံုႏွိပ္တိုက္၌ ႐ိုက္ႏွိပ္သည္။

(၅) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ၃ ၊ ရခိုင္လွျမင့္ႏွင့္ညီမ်ား၊ ရခိုင္သားႀကီးစာေပ၊ ခ ၅၅ (ဘီ)၊ ကၽြန္းေ႐ႊဝါလမ္း၊ ရန္ကုန္၊ ၁၉၉၄

(၆) ငစ႐ိုင္းေခ်ာင္းကၽြန္းသမိုင္းႏွင့္ ေထရာေမာ္ကြန္း၊ နယူးဘားမားပံုႏွိပ္တိုက္၊ စစ္ေတြ၊ ၁၉၇၅         

(၇) ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ၂ ၊ ရခိုင္လွျမင့္ႏွင့္ ညီမ်ား၊ ၅၅ (ဘီ)၊ ကၽြန္းေ႐ႊဝါလမ္း၊ မရမ္းကုန္းၿမဳိ႕နယ္၊ ရန္ကုန္၊ ၁၉၉၃

(၈) နတ္ျမစ္မဂၢဇင္း ၃ ၊ အသွ်င္စကၠိႏၵ၏ ေကာက္႐ိုးလမ္း၊ ေမာင္ဗသိန္း၊ ရခိုင္သားႀကီးစာေပ၊ ကၽြန္းေ႐ႊဝါလမ္း၊ မရမ္းကုန္းၿမဳိ႕နယ္၊ ရန္ကုန္

………….

ဝန္ခံခ်က္။  ။ ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈအမွတ္(၉) မွ ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

Share on Google Plus

About Kyauk Phru Net

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.