သီလကထာ
၀ါဆုိလျပည့္ေနတြင္ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္၌ ဥပုသ္သီလေစာင့္တည္ ၀တ္ျပဳေနသူမ်ားအား ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ-ေအာင္ေက်ာ္ထက္)
သီလရနံ႔ ေမႊးပ်ံ႔ႀကိဳင္စြာ
သီလဆင္သိုင္း ႐ႈတိုင္းလွပါ။
သီလေစာင့္ျငား မလားပါယ္ရြာ
ျမတ္သီလ စိတ္ခ်ကိုးကြယ္ရာ။
(မဟာစည္ဆရာေတာ္)
ဒါနနဲ႔ ျပည့္စံုရင္ ေဘာဂသမၸတၱိ-စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။ သီလနဲ႔ ျပည့္စံုရင္ ဘ၀သမၸတၱိ-ဘ၀နဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။ ဘ၀နဲ႔ ျပည့္စံုတယ္ဆိုတာ လူ႔ဘ၀၊ နတ္ဘ၀၊ ေကာင္းရာသုဂတိဘ၀ ရရိွတာကို ေျပာတာ။ ေနာက္ၿပီး သီလနဲ႔ ျပည့္စံုတ့ဲသူဟာ အသက္ရွည္တယ္၊ က်န္းမာတယ္၊ ႐ုပ္ဆင္းဥပဓိ ေကာင္းမြန္တယ္။ ဒါနက အထူးသျဖင့္ ေလာဘကို နည္းေစတ့ဲ၊ ပယ္သတ္တ့ဲ တရား။ သီလက ေဒါသကို နည္းေစတ့ဲ၊ ပယ္သတ္တ့ဲ တရား။
ယေန႔ ဖြ႔ံၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ အမ်ားစု အလိုရိွေန၊ ေတာင့္တေနတာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။ မၿငိမ္းမခ်မ္း ျဖစ္ေနရတာေတြက ေလာဘ ေဒါသေတြေၾကာင့္။ ဒါနက ေလာဘကို ေလ်ာ့နည္းေစတယ္။ ပယ္ရွားတယ္။ ဒါန- ေပးသင့္ေပးထုိက္တာေတြကို ေပးၾကမယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရပါမယ္။
သီလ- သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္နစ္နာေစမယ့္ ကုိယ္မႈႏႈတ္မႈေတြကို ေစာင့္စည္းထိန္းသိမ္းၾကမယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရပါမယ္။ ဒါနက တစ္ကုိယ္ေရၿငိမ္းခ်မ္းေစတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေစတယ္။ သီလက ပတ္၀န္းက်င္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေစတယ္၊ တစ္ကိုယ္ရည္အတြက္ ခ်မ္းသာေစတယ္။
သီလဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တ့ဲ တရားပဲ။ သီလဆိုတာ စစ္ပြဲေတြကို ရပ္ေစႏုိင္တယ္။ ေထာင္တံခါးေတြကို ပိတ္ေစႏိုင္တယ္။ စၾကမင္းမ်ားရဲ႕ ဓမၼသတ္ဥပေဒဆိုတာ ငါးပါးသီလပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါးပါးသီလကို စကၠ၀တၱိဓမၼသတ္လို႔ ေခၚတယ္။ စၾကမင္းမ်ားဟာ တိုင္းျပည္ကို ငါးပါးသီလနဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္ လံုၿခံဳရင္ လူသတ္မႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ အဒိႏၷာဒါနသိကၡာ ပုဒ္လုံၿခံဳရင္ သူခိုးေတြ မရိွေတာ့ဘူး၊ မုသာ၀ါဒ သိကၡာပုဒ္လံုၿခံဳရင္ လူလိမ္ေတြ မရိွေတာ့ဘူး။ ဒီသိကၡာပုဒ္ သံုးခုနဲ႔တင္ တိုင္းျပည္က အေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းေနပါၿပီ။
သီလဆိုတာ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရ ျမန္မာေမြးစားစကားလံုးပါပဲ။ သီလသဒၵါဟာ နဂိုသေဘာဆိုတ့ဲအနက္၊ ေကာင္းတ့ဲအက်င့္ဆိုတ့ဲအနက္ အနက္ႏွစ္မ်ဳိး ထြက္ပါတယ္။ နဂိုသေဘာဆိုတ့ဲ အနက္ကို ‘အေလ့အထ’ လို႔လည္း သံုးႏႈန္းၾကပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ အက်င့္ဆိုးေလးတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ ရိွတတ္တယ္။ အဲအက်င့္ဆိုးေလးဟာလည္း နဂိုသေဘာ အေလ့အထဆိုတ့ဲ အနက္အရ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတာပါပဲ။
ဒါေပမ့ဲ အမ်ားနားလည္ လက္ခံမႈအရ သီလဆိုတာ မေကာင္းတ့ဲအက်င့္ မဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္းတ့ဲအက်င့္ သက္သက္ပဲ။ ေကာင္းတ့ဲအက်င့္ဆိုတာ ေကာင္းစြာေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာထားရိွျခင္းပါပဲ။ ေကာင္းစြာထားရိွျခင္းဆိုတာ ကာယကံ၀စီကံေတြကို ဖ႐ိုဖရဲ မျဖစ္ေစျခင္းပါပဲ။ သီလမေစာင့္ထိန္းတ့ဲသူေတြမွာ ကာယကံ၀စီကံေတြဟာ အထိန္းမရိွတ့ဲ ခ်ည္ငင္ပမာ ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ သီလေစာင့္ထိန္းထားရင္ ကာယကံ၀စီကံေတြဟာ ဖ႐ိုဖရဲ ပရမ္းပတာ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ယခုဆိုခ့ဲတ့ဲ အနက္ႏွစ္မ်ဳိးသည္သာ သီလသဒၵါအတြက္ သဒၵါဆရာတို႔ ခြင့္ျပဳအပ္တ့ဲ အနက္မ်ား ျဖစ္တယ္။ အပေရဆရာတို႔ကေတာ့ သီလသဒၵါကို အနက္အဓိပၸာယ္ ၁၂ မ်ဳိးမွ် ျပၾကတယ္။
ဦးေခါင္းနဲ႔တူလို႔ ျမင့္ျမတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚတယ္။ လူ႔ခႏၶာကုိယ္မွာ ဦးေခါင္းဆိုတာ အျမတ္ဆံုး အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ျဖစ္တယ္။ သီလကုသိုလ္ဟာလည္း ဦးေခါင္းလိုျမင့္၍ ျမတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုတယ္။
လူတိုင္းဟာ ရာထူးဂုဏ္သိန္စည္းစိမ္ဥစၥာအားျဖင့္ ျမင့္လည္းျမင့္လိုၾကတယ္။ ျမတ္လည္းျမတ္လိုၾကတယ္။ ဒါဆိုရင္ျဖင့္ သီလေစာင့္ပါ၊ သီလေစာင့္ရင္ ျမင့္လည္းျမင့္ပါတယ္၊ ျမတ္လည္းျမတ္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေအးျမေသာသေဘာ ရိွေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတယ္။
ယေန႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ အမ်ားစုမွာ ျပႆနာ အေထြေထြနဲ႔ မၿငိမ္းမခ်မ္း ပူပူေလာင္ေလာင္ ရိွလွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး...ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ ပါးစပ္ေတြကေတာ့ တြင္တြင္ေအာ္ေနၾကတာပါပဲ။ ငါးပါးသီလမွ မလံုဘဲ၊ ငါးပါးသီလမွ မထိန္းဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘာၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တကယ္ယူခ်င္ တကယ္ရခ်င္ရင္ေတာ့ ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳၾကဖို႔ပါပဲ။
ကာယကံ၀စီကံတို႔ကို ေကာင္းစြာထားျခင္းေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတယ္။ လူတိုင္း အေကာင္းႀကိဳက္ၾကတယ္။ အ၀တ္ေကာင္းေကာင္း၊ အစားေကာင္းေကာင္း၊ တိုက္ေကာင္းေကာင္း၊ ကားေကာင္းေကာင္း၊ ၀င္ေငြေကာင္းေကာင္း ရိွလိုၾကတယ္။ အဲဒီ ‘ေကာင္း’ ဟူသမွ်ဟာ ကာယကံေကာင္းေတြ၊ ၀စီကံေကာင္းေတြက လာတာပဲ။ ကာယကံ ၀စီကံကို ေကာင္းေစတာလည္း သီလသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းႀကိဳက္ရင္ျဖင့္ သီလေစာင့္ဖို႔ လိုပါတယ္။
ကုသိုလ္တရားအားလံုးရဲ႕ တည္ရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတယ္။ လူတိုင္း ေကာင္းက်ဳိးရခ်င္တယ္၊ ေကာင္းက်ဳိးကို ေမွ်ာ္ကိုးၾကတယ္။ ေကာင္းက်ဳိးဟူသမွ် ေကာင္းေၾကာင္းက လာတယ္။ အဲဒီ ေကာင္းေၾကာင္းဆိုတာ ကုသိုလ္ပဲ။ ေကာင္းမႈပဲ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ရဲ႕ တည္ရာက သီလပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိးလိုလားရင္ သီလေစာင့္ရမယ္။
အကုသိုလ္တရားေတြကို အိပ္စက္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတယ္။ လူတိုင္း ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတယ္။ ခ်မ္းသာကို လိုလားေတာင့္တၾကတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ဆင္းရဲမွာေတာ့ ေၾကာက္တယ္။ မဆင္းရဲခ်င္ဘူး၊ ဒုကၡမေရာက္ခ်င္ဘူး။ အဲဒီဒုကၡေတြကို ဘယ္သူသယ္လာသလဲ။ ဒုကၡေတြကို အကုသိုလ္က သယ္လာတယ္၊ ဒုကၡေပးတာ အကုသိုလ္က ေပးတာ။ အဲဒီ ဒုကၡေပးတတ္တ့ဲ ကုသိုလ္ေတြကို အိပ္စက္ၿငိမ္သက္ေစႏုိင္တာက သီလပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မဆင္းရဲခ်င္ရင္ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ သီလေစာင့္ရမယ္။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မွီ၀ဲအပ္ေသာေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ ေခၚတယ္။ လူဆိုတာ ေတာ္လည္းေတာ္၊ ေကာင္းလည္းေကာင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ရတာ လူျဖစ္ရက်ဳိး နပ္တာပါပဲ။ လူျဖစ္က်ဳိးနပ္ဖို႔အတြက္ ဆိုရင္လည္း သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တာက သီလပါပဲ။
အကုသိုလ္တရားတို႔ကို တုန္လႈပ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္၊ အကုသိုလ္တရားေတြ မျဖစ္ပြားေအာင္ ေစာင့္စည္းတတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ ေခၚပါတယ္။ အကုသိုလ္ဆိုတာ ဒုကၡေပးတတ္တ့ဲ တရားပါ။ ဒုကၡကိုေၾကာက္ရင္ အကုသိုလ္ကို ေၾကာက္ရပါမယ္၊ ဒုကၡကိုမုန္းရင္ အကုသိုလ္ကို မုန္းရပါမယ္။ ဒုကၡမေရာက္ခ်င္ရင္ အကုသိုလ္ကို ေရွာင္ရပါမယ္။ အကုသိုလ္ မျဖစ္ဖို႔အတြက္ မိမိမွာရိွမယ့္ တရားက သီလတရားပါပဲ။
ကုသိုလ္တရားေတြ ၀င္ေရာက္နားခိုရာ ဇရပ္တန္ေဆာင္းနဲ႔ တူေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ ေခၚပါတယ္။ ကုသိုလ္တရားေတြကို ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ ေခၚပါတယ္။ သီလဆိုတာ ကုသိုလ္တရားေတြ ၀င္ေရာက္နားခိုရာ ဇရပ္တန္ေဆာင္းပါ။ သီလဆိုတာ ကုသိုလ္တရားေတြကို မိမိဆီမွာ ေႏွာင္ဖြဲ႔တတ္ပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ အဓိပၸာယ္၊ တန္ဖိုးကား ကုသိုလ္ပါ။
ဘ၀ဆိုတာ ကုသိုလ္ရေနရင္ အႏွစ္သာရ ရိွပါတယ္၊ အဓိပၸာယ္ရိွပါတယ္၊ တန္ဖိုးရိွပါတယ္။ ကုသိုလ္ရဖို႔အတြက္ ဘာအဓိကလိုလဲ၊ သီလပဲလိုပါတယ္။
သီလနဲ႔ ျပည့္စံုသူမွာ မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ကို ရရွိႏုိင္ပါတယ္၊ ေကာင္းသတင္း ေက်ာ္ေစာေစပါတယ္၊ အဘယ္ ပရိသတ္သို႔မဆို ရဲတင္းစြာ ၀င္ထြက္ႏုိင္ပါတယ္။ မေတြမေ၀ စုေတရပါတယ္။ သုဂတိဘ၀ ေရာက္ရပါတယ္။ ဒါ သီလရဲ႕ အက်ဳိးတရား ငါးပါးပါ။
သီလံ ကိေရ၀ ကလ်ာဏံ၊ သီလံ ေလာေက အႏုတၱရံ။ (ဇာတက)
ေလာက၌ အေကာင္းဆံုးအရာကား သီလသာျဖစ္သည္၊ ေလာက၌ အတုမရိွေသာ အရာကား သီလသာျဖစ္သည္။
သီလံ ယာ၀ ဇရာ သာဓု။ (သံယုတ္)
ဘ၀ဆည္းဆာ ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္သည့္တိုင္ အေကာင္းဆံုးအရာကား သီလသာ ျဖစ္သည္။
သင္တို႔အား ကြၽႏ္ုပ္ေျပာခ့ဲပါရေစ။ အက်င့္သီလသည္ ေငြေၾကးမွလာသည္မဟုတ္၊ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ေရာ ႏုိင္ငံအတြက္ပါ ေငြေၾကးႏွင့္ အျခားေကာင္းရာမြန္ရာ ဟူသမွ်တို႔သည္ အက်င့္သီလမွေန၍ လာၾကေလ၏။ (ေဆာ္ခရတၱိ)
သီလဆင္သိုင္း ႐ႈတိုင္းလွပါ။
သီလေစာင့္ျငား မလားပါယ္ရြာ
ျမတ္သီလ စိတ္ခ်ကိုးကြယ္ရာ။
(မဟာစည္ဆရာေတာ္)
ဒါနနဲ႔ ျပည့္စံုရင္ ေဘာဂသမၸတၱိ-စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။ သီလနဲ႔ ျပည့္စံုရင္ ဘ၀သမၸတၱိ-ဘ၀နဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။ ဘ၀နဲ႔ ျပည့္စံုတယ္ဆိုတာ လူ႔ဘ၀၊ နတ္ဘ၀၊ ေကာင္းရာသုဂတိဘ၀ ရရိွတာကို ေျပာတာ။ ေနာက္ၿပီး သီလနဲ႔ ျပည့္စံုတ့ဲသူဟာ အသက္ရွည္တယ္၊ က်န္းမာတယ္၊ ႐ုပ္ဆင္းဥပဓိ ေကာင္းမြန္တယ္။ ဒါနက အထူးသျဖင့္ ေလာဘကို နည္းေစတ့ဲ၊ ပယ္သတ္တ့ဲ တရား။ သီလက ေဒါသကို နည္းေစတ့ဲ၊ ပယ္သတ္တ့ဲ တရား။
ယေန႔ ဖြ႔ံၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ အမ်ားစု အလိုရိွေန၊ ေတာင့္တေနတာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။ မၿငိမ္းမခ်မ္း ျဖစ္ေနရတာေတြက ေလာဘ ေဒါသေတြေၾကာင့္။ ဒါနက ေလာဘကို ေလ်ာ့နည္းေစတယ္။ ပယ္ရွားတယ္။ ဒါန- ေပးသင့္ေပးထုိက္တာေတြကို ေပးၾကမယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရပါမယ္။
သီလ- သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္နစ္နာေစမယ့္ ကုိယ္မႈႏႈတ္မႈေတြကို ေစာင့္စည္းထိန္းသိမ္းၾကမယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရပါမယ္။ ဒါနက တစ္ကုိယ္ေရၿငိမ္းခ်မ္းေစတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေစတယ္။ သီလက ပတ္၀န္းက်င္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေစတယ္၊ တစ္ကိုယ္ရည္အတြက္ ခ်မ္းသာေစတယ္။
သီလဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တ့ဲ တရားပဲ။ သီလဆိုတာ စစ္ပြဲေတြကို ရပ္ေစႏုိင္တယ္။ ေထာင္တံခါးေတြကို ပိတ္ေစႏိုင္တယ္။ စၾကမင္းမ်ားရဲ႕ ဓမၼသတ္ဥပေဒဆိုတာ ငါးပါးသီလပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါးပါးသီလကို စကၠ၀တၱိဓမၼသတ္လို႔ ေခၚတယ္။ စၾကမင္းမ်ားဟာ တိုင္းျပည္ကို ငါးပါးသီလနဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္ လံုၿခံဳရင္ လူသတ္မႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ အဒိႏၷာဒါနသိကၡာ ပုဒ္လုံၿခံဳရင္ သူခိုးေတြ မရိွေတာ့ဘူး၊ မုသာ၀ါဒ သိကၡာပုဒ္လံုၿခံဳရင္ လူလိမ္ေတြ မရိွေတာ့ဘူး။ ဒီသိကၡာပုဒ္ သံုးခုနဲ႔တင္ တိုင္းျပည္က အေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းေနပါၿပီ။
သီလဆိုတာ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရ ျမန္မာေမြးစားစကားလံုးပါပဲ။ သီလသဒၵါဟာ နဂိုသေဘာဆိုတ့ဲအနက္၊ ေကာင္းတ့ဲအက်င့္ဆိုတ့ဲအနက္ အနက္ႏွစ္မ်ဳိး ထြက္ပါတယ္။ နဂိုသေဘာဆိုတ့ဲ အနက္ကို ‘အေလ့အထ’ လို႔လည္း သံုးႏႈန္းၾကပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ အက်င့္ဆိုးေလးတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ ရိွတတ္တယ္။ အဲအက်င့္ဆိုးေလးဟာလည္း နဂိုသေဘာ အေလ့အထဆိုတ့ဲ အနက္အရ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတာပါပဲ။
ဒါေပမ့ဲ အမ်ားနားလည္ လက္ခံမႈအရ သီလဆိုတာ မေကာင္းတ့ဲအက်င့္ မဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္းတ့ဲအက်င့္ သက္သက္ပဲ။ ေကာင္းတ့ဲအက်င့္ဆိုတာ ေကာင္းစြာေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာထားရိွျခင္းပါပဲ။ ေကာင္းစြာထားရိွျခင္းဆိုတာ ကာယကံ၀စီကံေတြကို ဖ႐ိုဖရဲ မျဖစ္ေစျခင္းပါပဲ။ သီလမေစာင့္ထိန္းတ့ဲသူေတြမွာ ကာယကံ၀စီကံေတြဟာ အထိန္းမရိွတ့ဲ ခ်ည္ငင္ပမာ ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ သီလေစာင့္ထိန္းထားရင္ ကာယကံ၀စီကံေတြဟာ ဖ႐ိုဖရဲ ပရမ္းပတာ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ယခုဆိုခ့ဲတ့ဲ အနက္ႏွစ္မ်ဳိးသည္သာ သီလသဒၵါအတြက္ သဒၵါဆရာတို႔ ခြင့္ျပဳအပ္တ့ဲ အနက္မ်ား ျဖစ္တယ္။ အပေရဆရာတို႔ကေတာ့ သီလသဒၵါကို အနက္အဓိပၸာယ္ ၁၂ မ်ဳိးမွ် ျပၾကတယ္။
ဦးေခါင္းနဲ႔တူလို႔ ျမင့္ျမတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚတယ္။ လူ႔ခႏၶာကုိယ္မွာ ဦးေခါင္းဆိုတာ အျမတ္ဆံုး အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ျဖစ္တယ္။ သီလကုသိုလ္ဟာလည္း ဦးေခါင္းလိုျမင့္၍ ျမတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုတယ္။
လူတိုင္းဟာ ရာထူးဂုဏ္သိန္စည္းစိမ္ဥစၥာအားျဖင့္ ျမင့္လည္းျမင့္လိုၾကတယ္။ ျမတ္လည္းျမတ္လိုၾကတယ္။ ဒါဆိုရင္ျဖင့္ သီလေစာင့္ပါ၊ သီလေစာင့္ရင္ ျမင့္လည္းျမင့္ပါတယ္၊ ျမတ္လည္းျမတ္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေအးျမေသာသေဘာ ရိွေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတယ္။
ယေန႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ အမ်ားစုမွာ ျပႆနာ အေထြေထြနဲ႔ မၿငိမ္းမခ်မ္း ပူပူေလာင္ေလာင္ ရိွလွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး...ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ ပါးစပ္ေတြကေတာ့ တြင္တြင္ေအာ္ေနၾကတာပါပဲ။ ငါးပါးသီလမွ မလံုဘဲ၊ ငါးပါးသီလမွ မထိန္းဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘာၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တကယ္ယူခ်င္ တကယ္ရခ်င္ရင္ေတာ့ ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳၾကဖို႔ပါပဲ။
ကာယကံ၀စီကံတို႔ကို ေကာင္းစြာထားျခင္းေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတယ္။ လူတိုင္း အေကာင္းႀကိဳက္ၾကတယ္။ အ၀တ္ေကာင္းေကာင္း၊ အစားေကာင္းေကာင္း၊ တိုက္ေကာင္းေကာင္း၊ ကားေကာင္းေကာင္း၊ ၀င္ေငြေကာင္းေကာင္း ရိွလိုၾကတယ္။ အဲဒီ ‘ေကာင္း’ ဟူသမွ်ဟာ ကာယကံေကာင္းေတြ၊ ၀စီကံေကာင္းေတြက လာတာပဲ။ ကာယကံ ၀စီကံကို ေကာင္းေစတာလည္း သီလသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းႀကိဳက္ရင္ျဖင့္ သီလေစာင့္ဖို႔ လိုပါတယ္။
ကုသိုလ္တရားအားလံုးရဲ႕ တည္ရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတယ္။ လူတိုင္း ေကာင္းက်ဳိးရခ်င္တယ္၊ ေကာင္းက်ဳိးကို ေမွ်ာ္ကိုးၾကတယ္။ ေကာင္းက်ဳိးဟူသမွ် ေကာင္းေၾကာင္းက လာတယ္။ အဲဒီ ေကာင္းေၾကာင္းဆိုတာ ကုသိုလ္ပဲ။ ေကာင္းမႈပဲ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ရဲ႕ တည္ရာက သီလပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိးလိုလားရင္ သီလေစာင့္ရမယ္။
အကုသိုလ္တရားေတြကို အိပ္စက္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ လို႔ ေခၚဆိုရတယ္။ လူတိုင္း ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတယ္။ ခ်မ္းသာကို လိုလားေတာင့္တၾကတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ဆင္းရဲမွာေတာ့ ေၾကာက္တယ္။ မဆင္းရဲခ်င္ဘူး၊ ဒုကၡမေရာက္ခ်င္ဘူး။ အဲဒီဒုကၡေတြကို ဘယ္သူသယ္လာသလဲ။ ဒုကၡေတြကို အကုသိုလ္က သယ္လာတယ္၊ ဒုကၡေပးတာ အကုသိုလ္က ေပးတာ။ အဲဒီ ဒုကၡေပးတတ္တ့ဲ ကုသိုလ္ေတြကို အိပ္စက္ၿငိမ္သက္ေစႏုိင္တာက သီလပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မဆင္းရဲခ်င္ရင္ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ သီလေစာင့္ရမယ္။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မွီ၀ဲအပ္ေသာေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ ေခၚတယ္။ လူဆိုတာ ေတာ္လည္းေတာ္၊ ေကာင္းလည္းေကာင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ရတာ လူျဖစ္ရက်ဳိး နပ္တာပါပဲ။ လူျဖစ္က်ဳိးနပ္ဖို႔အတြက္ ဆိုရင္လည္း သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တာက သီလပါပဲ။
အကုသိုလ္တရားတို႔ကို တုန္လႈပ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္၊ အကုသိုလ္တရားေတြ မျဖစ္ပြားေအာင္ ေစာင့္စည္းတတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ ေခၚပါတယ္။ အကုသိုလ္ဆိုတာ ဒုကၡေပးတတ္တ့ဲ တရားပါ။ ဒုကၡကိုေၾကာက္ရင္ အကုသိုလ္ကို ေၾကာက္ရပါမယ္၊ ဒုကၡကိုမုန္းရင္ အကုသိုလ္ကို မုန္းရပါမယ္။ ဒုကၡမေရာက္ခ်င္ရင္ အကုသိုလ္ကို ေရွာင္ရပါမယ္။ အကုသိုလ္ မျဖစ္ဖို႔အတြက္ မိမိမွာရိွမယ့္ တရားက သီလတရားပါပဲ။
ကုသိုလ္တရားေတြ ၀င္ေရာက္နားခိုရာ ဇရပ္တန္ေဆာင္းနဲ႔ တူေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ ေခၚပါတယ္။ ကုသိုလ္တရားေတြကို ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ေသာေၾကာင့္ ‘သီလ’ ေခၚပါတယ္။ သီလဆိုတာ ကုသိုလ္တရားေတြ ၀င္ေရာက္နားခိုရာ ဇရပ္တန္ေဆာင္းပါ။ သီလဆိုတာ ကုသိုလ္တရားေတြကို မိမိဆီမွာ ေႏွာင္ဖြဲ႔တတ္ပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ အဓိပၸာယ္၊ တန္ဖိုးကား ကုသိုလ္ပါ။
ဘ၀ဆိုတာ ကုသိုလ္ရေနရင္ အႏွစ္သာရ ရိွပါတယ္၊ အဓိပၸာယ္ရိွပါတယ္၊ တန္ဖိုးရိွပါတယ္။ ကုသိုလ္ရဖို႔အတြက္ ဘာအဓိကလိုလဲ၊ သီလပဲလိုပါတယ္။
သီလနဲ႔ ျပည့္စံုသူမွာ မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ကို ရရွိႏုိင္ပါတယ္၊ ေကာင္းသတင္း ေက်ာ္ေစာေစပါတယ္၊ အဘယ္ ပရိသတ္သို႔မဆို ရဲတင္းစြာ ၀င္ထြက္ႏုိင္ပါတယ္။ မေတြမေ၀ စုေတရပါတယ္။ သုဂတိဘ၀ ေရာက္ရပါတယ္။ ဒါ သီလရဲ႕ အက်ဳိးတရား ငါးပါးပါ။
သီလံ ကိေရ၀ ကလ်ာဏံ၊ သီလံ ေလာေက အႏုတၱရံ။ (ဇာတက)
ေလာက၌ အေကာင္းဆံုးအရာကား သီလသာျဖစ္သည္၊ ေလာက၌ အတုမရိွေသာ အရာကား သီလသာျဖစ္သည္။
သီလံ ယာ၀ ဇရာ သာဓု။ (သံယုတ္)
ဘ၀ဆည္းဆာ ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္သည့္တိုင္ အေကာင္းဆံုးအရာကား သီလသာ ျဖစ္သည္။
သင္တို႔အား ကြၽႏ္ုပ္ေျပာခ့ဲပါရေစ။ အက်င့္သီလသည္ ေငြေၾကးမွလာသည္မဟုတ္၊ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ေရာ ႏုိင္ငံအတြက္ပါ ေငြေၾကးႏွင့္ အျခားေကာင္းရာမြန္ရာ ဟူသမွ်တို႔သည္ အက်င့္သီလမွေန၍ လာၾကေလ၏။ (ေဆာ္ခရတၱိ)
Writer:
အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ (ဓမၼပိယဆရာေတာ္)
http://www.news-eleven.com/
0 comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပရန္ ခဏေလးေစာင့္ၾကပါ။