မစၥတာေဝ
(ကဗ်ာေဝဖန္ခ်က္)
ေဒတရက္ ႏွစ္ရက္မွာ ကဗ်ာတပုဒ္ ေခါင္းထဲကို ေရာက္နီေရ။ အေတြးထဲမွာ တဝဲလည္လည္နီေရ။ ရခိုင္မွာ ေခတ္ေဟာင္းထဲမွာ ကဗ်ာ နိသာယေပါင္း ၄၀ ေလာက္ဟိေရလတ္။ စပ္နည္း ဟတ္နည္းေပါင္း ၂၀၀ ေလာက္ဟိေရလို႔ မွတ္တမ္တမ္းတိမွာ တိြ႕ရေရ။ အနီးစပ္ဆံုး ရခိုင္ထီးနန္း ဆိတ္သုန္းၿပီးေနာက္နန္႔ အဂၤလိပ္ ေခတ္ေခတ္ၾကားမွာ ရခိုင္ကဗ်ာေရ အသစ္အဆန္းထက္ ရတုဆိုေရ ရီပတ္ထဲမွာ မႊီနီခေရ။ က်ေနာ္နားလည္သေလာက္ ဗမာတိမွာ အဂၤလိပ္ေခတ္ထဲမွာ ေလးခ်ိဳးရို႕ပိုင္ ေပၚေပါက္ခေရ။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ထိနန္႔ရၿပီးေနာက္ပိုင္း ေလးလံုးစပ္တိျဖစ္ေတ ၄၃၂။ ၄၃၁ ရို႕က ႀကီးစိုးခေရ။ ေဒနိထိလည္း ယင္းေနာက္မွာ လားနီကတ္တုန္းသိမ့္။
အဂုေနာက္ပိုင္းမွာ ကဗ်ာ အသစ္အဆန္းတိ ေပၚေပါက္ပါလတ္ေတ။ က်ေနာ္ေရွ႕ကဆိုေက လီလြင့္ရြက္ဝါ။ နီရိုင္းနီ(ေတာင္ရင္းကြ်န္း)။ ေနာင္ေအး(အေနာက္)။ ေမာင္ခိုင္ေအာင္ (စစ္ေတြ)ရို႕တိက လမ္းသစ္ေဖာက္လာကတ္ေတ။ ကဗ်ာဆရာဆိုေစာ္ အေဟာင္းထဲမွာ နီ။ အေဟာင္းထဲက စကားလံုးတိနန္႔ရာ အေဖာ္ျပဳနီေက စာစီသမားေလာက္ရာျဖစ္ေတ။ ယင္းအတြက္ လမ္းသစ္ကို လားကို လားကတ္ရေရ။ ေဒနိ အားရစရာေကာင္းေရ လမ္းသစ္ထဲမွာ ကေလာင္ေကာင္းတိ အင္တန္ေပၚလာေရ။ ကဗ်ာ ေခါင္းစီးေနာက္ကို ကဗ်ာ ပိုဒ္ အဓိပၺါယ္ဖြင့္မႈ စကားေျပကဗ်ာဖဲြ႕မႈ စကားသံကို အားျပဳ ကဗ်ာဖြဲ႕မႈ ကာရံကို ေပါင္းစပ္ ကဗ်ာဖြဲ႕မႈထိ ဆြဲဆန္႔လာေစာ္ကို တိြ႕ရေရ။
ယင္းအထဲမွာ အားေဖ်ာ့ကဗ်ာတပုဒ္ကို ရွားရွားပါးပါးဖတ္ရေရ။ ေဒကဗ်ာပံုစံကို ဗမာစာပီထဲမွာ တပုဒ္စ ႏွစ္ပုဒ္စေလာက္ ဖတ္ဖူးေရ။
တိမ္ေတြ ေရြ႕သြားတာ ျမင္မိတိုင္း
အားေလ်ာ့မိတယ္--ဆိုေရကဗ်ာ တပိုင္းတစကို က်ေနာ္ မွတ္မိနီသိမ့္ေရ။ တာရာမင္းေဝ ရီြးေရ ထင္မိေရ။ ယင္းကဗ်ာေရ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ေတ။ ယင္းကဗ်ာနန္႔ အေတြးခ်င္း ဆင္တူေရ ရခိုင္ကဗ်ာစစ္စစ္ ကဗ်ာ တပုဒ္ကို က်ေနာ္လက္ထဲကို ေရာက္လာေရ။ ေခါင္းစီးက "ရင္ေခါင္းခဲ"
(ရင္ေခါင္းခဲ = နာတာ႐ွည္ဝမ္းခဲနာတမ်ိဳး။ မခံမရပ္ႏိႈင္ေအာင္နာက်င္ၿပီးေကေအာ္ဟစ္ဂြၽမ္းထိုးနီရေရလို႔ေျပာေလ့ေျပာထဟိေရ ေရာဂါ။ ယင္းသူက ရင္ေခါင္းခဲဟိေရ လုပ္စားႏိႈင္ဖို႔စြာလာလို႔ေျပာေလ့ေျပာထဟိေရ) ေဒအသံုးအႏႈန္းေရ လူ႔ေလာကထဲမွာ ဟိနီေကေလ့ ရသအသံုးအႏႈန္မွာ အႏုအလွအျဖစ္ အသံုးျပဳရခက္ေတ စကားလံုး။ ယင္းခ်င့္ကိုပင္ ေခါင္းစီးတပ္လိုက္ေစာ္ေရ အဓိပၺါယ္ ေလးနက္ ပီးျပင္လားေရ။ ကာရန္ကဗ်ာမွာ အဓိကကာရန္နန္႔အတြင္းကာရန္ဆိုေစာ္ဟိေရ။ ေဒကဗ်ာက ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ။ ေမာ္ဒန္မွာ realize အစစ္ျဖစ္ေတ။ အေျပာအေျချပဳထားေရ။ ျပည္သူကို ထင္ဟတ္စီေရ။ ေမာ္ဒန္ဂုဏ္ေျမာက္ေတ။ အဓိပၸါယ္က ေအာက္ပုဒ္ကို ဖတ္ၿပီးမွ ေခါင္းစီးက အဓိပၸါယ္ ေပၚလြင္ေရ။ ကဗ်ာက
"ငသံေဒြ နရဘန္ပူလို႔
သံဃာစင္ပါေမွာက္"
ေယာက္ဖအိမ္ေျဂာက္
အယတ္တြဲဗ်ာယ္
အစက္ခ် စြာေခ် နန္႔
အသက္ဆက္လာစြာေလ့
အေခ် တိေတာင္
ၾကက္မ်က္သင့္နီကတ္ဗ်ာယ္ေထာ။"
အပိုဒ္က ႏွစ္ပိုဒ္ထင္ရေရ။ ေယေကေလ့ "ေမွာက္" "ေျဂာက္"ကို လီသံကာရန္ပင္ အေျပာအေျချပဳပင္ ယူလားေရ။ ငသံေဒြက တခုခုကို လိုခ်င္းလို လူတိ အျမတ္တႏိုးရွိခိုးပူေဇာ္ေရ သံဃၤာစင္ တနည္း ဘုရားစင္ပါ ေမွာက္ပါ ေစာ္ကားဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရေစာ္ကို အစခ်ီထားေရ။ အစအဖြင့္မွာ အားပါေရ။ မာန္ပါေရ။ ဝတၳဳတိုသေဘာအရဆိုေက အဆံုးထိ ဖတ္ေအာင္ အစမွာ အားေကာင္းေကာင္းနန္႔ဖြင့္ျခင္းမ်ိဳး။ အေတြ႕အႀကံဳရင့္ ဝတၳဳတိုသမားတိပိုင္ နမူနာယူဖြင့္ထားေရ။ ေဒေလာက္က ဆိုလိုရင္းတပိုင္းနန္႔ ကဗ်ာဆရာက အစပ်ိဳးပနာ တျခားတဖက္ကို ဆက္ဆဲြေခၚလားေရ။
ကိုယ့္အိမ္မဟိလို႔ ေယာက္ဖအိမ္ေျဂာက္အယက္တြဲနီခါ စားစရာ ေသာက္စရာ မဟိ။ ဟိုလူပါးကပီးစာ ေဒလူပါးက ပီးစာတိကို မဝရီစာဘဝနန္႔ ကိုယ္ရို႕ကိုယ္တိုင္း အသက္ဆက္လာတင္မက အနာဂတ္ပါ အေခ်တိအတြက္ မ်က္မျမင္ လမ္းမျမင္ ျဖစ္လာေရ။ ကဗ်ာဆရာက "ၾကက္မ်က္သင့္နီကတ္ဗ်ာလ္ေထာ။" "ေထာ"ဆိုေစာ္က တခုခုကို ညႊန္ျပခ်င္ေစာ္။ (ၾကက္မ်က္သင့္= အေခ်တိမွာအဟာရခ်ိဳ႕တဲ့လို႔ျဖစ္ေတညဥ့့္ခါဖက္အျမင္အာရံုခ်ိဳ႕ယြင္းေရေရာဂါ။)
ကဗ်ာဖတ္ရႈသူကို ညႊန္ျပလိုက္ေတ။ ညႊန္႔ျပေစာ္မွာ စကားနန္႔လား။ လက္ညိဳးထိုးလို႔လား။ မ်က္ရိပ္ ခရိပ္နန္႔လား။ မဟုတ္ ရင္ဘတ္ႀကီးနန္႔ ထိုးျပလိုက္ေစာ္။ ညႊန္႔ျပၿပီးေက
"အဘာေလ အဘာ
အိမ္ျခားဆင္းခ်င္ဗ်ာယ္ အဘာ။"
ေဒမွာရာ ဟိလီေရ။ ကဗ်ာဆရာ ေနာက္ဆံုး ညွဥ္းခ်လိုက္ေစာ္က ေဒမွာရာ ဟိလီေရ။ ကဗ်ာဖတ္သူက ကဗ်ာဆရာေနာက္ကို လိုက္လားေစာ္မဟုတ္။ ကိုယ္တိုင္း အိမ္ျခားဆင္းဖို႔အတြက္ ညွဥ္းလိုက္ေတပိုင္း။ အေမွာင္ကနီ အလင္းကို ဆဲြေခၚလားေရ။ ကဗ်ာအဆံုးက စကာားသံအရ အားေပ်ာ့စကား ညွဥ္းညဴးေရစကားသံပင္ျဖစ္ေကေလ့ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးကို လႊမ္းၿခံဳလားစီေရ။ ပဲ့တင္ထပ္စီေရ။ ေနာက္ဆက္တဲြ အေတြးကို ဆက္ယူစီေရ။ စာပီေရ ေခတ္၏ ေၾကးမံႈဆိုေက ေခတ္ကို ထင္ဟတ္စီလားေရ။
ကဗ်ာတပုဒ္လံုး အသက္ေရ ေနာက္ဆံုးအပုဒ္ကနီ ေခါင္းစီကို ျပန္ေရာက္လားေရ။ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးမွာ အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီပါေရ။ တကၠနိပါေရ။ အားျပဳေျပာရာကနီ ညွဥ့္ခ်လိုက္ေတ။ ယင္းညွဥ္းခ်လိုက္ေစာ္ပင္ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးမွာ ပင္မေၾကာျဖစ္လားေရ။ ကဗ်ာဆရာ မင္းရာေမာင္မွာ သူမ်ားနန္႔မတူေရ အႏုပညာလက္ဟိေရဆိုေစာ္ ေဒကဗ်ာကို ျမည္းစမ္းၾကည့္ေစာ္နန္႔သိႏိုင္ေရ။
(အခြင့္ႀကံဳေက တကၠနိပိုင္းနန္႔ အစားထိုး ႏႈိင္းယွဥ္မႈပိုင္းကိုပင္ေဆြးေႏြးပါအံုးေမ။ အိပ္မေပ်ာ္၍ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ၾကည့္ျခင္းသာ။ ဖုန္းျဖင့္ စာရိုက္ရေရအတြက္ မွားတာရွိ ဝႏၵာမိ)
မစၥတာေဝ
၂၅-၆-၂၀၁၅။
Credit: Wai Hun Aung
(ကဗ်ာေဝဖန္ခ်က္)
ေဒတရက္ ႏွစ္ရက္မွာ ကဗ်ာတပုဒ္ ေခါင္းထဲကို ေရာက္နီေရ။ အေတြးထဲမွာ တဝဲလည္လည္နီေရ။ ရခိုင္မွာ ေခတ္ေဟာင္းထဲမွာ ကဗ်ာ နိသာယေပါင္း ၄၀ ေလာက္ဟိေရလတ္။ စပ္နည္း ဟတ္နည္းေပါင္း ၂၀၀ ေလာက္ဟိေရလို႔ မွတ္တမ္တမ္းတိမွာ တိြ႕ရေရ။ အနီးစပ္ဆံုး ရခိုင္ထီးနန္း ဆိတ္သုန္းၿပီးေနာက္နန္႔ အဂၤလိပ္ ေခတ္ေခတ္ၾကားမွာ ရခိုင္ကဗ်ာေရ အသစ္အဆန္းထက္ ရတုဆိုေရ ရီပတ္ထဲမွာ မႊီနီခေရ။ က်ေနာ္နားလည္သေလာက္ ဗမာတိမွာ အဂၤလိပ္ေခတ္ထဲမွာ ေလးခ်ိဳးရို႕ပိုင္ ေပၚေပါက္ခေရ။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ထိနန္႔ရၿပီးေနာက္ပိုင္း ေလးလံုးစပ္တိျဖစ္ေတ ၄၃၂။ ၄၃၁ ရို႕က ႀကီးစိုးခေရ။ ေဒနိထိလည္း ယင္းေနာက္မွာ လားနီကတ္တုန္းသိမ့္။
အဂုေနာက္ပိုင္းမွာ ကဗ်ာ အသစ္အဆန္းတိ ေပၚေပါက္ပါလတ္ေတ။ က်ေနာ္ေရွ႕ကဆိုေက လီလြင့္ရြက္ဝါ။ နီရိုင္းနီ(ေတာင္ရင္းကြ်န္း)။ ေနာင္ေအး(အေနာက္)။ ေမာင္ခိုင္ေအာင္ (စစ္ေတြ)ရို႕တိက လမ္းသစ္ေဖာက္လာကတ္ေတ။ ကဗ်ာဆရာဆိုေစာ္ အေဟာင္းထဲမွာ နီ။ အေဟာင္းထဲက စကားလံုးတိနန္႔ရာ အေဖာ္ျပဳနီေက စာစီသမားေလာက္ရာျဖစ္ေတ။ ယင္းအတြက္ လမ္းသစ္ကို လားကို လားကတ္ရေရ။ ေဒနိ အားရစရာေကာင္းေရ လမ္းသစ္ထဲမွာ ကေလာင္ေကာင္းတိ အင္တန္ေပၚလာေရ။ ကဗ်ာ ေခါင္းစီးေနာက္ကို ကဗ်ာ ပိုဒ္ အဓိပၺါယ္ဖြင့္မႈ စကားေျပကဗ်ာဖဲြ႕မႈ စကားသံကို အားျပဳ ကဗ်ာဖြဲ႕မႈ ကာရံကို ေပါင္းစပ္ ကဗ်ာဖြဲ႕မႈထိ ဆြဲဆန္႔လာေစာ္ကို တိြ႕ရေရ။
ယင္းအထဲမွာ အားေဖ်ာ့ကဗ်ာတပုဒ္ကို ရွားရွားပါးပါးဖတ္ရေရ။ ေဒကဗ်ာပံုစံကို ဗမာစာပီထဲမွာ တပုဒ္စ ႏွစ္ပုဒ္စေလာက္ ဖတ္ဖူးေရ။
တိမ္ေတြ ေရြ႕သြားတာ ျမင္မိတိုင္း
အားေလ်ာ့မိတယ္--ဆိုေရကဗ်ာ တပိုင္းတစကို က်ေနာ္ မွတ္မိနီသိမ့္ေရ။ တာရာမင္းေဝ ရီြးေရ ထင္မိေရ။ ယင္းကဗ်ာေရ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ေတ။ ယင္းကဗ်ာနန္႔ အေတြးခ်င္း ဆင္တူေရ ရခိုင္ကဗ်ာစစ္စစ္ ကဗ်ာ တပုဒ္ကို က်ေနာ္လက္ထဲကို ေရာက္လာေရ။ ေခါင္းစီးက "ရင္ေခါင္းခဲ"
(ရင္ေခါင္းခဲ = နာတာ႐ွည္ဝမ္းခဲနာတမ်ိဳး။ မခံမရပ္ႏိႈင္ေအာင္နာက်င္ၿပီးေကေအာ္ဟစ္ဂြၽမ္းထိုးနီရေရလို႔ေျပာေလ့ေျပာထဟိေရ ေရာဂါ။ ယင္းသူက ရင္ေခါင္းခဲဟိေရ လုပ္စားႏိႈင္ဖို႔စြာလာလို႔ေျပာေလ့ေျပာထဟိေရ) ေဒအသံုးအႏႈန္းေရ လူ႔ေလာကထဲမွာ ဟိနီေကေလ့ ရသအသံုးအႏႈန္မွာ အႏုအလွအျဖစ္ အသံုးျပဳရခက္ေတ စကားလံုး။ ယင္းခ်င့္ကိုပင္ ေခါင္းစီးတပ္လိုက္ေစာ္ေရ အဓိပၺါယ္ ေလးနက္ ပီးျပင္လားေရ။ ကာရန္ကဗ်ာမွာ အဓိကကာရန္နန္႔အတြင္းကာရန္ဆိုေစာ္ဟိေရ။ ေဒကဗ်ာက ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ။ ေမာ္ဒန္မွာ realize အစစ္ျဖစ္ေတ။ အေျပာအေျချပဳထားေရ။ ျပည္သူကို ထင္ဟတ္စီေရ။ ေမာ္ဒန္ဂုဏ္ေျမာက္ေတ။ အဓိပၸါယ္က ေအာက္ပုဒ္ကို ဖတ္ၿပီးမွ ေခါင္းစီးက အဓိပၸါယ္ ေပၚလြင္ေရ။ ကဗ်ာက
"ငသံေဒြ နရဘန္ပူလို႔
သံဃာစင္ပါေမွာက္"
ေယာက္ဖအိမ္ေျဂာက္
အယတ္တြဲဗ်ာယ္
အစက္ခ် စြာေခ် နန္႔
အသက္ဆက္လာစြာေလ့
အေခ် တိေတာင္
ၾကက္မ်က္သင့္နီကတ္ဗ်ာယ္ေထာ။"
အပိုဒ္က ႏွစ္ပိုဒ္ထင္ရေရ။ ေယေကေလ့ "ေမွာက္" "ေျဂာက္"ကို လီသံကာရန္ပင္ အေျပာအေျချပဳပင္ ယူလားေရ။ ငသံေဒြက တခုခုကို လိုခ်င္းလို လူတိ အျမတ္တႏိုးရွိခိုးပူေဇာ္ေရ သံဃၤာစင္ တနည္း ဘုရားစင္ပါ ေမွာက္ပါ ေစာ္ကားဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရေစာ္ကို အစခ်ီထားေရ။ အစအဖြင့္မွာ အားပါေရ။ မာန္ပါေရ။ ဝတၳဳတိုသေဘာအရဆိုေက အဆံုးထိ ဖတ္ေအာင္ အစမွာ အားေကာင္းေကာင္းနန္႔ဖြင့္ျခင္းမ်ိဳး။ အေတြ႕အႀကံဳရင့္ ဝတၳဳတိုသမားတိပိုင္ နမူနာယူဖြင့္ထားေရ။ ေဒေလာက္က ဆိုလိုရင္းတပိုင္းနန္႔ ကဗ်ာဆရာက အစပ်ိဳးပနာ တျခားတဖက္ကို ဆက္ဆဲြေခၚလားေရ။
ကိုယ့္အိမ္မဟိလို႔ ေယာက္ဖအိမ္ေျဂာက္အယက္တြဲနီခါ စားစရာ ေသာက္စရာ မဟိ။ ဟိုလူပါးကပီးစာ ေဒလူပါးက ပီးစာတိကို မဝရီစာဘဝနန္႔ ကိုယ္ရို႕ကိုယ္တိုင္း အသက္ဆက္လာတင္မက အနာဂတ္ပါ အေခ်တိအတြက္ မ်က္မျမင္ လမ္းမျမင္ ျဖစ္လာေရ။ ကဗ်ာဆရာက "ၾကက္မ်က္သင့္နီကတ္ဗ်ာလ္ေထာ။" "ေထာ"ဆိုေစာ္က တခုခုကို ညႊန္ျပခ်င္ေစာ္။ (ၾကက္မ်က္သင့္= အေခ်တိမွာအဟာရခ်ိဳ႕တဲ့လို႔ျဖစ္ေတညဥ့့္ခါဖက္အျမင္အာရံုခ်ိဳ႕ယြင္းေရေရာဂါ။)
ကဗ်ာဖတ္ရႈသူကို ညႊန္ျပလိုက္ေတ။ ညႊန္႔ျပေစာ္မွာ စကားနန္႔လား။ လက္ညိဳးထိုးလို႔လား။ မ်က္ရိပ္ ခရိပ္နန္႔လား။ မဟုတ္ ရင္ဘတ္ႀကီးနန္႔ ထိုးျပလိုက္ေစာ္။ ညႊန္႔ျပၿပီးေက
"အဘာေလ အဘာ
အိမ္ျခားဆင္းခ်င္ဗ်ာယ္ အဘာ။"
ေဒမွာရာ ဟိလီေရ။ ကဗ်ာဆရာ ေနာက္ဆံုး ညွဥ္းခ်လိုက္ေစာ္က ေဒမွာရာ ဟိလီေရ။ ကဗ်ာဖတ္သူက ကဗ်ာဆရာေနာက္ကို လိုက္လားေစာ္မဟုတ္။ ကိုယ္တိုင္း အိမ္ျခားဆင္းဖို႔အတြက္ ညွဥ္းလိုက္ေတပိုင္း။ အေမွာင္ကနီ အလင္းကို ဆဲြေခၚလားေရ။ ကဗ်ာအဆံုးက စကာားသံအရ အားေပ်ာ့စကား ညွဥ္းညဴးေရစကားသံပင္ျဖစ္ေကေလ့ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးကို လႊမ္းၿခံဳလားစီေရ။ ပဲ့တင္ထပ္စီေရ။ ေနာက္ဆက္တဲြ အေတြးကို ဆက္ယူစီေရ။ စာပီေရ ေခတ္၏ ေၾကးမံႈဆိုေက ေခတ္ကို ထင္ဟတ္စီလားေရ။
ကဗ်ာတပုဒ္လံုး အသက္ေရ ေနာက္ဆံုးအပုဒ္ကနီ ေခါင္းစီကို ျပန္ေရာက္လားေရ။ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးမွာ အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီပါေရ။ တကၠနိပါေရ။ အားျပဳေျပာရာကနီ ညွဥ့္ခ်လိုက္ေတ။ ယင္းညွဥ္းခ်လိုက္ေစာ္ပင္ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးမွာ ပင္မေၾကာျဖစ္လားေရ။ ကဗ်ာဆရာ မင္းရာေမာင္မွာ သူမ်ားနန္႔မတူေရ အႏုပညာလက္ဟိေရဆိုေစာ္ ေဒကဗ်ာကို ျမည္းစမ္းၾကည့္ေစာ္နန္႔သိႏိုင္ေရ။
ရင္ေခါင္းခဲ
------***----
ငသံေဒြ နရဘန္ပူလို႔
သံဃာစင္ပါေမွာက္
ေယာက္ဖအိမ္ေျဂာက္
အယတ္တြဲဗ်ာယ္
အစက္ခ် စြာေခ် နန္႔
အသက္ဆက္လာစြာေလ့
အေခ် တိေတာင္
ၾကက္မ်က္သင့္နီကတ္ဗ်ာယ္ေထာ
အဘာေလ အဘာ
အိမ္ျခားဆင္းခ်င္ဗ်ာယ္ အဘာ။
ကဗ်ာဆရာ မင္းရာေမာင္းအနီနန္႔ ေဒပိုင္ကဗ်ာမ်ိဳးကနီ အာဟာျဖည့္ စိတ္အားျဖည့္ကဗ်ာမ်ိဳးတိထိ ဆက္လက္ ရီြးသားႏိုင္ပါစီ-(အခြင့္ႀကံဳေက တကၠနိပိုင္းနန္႔ အစားထိုး ႏႈိင္းယွဥ္မႈပိုင္းကိုပင္ေဆြးေႏြးပါအံုးေမ။ အိပ္မေပ်ာ္၍ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ၾကည့္ျခင္းသာ။ ဖုန္းျဖင့္ စာရိုက္ရေရအတြက္ မွားတာရွိ ဝႏၵာမိ)
မစၥတာေဝ
၂၅-၆-၂၀၁၅။
Credit: Wai Hun Aung
0 comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပရန္ ခဏေလးေစာင့္ၾကပါ။