ေမာကၡမဂၢဇင္း
“အရင္တုန္းကဆို ကေလးေတြဟာ ဘုရားဖူးေတြဆီမွာ ပိုက္ဆံလိုက္ေတာင္းတယ္၊ ဘုရားဖူးေတြ ခြ်တ္ထားတဲ႕ ဖိနပ္ေတြ ခိုးယူသြားတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ (ေရာင္ျခည္ အခမဲ့ပညာသင္ေက်ာင္း) ကို ဖြင့္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ကေလးေတြ ပိုက္ဆံေတာင္းတာတို႔၊ ဖိနပ္ခိုးတာတုိ႔ ေပ်ာက္သြားတယ္” ဟု “ ၀ံလက္ ေက်းလက္ေဒသ ဖြ႔႔ံၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း” ဒါရိုက္တာအဖြဲ႔၀င္ ခိုင္ေကာင္းစံ ေျပာျပတာျဖစ္ပါတယ္။
ဂူ၀ ေက်းရြာဟာ ကုလားတန္ျမစ္ အေနာက္ဖက္ကမ္းနံေဘးေပၚမွာတည္ရိွၿပီး၊ ပုဏၰားကြၽန္းၿမိဳ႔နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ၄၅ မိနစ္ ခရီးသာရွိတဲ့ အိမ္ေျခ (၆၅) ေဆာင္ရွိတဲ့ ရြာကေလးပါ။ ဂူ၀ဘုရားကို အမွီျပဳၿပီး ဂူ၀ေက်းရြာလို႔ အမည္တြင္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္ေတာင္ကို ထြင္းၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေရွးေဟာင္း ဂူဘုရားျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာင္း၊ ေႏြရာသီေရာက္ၿပီဆိုရင္ ရခိုင္ျပည္နယ္အႏွံ႔က ဘုရားဖူးေတြ ဂူ၀ဘုရားကို လာေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ ၾကပါတယ္။
ဒီရြာကေလးမွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မတိုင္မွီထိ အစိုးရ စာသင္ေက်ာင္းဆိုတာ မရွိပါဘူး။ တရြာလုံး ကေလးငယ္ အေရအတြက္က (၁၃၀) ေလာက္ရွိပါတယ္၊ အသက္ (၅)ႏွစ္ကေန (၁၂) ထိကေတာ့ (၉၀) ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတဲ့ တံငါရြာကေလးတရြာျဖစ္ပါတယ္။ ရြာဆိုေပမဲ႕အစိုးရအသိအမွတ္ၿပဳ ေက်းရြာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာရိွတဲ့ ရြာေဟာင္းရပ္ကြက္မွာ တြဲၿပီးစာရင္း၀င္ေနတဲ့ ရြာကေလးပါ။
“ ၿမိဳ႔နဲ႔ ၄၅ မိနစ္ခရီးအကြာမွာရွိတဲ့ရြာမွာ စာသင္ေက်ာင္းမရွိဘူး၊ က်ေနာ္ ၿမိဳ႔နယ္ ပညာေရးမွဴးနဲ႔ ေတြ႔ဆုံၿပီး ဒီရြာေလးရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္းကိစၥ ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႈးက ေက်ာင္းသား (၇၁) ေယာက္ ဆိုရင္ အစိုးရအသိအမွတ္ျပဳ ေက်ာင္းဖြင့္လို႔မရဘူး လို႔ေျပာတယ္၊ ေက်ာင္းသား (၁၀၀) ေယာက္ျပည့္ ရင္ေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳ ေက်ာင္းဖြင့္ဖို႔ ျပည္နယ္ ပညာေရးမွဴးထံ တင္ၿပေပးလို႔ ရတယ္လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံ အလွဴရွင္ေတြကို ရွာေဖြၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ေရးကို ႀကိဳးစားရတာေပါ့” ဟုေရာင္ျခည္ မူလတန္း အခမဲ့ပညာသင္ေက်ာင္းကို ဖြင့္လွစ္တည္ေထာင္ ကူညီေနတဲ့ ခိုင္ေကာင္းစံမွ ေျပာဆိုပါတယ္။
“၀ံလက္ ေက်းလက္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း” ကုိမိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒီေဖာင္ေဒးရွင္းကို ရခိုင္ၿပည္နယ္ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို စိတ္၀င္စားၾကတဲ့ ရန္ကုန္ေရာက္ ရခိုင္လူငယ္၊ လူလတ္ တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ရခိုင္ၿပည္နယ္ရွိၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးမွလူငယ္၊ လူလတ္မ်ားၿဖင့္ (၄၊၁၁၊၂၀၁၀) ေန႕စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာ တရား၀င္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီမတိုင္ခင္ကတည္းက ရခိုင္ျပည္အႏွံ႔မွာရွိတဲ့ ပညာေရးလုပ္ငန္း ေတြမွာ ကူညီခဲ့သလို၊ အဖြဲ႔၀င္တခ်ိဳ႔ဟာ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ျပည္သူမ်ားကိုလည္း တခဲနက္ကူညီခဲ့ေၾကာင္း
ခိုင္ေကာင္းစံမွ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိမွာလည္း ေဖာင္ေဒးရွင္းစတင္တည္ေထာင္ခဲ့ သူေတြဟာ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚမွာ လူသိမ်ားထင္ရွားတ့ဲ (၉၊၁၀) တန္း ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြ ဖြင့္လွစ္ တည္ေထာင္ထားသူ ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
၀ံလက္ေက်းလက္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ့ ဒါရုိက္တာအဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ ခိုင္ေကာင္းစံဆုိတာ ရခိုင္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီမွ ရဲေဘာ္ေဟာင္းတဦးျဖစ္ပါတယ္။ မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္ က်ဆုံး ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ထို္င္းႏိုင္ငံအတြင္း ေရာက္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို အလုပ္ အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ရရွိေရး၊ လူမႈေရး က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ ပညာေပးေရးႏွင့္ ပညာေရးဆိုင္ရာ ေတြကို ကူညီခဲ့သူ တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ “ရခိုင္၀ံသာနုစာေပအသင္း” ဥကၠဌ၊ ရခိုင္ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ၿပည္ပ) မွာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ သူၿဖစ္ၿပီး၂၀၀၁ မွာ ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔မွ ဖမ္းဆီးကာ ျမန္မာႏို္င္ငံသို႔ ျပန္ပို႔ခံရၿပီး၊ စစ္အစိုးရမွ ေထာင္ဒဏ္ (၁၀) ႏွစ္ ခ်မွတ္ျခင္းခံရသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
(၂၀၀၉) ေထာင္က လြတ္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းမွာရွိတဲ့ ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးႏွင့္ ပညာေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ေဆာင္ေနသူ တဦးျဖစ္ပါတယ္။
“ေကာင္းတဲ့အလုပ္မို႔လို႔လား မသိဘူးဗ်၊ ေက်ာင္းစတင္ေဆာက္လုပ္တာနဲ႕ ကူညီမယ့္လူေတြက ေပၚလာတယ္။ စစ္ေတြၿမိဳ႔က အလွဴရွင္တဦးက ေက်ာင္းေျမေနရာအတြက္ (၅၀၀၀၀) က်ပ္နဲ႔ ေစာင္ (၇၀) ထည္လာေရာက္ လွဴဒါန္းတယ္။ ပုဏၰားကြ်န္းၿမိဳ႕ေပၚကအလွဴရွင္ေတြကလည္း ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္၊ ဗလာစာအုပ္နဲ႕ ေက်ာပိုးအိပ္ (၇၀) လံုး၊ စာေရးခံု (၃) ခံုလာေရာက္ လွဴဒါန္းၾကတယ္။ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာဘဲ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ဦးရစ္ေျမလူမႈေရးအသင္းကဗလာစာအုပ္ (၅၄) ဒါဇင္၊ ႏွင့္ ေငြက်ပ္ (၂၆၀၀၀၀) ႏွစ္သိန္း ေျခာက္ေသာင္းတန္ဖိုးရွိ ေက်ာင္း၀တ္စံု (၁၄၀) ထည္နဲ႕ေက်ာင္းသုံးပစၥည္းေတြ လွဴတယ္၊
ဒါနဲ႔တင္ က်ေနာ္တို႔ ဒီေက်ာင္းေလးကို တည္ေထာင္ျဖစ္တာေပါ့” ဟုေျပာျပခဲ့တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ဟာ သယံဇာတေပါႂကြယ္၀တဲ့ ျပည္နယ္ျဖစ္ေပမယ့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ UNDP ရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ဒုတိယ အဆင္းရဲဆုံးျပည္နယ္ အျဖစ္သတ္မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ရခိုင္တို႔ရဲ့ အတိတ္သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ ကိုယ့္ထီးကုိယ့္နန္းနဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာႆနာေရာင္၀ါ ထြန္းေျပာင္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။
ကုိလိုနီလက္ေအာက္က လြတ္လပ္ေရး ရယူစဥ္ကလည္း ဗမာတက်ပ္- ရခုိင္တက်ပ္မူကို လက္ခံခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡအနည္းဆုံး ျပည္နယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမမယ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနည္းဆုံး ျဖစ္သြားရတာက စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
၀ံလက္ ေက်းလက္ေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း အဖြဲ႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္မွ ေသးငယ္တဲ့၊ ရံပုံေငြ ခ်ိဳ႔တဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ NGO မ်ားႏွင့္မတူဘဲ ၀ံလက္ အဖြဲ႔ရဲ့ ဒါရိုက္တာ အဖြဲ႔၀င္တဦးေနျဖင့္ က်ပ္ေငြ (၃၀၀၀) လစဥ္ထည့္၀င္ရပါတယ္။ သာမန္အဖြဲ႔၀င္မ်ားက လစဥ္ေငြ (၁၀၀၀) တစ္ေထာင္က်ပ္ ထည့္၀င္ၿပီး ပညာေရးႏွင့္ အျခားေသာ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို ကူညီေပးေနတဲ့ အဖြဲ႔လည္းျဖစ္ပါတယ္။
သယံဇာတ ေပါမ်ားၿပီး ၊ ကမၻာေက်ာ္ ကုမၸဏီႀကီးေတြ ေဒၚလာဘီလီယံနဲ႔ခ်ီကာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ၿမိဳ႔နဲ႔ ေျခက်င္ (၄၅) မိနစ္အကြာအေ၀းက ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဓနိမိုး၊ ၀ါးထရံကာ ေက်ာင္းကိုေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ႀကိဳးစား တည္ေဆာက္ ေနရတဲ့ ရခိုင္ျပည္သူေတြရဲ့ ဘ၀က ေဖါင္စီးရင္း ေရငတ္သလိုပါဘဲ။ ရတနာ သိုက္ေတြအေပၚ ထိုင္ေနရေပမဲ့ သုံးစြဲခြင့္ မရွိတဲ့ ဥစၥာေစာင့္ပမာ ျဖစ္ေနတာ ရင္နာစရာ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။
ဂူ၀ ေက်းရြာ အေျခအေနကို တင္ျပရရင္ “ဂူ၀ေက်းရြာသား အမ်ားစုက မိရုိးဖလာ ငါးဖမ္းတဲ့ အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ရြာသားေတြက ရန္ကုန္-စစ္ေတြ ကားလမ္းေဖါက္လုပ္ေရးမွာ ေျမတူး၊ ေက်ာက္ထုတဲ့ အလုပ္လည္း လုပ္ၾကတယ္။ အစိုးရေက်ာင္းက နံနက္(၁၀)နာရီဖြင္႕တယ္။ ကေလး ေတြရဲ႕မိဘေတြ ၿမိဳ႕ေပၚေစ်းက ဆန္၀ယ္ၿပီ းၿပန္လာတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္။ အရင္တုန္းကဆို ငါးဖမ္းတဲ့ လုပ္ငန္းက ရတဲ့၀င္ေငြေလးနဲ႔ရပ္တည္ ႏိုင္ေပမယ့္၊ အခုေတာ့ ပင္လယ္ျပင္နဲ႔၊ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြက
လည္း ေလလံဆြဲၿပီး ပိုင္ရွင္အသစ္ေတြဆီမွာ ေငြေပးၿပီး ငါးဖမ္းၾကရတယ္၊ ထမင္းနပ္မွန္ဖို႔ေတာင္ အခက္အခဲရွိေတာ့ သားသမီးေတြရဲ့ ပညာေရးကို ဘယ္စဥ္းစားႏိုင္ေတာ့မလဲ” ဆိုၿပီး အင္တာနက္ လိုင္းေပၚကေန ေျပာသြားတဲ့ မိတ္ေဆြတဦးရဲ႕႔ စကားက စာေရးသူရဲ့ ရင္ကိုနာက်င္ေစခဲ့ပါတယ္။
“ေျမအုတ္တို႔ၿပိဳေလရာ ေက်ာက္အုတ္တို႔ျဖင့္ ျပည္တည္အံ့” ဆိုတဲ့စကားပုံက ပညာေရး ပရိဟိတ လုပ္ငန္းေတြကို အားသြန္ ခြန္စိုက္လုပ္ေနတဲ့ “၀ံလက္ေဖာင္ေဒးရွင္း” အတြက္ေရးထားခဲ့တဲ့ စကားပုံလို႔ ထင္ရ ပါတယ္။ ပ်က္စီးယိုယြင္းေနတဲ့ ျမန္မာ့လူအဖြဲ႔အစည္းကို တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က၊ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားေန ၾကတာ ကိုေတြ႔ ရေတာ့ ပညာေရးကိုစိတ္၀င္စားတဲ့ စာေရးသူအေနျဖင့္ စိတ္နဲ႔ ၾကည္ႏူးရ ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခက္အခဲ ရွိပါေစ အနာဂါတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ဘ၀ကို တည့္မတ္ ေပးခ်င္တဲ့ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ေတြကို ေလးစားမိတယ္။
“ေရာင္ျခည္” မူလတန္းေက်ာင္းကို ရြာေဟာင္းရပ္ကြက္မွာရွိတဲ့ အစိုးရမူလတန္းေက်ာင္းမွာ တြဲေက်ာင္း အၿဖစ္ ေလွ်ာက္ထားဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာမႏွစ္ဦး လစာက (၄၀၀၀၀) ေလးေသာင္းက်ပ္သာ ေထာက္ပံ့ေနရပါတယ္။
ေစတနာ၊၀ါသနာ၊ဂရုဏာ၊အနစ္နာ(နာ)ေလးနာကိုအေၿခခံၿပီးသင္ၾကားၿပသေပးေနတဲ႕ဆရာမေလးေတြရဲ႕
ေက်းဇူးတရားဟာလည္း အင္မတန္မွၾကီးမားလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လာမယ့္ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ပညာသင္ႏွစ္ မွာ ေက်ာင္းသား (၁၀၀)ခန္႕ရွိလာမယ္လို႕ထင္တယ္။ ေနာက္ထပ္ဆရာ၊ဆရာမ(၂) ဦးခန္႔ဖို႔လိုအပ္မယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမစုစုေပါင္း (၄) ဦးအတြက္ အလွဴရွင္ေတြကို ရွာေဖြေနရဆဲ လို႔ ခိုင္ေကာင္းစံက ေျပာျပပါတယ္။
ဂူ၀ ေက်းရြာက ကေလးေတြနည္းတူ မူလတန္းပညာ မသင္ရတဲ့ ကေလးငယ္ေပါင္း ဘယ္အထိ ရွိမလဲမေတြး ၀ံ့စရာပါ။ အမ်ိဳးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ ျမင့္မားပါတယ္ဆိုတဲ့ ရခိုင္တို႔ရဲ့ ေဒသမွာ မူလတန္းပညာကို မသင္ရတဲ့ ကေလးအေရအတြက္က (၄၀) ရာခို္င္ႏႈန္း၊ အလယ္တန္းပညာကို မသင္ႏိုင္တဲ့ အေရအတြက္က (၇၀) ရာခိုင္ႏႈန္းရွိပါတယ္။ “ပညာျမင့္မွ ႏိုင္ငံတင့္မည္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္က ရခိုင္ေတြနဲ႔ဘဲ မပတ္သတ္တာ မ်ားလား။
ဒီဇဘၤာလမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းက ပညာရွင္ေတြ ေတြ႔ဆုံၿပီး ပညာေရးစနစ္ကို ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ရင္ေဘာင္ တန္းနိုင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔စဥ္းစားခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လိုစဥ္းစားၾကမွန္းေတာ့ အတိအက်မသိရပါဘူး။ ပညာေရးစနစ္ကို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ဖို႔ မလုပ္မွီ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း မူလတန္းပညာကို မသင္ရတဲ့ ကေလး အေရအတြက္ ဘယ္အထိရွိေနၿပီလဲ ဆိုတာ စာရင္းေကာက္ၿပီး မူလတန္းပညာကို သင္ေပးနိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ေပးသင့္ပါတယ္။
“၀ံလက္ငွက္”ဆိုတာ ရခိုင္ေတြရဲ့အမ်ိဳးသားလကၡဏာကို ေဆာင္တဲ့ငွက္ျဖစ္ပါတယ္။ ငွက္ေတြရဲ႕ ဘုရင္ အျဖစ္ သမုတ္ျခင္း ခံရတဲ့ သိန္းငွက္မ်ိဳးႏြယ္၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခြန္အားႀကီးမားျခင္း၊ ရန္သူကို အေၾကာက္အရြံ႔ မရွိ တိုက္ခိုက္ ေအာင္ႏိုင္ျခင္း၊ သစၥာတရားရွိျခင္း သက္ေသအျဖစ္ မိမိေမြးဖြားရာ ေဒသကေန ေ၀းကြာတဲ့ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ရွိေနပေစ မိမိရဲ့ဌာေနေျမကို တႏွစ္တႀကိမ္ ျပန္ေလ့ ရွိတဲ့ ငွက္ျဖစ္ပါတယ္။
၀ံလက္” ငွက္ေတြလိုဘဲ ရခိုင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ျမန္မာႏိုင္ငံအ၀ွမ္း ကပ္ေဘးဆိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနရပ္ဌာနီမွာ က်န္ခဲ့တဲ့အနာဂါတ္ေပ်ာက္ေနတဲ႕ ကေလးေတြရဲ့ ဘ၀ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ ပါ၀င္ကူညီၾကဖို႔ ခိုင္ေကာင္းစံမွ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ခို္င္ေကာင္းစံေျပာတဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ “ က်ေနာ္တို႔က ေရႊကိုအေရာင္တင္တဲ့ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး၊အမွိဳက္ကို ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္ပါတာ၊ အခ်ိဳ႕ေသာ ပညာသင္ ဆုေတြေပးတဲ့ ရခိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိပါတယ္၊ ေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကိုဘဲေပးတယ္၊ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္မယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကိုပဲ ေထာက္ပံ့ေပး ေနၾကတယ္။ ဒါလိုအပ္လို႔ေပးတယ္ ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္။ မေကာင္းဘူးလို႔ မေျပာပါဘူး။ ဒီအေထာက္အပံ့
ေတြနဲ႔ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရခဲ့တဲ့ ပညာ တတ္ေတြကေရာ အဖရခိုင္ျပည္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္အေကြၽး ျပဳခဲ့ ၾကၿပီလဲ။
ဒါကို အဓိကထားၿပီး စဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႕ထင္တယ္။
အနာဂတ္ဘ၀ခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ လူသားတိုင္းအတြက္ မူလတန္း ပညာရပ္ကိုေတာ့ မျဖစ္မေနသင္ယူသင့္ တယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတယ္၊ က်ေနာ္တို႔စဥ္းစားတာက ႏြံထဲ နစ္ေနတဲ့
ကေလးေတြကို ဆြဲတင္ေပးခ်င္တာ၊ လဲေနတဲ့ ကေလးေတြကို ထူေပးတဲ့သေဘာပါ” လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ခိုင္ေကာင္းစံ ေျပာသလို ႏြြံထဲနစ္ေနရရွာတဲ့ ၀ံလက္ ငွက္ငယ္ေလးေတြကို လက္ဆြဲၿပီး ထူေပးႏိုင္ေအာင္ ျပည္တြင္း ျပည္ပက ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ၊ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြ လုပ္ေဆာင္နို္င္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ေစာျပည့္ညိဳ
မွတ္ခ်က္။ ။ “၀ံလက္ေက်းလက္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း”၊ ဒါရုိက္တာ ခိုင္ေကာင္းစံအား ဖုန္းျဖင့္
ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းခ်က္မ်ားကို အေျခခံကာ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္။
“အရင္တုန္းကဆို ကေလးေတြဟာ ဘုရားဖူးေတြဆီမွာ ပိုက္ဆံလိုက္ေတာင္းတယ္၊ ဘုရားဖူးေတြ ခြ်တ္ထားတဲ႕ ဖိနပ္ေတြ ခိုးယူသြားတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ (ေရာင္ျခည္ အခမဲ့ပညာသင္ေက်ာင္း) ကို ဖြင့္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ကေလးေတြ ပိုက္ဆံေတာင္းတာတို႔၊ ဖိနပ္ခိုးတာတုိ႔ ေပ်ာက္သြားတယ္” ဟု “ ၀ံလက္ ေက်းလက္ေဒသ ဖြ႔႔ံၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း” ဒါရိုက္တာအဖြဲ႔၀င္ ခိုင္ေကာင္းစံ ေျပာျပတာျဖစ္ပါတယ္။
ဂူ၀ ေက်းရြာဟာ ကုလားတန္ျမစ္ အေနာက္ဖက္ကမ္းနံေဘးေပၚမွာတည္ရိွၿပီး၊ ပုဏၰားကြၽန္းၿမိဳ႔နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ၄၅ မိနစ္ ခရီးသာရွိတဲ့ အိမ္ေျခ (၆၅) ေဆာင္ရွိတဲ့ ရြာကေလးပါ။ ဂူ၀ဘုရားကို အမွီျပဳၿပီး ဂူ၀ေက်းရြာလို႔ အမည္တြင္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္ေတာင္ကို ထြင္းၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေရွးေဟာင္း ဂူဘုရားျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာင္း၊ ေႏြရာသီေရာက္ၿပီဆိုရင္ ရခိုင္ျပည္နယ္အႏွံ႔က ဘုရားဖူးေတြ ဂူ၀ဘုရားကို လာေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ ၾကပါတယ္။
ဒီရြာကေလးမွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မတိုင္မွီထိ အစိုးရ စာသင္ေက်ာင္းဆိုတာ မရွိပါဘူး။ တရြာလုံး ကေလးငယ္ အေရအတြက္က (၁၃၀) ေလာက္ရွိပါတယ္၊ အသက္ (၅)ႏွစ္ကေန (၁၂) ထိကေတာ့ (၉၀) ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတဲ့ တံငါရြာကေလးတရြာျဖစ္ပါတယ္။ ရြာဆိုေပမဲ႕အစိုးရအသိအမွတ္ၿပဳ ေက်းရြာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာရိွတဲ့ ရြာေဟာင္းရပ္ကြက္မွာ တြဲၿပီးစာရင္း၀င္ေနတဲ့ ရြာကေလးပါ။
“ ၿမိဳ႔နဲ႔ ၄၅ မိနစ္ခရီးအကြာမွာရွိတဲ့ရြာမွာ စာသင္ေက်ာင္းမရွိဘူး၊ က်ေနာ္ ၿမိဳ႔နယ္ ပညာေရးမွဴးနဲ႔ ေတြ႔ဆုံၿပီး ဒီရြာေလးရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္းကိစၥ ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႈးက ေက်ာင္းသား (၇၁) ေယာက္ ဆိုရင္ အစိုးရအသိအမွတ္ျပဳ ေက်ာင္းဖြင့္လို႔မရဘူး လို႔ေျပာတယ္၊ ေက်ာင္းသား (၁၀၀) ေယာက္ျပည့္ ရင္ေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳ ေက်ာင္းဖြင့္ဖို႔ ျပည္နယ္ ပညာေရးမွဴးထံ တင္ၿပေပးလို႔ ရတယ္လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံ အလွဴရွင္ေတြကို ရွာေဖြၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ေရးကို ႀကိဳးစားရတာေပါ့” ဟုေရာင္ျခည္ မူလတန္း အခမဲ့ပညာသင္ေက်ာင္းကို ဖြင့္လွစ္တည္ေထာင္ ကူညီေနတဲ့ ခိုင္ေကာင္းစံမွ ေျပာဆိုပါတယ္။
“၀ံလက္ ေက်းလက္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း” ကုိမိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒီေဖာင္ေဒးရွင္းကို ရခိုင္ၿပည္နယ္ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို စိတ္၀င္စားၾကတဲ့ ရန္ကုန္ေရာက္ ရခိုင္လူငယ္၊ လူလတ္ တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ရခိုင္ၿပည္နယ္ရွိၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးမွလူငယ္၊ လူလတ္မ်ားၿဖင့္ (၄၊၁၁၊၂၀၁၀) ေန႕စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာ တရား၀င္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီမတိုင္ခင္ကတည္းက ရခိုင္ျပည္အႏွံ႔မွာရွိတဲ့ ပညာေရးလုပ္ငန္း ေတြမွာ ကူညီခဲ့သလို၊ အဖြဲ႔၀င္တခ်ိဳ႔ဟာ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ျပည္သူမ်ားကိုလည္း တခဲနက္ကူညီခဲ့ေၾကာင္း
ခိုင္ေကာင္းစံမွ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိမွာလည္း ေဖာင္ေဒးရွင္းစတင္တည္ေထာင္ခဲ့ သူေတြဟာ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚမွာ လူသိမ်ားထင္ရွားတ့ဲ (၉၊၁၀) တန္း ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြ ဖြင့္လွစ္ တည္ေထာင္ထားသူ ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
၀ံလက္ေက်းလက္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ့ ဒါရုိက္တာအဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ ခိုင္ေကာင္းစံဆုိတာ ရခိုင္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီမွ ရဲေဘာ္ေဟာင္းတဦးျဖစ္ပါတယ္။ မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္ က်ဆုံး ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ထို္င္းႏိုင္ငံအတြင္း ေရာက္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို အလုပ္ အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ရရွိေရး၊ လူမႈေရး က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ ပညာေပးေရးႏွင့္ ပညာေရးဆိုင္ရာ ေတြကို ကူညီခဲ့သူ တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ “ရခိုင္၀ံသာနုစာေပအသင္း” ဥကၠဌ၊ ရခိုင္ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ၿပည္ပ) မွာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ သူၿဖစ္ၿပီး၂၀၀၁ မွာ ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔မွ ဖမ္းဆီးကာ ျမန္မာႏို္င္ငံသို႔ ျပန္ပို႔ခံရၿပီး၊ စစ္အစိုးရမွ ေထာင္ဒဏ္ (၁၀) ႏွစ္ ခ်မွတ္ျခင္းခံရသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
(၂၀၀၉) ေထာင္က လြတ္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းမွာရွိတဲ့ ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးႏွင့္ ပညာေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ေဆာင္ေနသူ တဦးျဖစ္ပါတယ္။
“ေကာင္းတဲ့အလုပ္မို႔လို႔လား မသိဘူးဗ်၊ ေက်ာင္းစတင္ေဆာက္လုပ္တာနဲ႕ ကူညီမယ့္လူေတြက ေပၚလာတယ္။ စစ္ေတြၿမိဳ႔က အလွဴရွင္တဦးက ေက်ာင္းေျမေနရာအတြက္ (၅၀၀၀၀) က်ပ္နဲ႔ ေစာင္ (၇၀) ထည္လာေရာက္ လွဴဒါန္းတယ္။ ပုဏၰားကြ်န္းၿမိဳ႕ေပၚကအလွဴရွင္ေတြကလည္း ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္၊ ဗလာစာအုပ္နဲ႕ ေက်ာပိုးအိပ္ (၇၀) လံုး၊ စာေရးခံု (၃) ခံုလာေရာက္ လွဴဒါန္းၾကတယ္။ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာဘဲ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ဦးရစ္ေျမလူမႈေရးအသင္းကဗလာစာအုပ္ (၅၄) ဒါဇင္၊ ႏွင့္ ေငြက်ပ္ (၂၆၀၀၀၀) ႏွစ္သိန္း ေျခာက္ေသာင္းတန္ဖိုးရွိ ေက်ာင္း၀တ္စံု (၁၄၀) ထည္နဲ႕ေက်ာင္းသုံးပစၥည္းေတြ လွဴတယ္၊
ဒါနဲ႔တင္ က်ေနာ္တို႔ ဒီေက်ာင္းေလးကို တည္ေထာင္ျဖစ္တာေပါ့” ဟုေျပာျပခဲ့တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ဟာ သယံဇာတေပါႂကြယ္၀တဲ့ ျပည္နယ္ျဖစ္ေပမယ့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ UNDP ရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ဒုတိယ အဆင္းရဲဆုံးျပည္နယ္ အျဖစ္သတ္မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ရခိုင္တို႔ရဲ့ အတိတ္သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ ကိုယ့္ထီးကုိယ့္နန္းနဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာႆနာေရာင္၀ါ ထြန္းေျပာင္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။
ကုိလိုနီလက္ေအာက္က လြတ္လပ္ေရး ရယူစဥ္ကလည္း ဗမာတက်ပ္- ရခုိင္တက်ပ္မူကို လက္ခံခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡအနည္းဆုံး ျပည္နယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမမယ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနည္းဆုံး ျဖစ္သြားရတာက စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
၀ံလက္ ေက်းလက္ေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း အဖြဲ႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္မွ ေသးငယ္တဲ့၊ ရံပုံေငြ ခ်ိဳ႔တဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ NGO မ်ားႏွင့္မတူဘဲ ၀ံလက္ အဖြဲ႔ရဲ့ ဒါရိုက္တာ အဖြဲ႔၀င္တဦးေနျဖင့္ က်ပ္ေငြ (၃၀၀၀) လစဥ္ထည့္၀င္ရပါတယ္။ သာမန္အဖြဲ႔၀င္မ်ားက လစဥ္ေငြ (၁၀၀၀) တစ္ေထာင္က်ပ္ ထည့္၀င္ၿပီး ပညာေရးႏွင့္ အျခားေသာ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို ကူညီေပးေနတဲ့ အဖြဲ႔လည္းျဖစ္ပါတယ္။
သယံဇာတ ေပါမ်ားၿပီး ၊ ကမၻာေက်ာ္ ကုမၸဏီႀကီးေတြ ေဒၚလာဘီလီယံနဲ႔ခ်ီကာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ၿမိဳ႔နဲ႔ ေျခက်င္ (၄၅) မိနစ္အကြာအေ၀းက ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဓနိမိုး၊ ၀ါးထရံကာ ေက်ာင္းကိုေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ႀကိဳးစား တည္ေဆာက္ ေနရတဲ့ ရခိုင္ျပည္သူေတြရဲ့ ဘ၀က ေဖါင္စီးရင္း ေရငတ္သလိုပါဘဲ။ ရတနာ သိုက္ေတြအေပၚ ထိုင္ေနရေပမဲ့ သုံးစြဲခြင့္ မရွိတဲ့ ဥစၥာေစာင့္ပမာ ျဖစ္ေနတာ ရင္နာစရာ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။
ဂူ၀ ေက်းရြာ အေျခအေနကို တင္ျပရရင္ “ဂူ၀ေက်းရြာသား အမ်ားစုက မိရုိးဖလာ ငါးဖမ္းတဲ့ အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ရြာသားေတြက ရန္ကုန္-စစ္ေတြ ကားလမ္းေဖါက္လုပ္ေရးမွာ ေျမတူး၊ ေက်ာက္ထုတဲ့ အလုပ္လည္း လုပ္ၾကတယ္။ အစိုးရေက်ာင္းက နံနက္(၁၀)နာရီဖြင္႕တယ္။ ကေလး ေတြရဲ႕မိဘေတြ ၿမိဳ႕ေပၚေစ်းက ဆန္၀ယ္ၿပီ းၿပန္လာတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္။ အရင္တုန္းကဆို ငါးဖမ္းတဲ့ လုပ္ငန္းက ရတဲ့၀င္ေငြေလးနဲ႔ရပ္တည္ ႏိုင္ေပမယ့္၊ အခုေတာ့ ပင္လယ္ျပင္နဲ႔၊ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြက
လည္း ေလလံဆြဲၿပီး ပိုင္ရွင္အသစ္ေတြဆီမွာ ေငြေပးၿပီး ငါးဖမ္းၾကရတယ္၊ ထမင္းနပ္မွန္ဖို႔ေတာင္ အခက္အခဲရွိေတာ့ သားသမီးေတြရဲ့ ပညာေရးကို ဘယ္စဥ္းစားႏိုင္ေတာ့မလဲ” ဆိုၿပီး အင္တာနက္ လိုင္းေပၚကေန ေျပာသြားတဲ့ မိတ္ေဆြတဦးရဲ႕႔ စကားက စာေရးသူရဲ့ ရင္ကိုနာက်င္ေစခဲ့ပါတယ္။
“ေျမအုတ္တို႔ၿပိဳေလရာ ေက်ာက္အုတ္တို႔ျဖင့္ ျပည္တည္အံ့” ဆိုတဲ့စကားပုံက ပညာေရး ပရိဟိတ လုပ္ငန္းေတြကို အားသြန္ ခြန္စိုက္လုပ္ေနတဲ့ “၀ံလက္ေဖာင္ေဒးရွင္း” အတြက္ေရးထားခဲ့တဲ့ စကားပုံလို႔ ထင္ရ ပါတယ္။ ပ်က္စီးယိုယြင္းေနတဲ့ ျမန္မာ့လူအဖြဲ႔အစည္းကို တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က၊ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားေန ၾကတာ ကိုေတြ႔ ရေတာ့ ပညာေရးကိုစိတ္၀င္စားတဲ့ စာေရးသူအေနျဖင့္ စိတ္နဲ႔ ၾကည္ႏူးရ ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခက္အခဲ ရွိပါေစ အနာဂါတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ဘ၀ကို တည့္မတ္ ေပးခ်င္တဲ့ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ေတြကို ေလးစားမိတယ္။
“ေရာင္ျခည္” မူလတန္းေက်ာင္းကို ရြာေဟာင္းရပ္ကြက္မွာရွိတဲ့ အစိုးရမူလတန္းေက်ာင္းမွာ တြဲေက်ာင္း အၿဖစ္ ေလွ်ာက္ထားဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာမႏွစ္ဦး လစာက (၄၀၀၀၀) ေလးေသာင္းက်ပ္သာ ေထာက္ပံ့ေနရပါတယ္။
ေစတနာ၊၀ါသနာ၊ဂရုဏာ၊အနစ္နာ(နာ)ေလးနာကိုအေၿခခံၿပီးသင္ၾကားၿပသေပးေနတဲ႕ဆရာမေလးေတြရဲ႕
ေက်းဇူးတရားဟာလည္း အင္မတန္မွၾကီးမားလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လာမယ့္ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ပညာသင္ႏွစ္ မွာ ေက်ာင္းသား (၁၀၀)ခန္႕ရွိလာမယ္လို႕ထင္တယ္။ ေနာက္ထပ္ဆရာ၊ဆရာမ(၂) ဦးခန္႔ဖို႔လိုအပ္မယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမစုစုေပါင္း (၄) ဦးအတြက္ အလွဴရွင္ေတြကို ရွာေဖြေနရဆဲ လို႔ ခိုင္ေကာင္းစံက ေျပာျပပါတယ္။
ဂူ၀ ေက်းရြာက ကေလးေတြနည္းတူ မူလတန္းပညာ မသင္ရတဲ့ ကေလးငယ္ေပါင္း ဘယ္အထိ ရွိမလဲမေတြး ၀ံ့စရာပါ။ အမ်ိဳးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ ျမင့္မားပါတယ္ဆိုတဲ့ ရခိုင္တို႔ရဲ့ ေဒသမွာ မူလတန္းပညာကို မသင္ရတဲ့ ကေလးအေရအတြက္က (၄၀) ရာခို္င္ႏႈန္း၊ အလယ္တန္းပညာကို မသင္ႏိုင္တဲ့ အေရအတြက္က (၇၀) ရာခိုင္ႏႈန္းရွိပါတယ္။ “ပညာျမင့္မွ ႏိုင္ငံတင့္မည္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္က ရခိုင္ေတြနဲ႔ဘဲ မပတ္သတ္တာ မ်ားလား။
ဒီဇဘၤာလမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းက ပညာရွင္ေတြ ေတြ႔ဆုံၿပီး ပညာေရးစနစ္ကို ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ရင္ေဘာင္ တန္းနိုင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔စဥ္းစားခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လိုစဥ္းစားၾကမွန္းေတာ့ အတိအက်မသိရပါဘူး။ ပညာေရးစနစ္ကို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ဖို႔ မလုပ္မွီ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း မူလတန္းပညာကို မသင္ရတဲ့ ကေလး အေရအတြက္ ဘယ္အထိရွိေနၿပီလဲ ဆိုတာ စာရင္းေကာက္ၿပီး မူလတန္းပညာကို သင္ေပးနိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ေပးသင့္ပါတယ္။
“၀ံလက္ငွက္”ဆိုတာ ရခိုင္ေတြရဲ့အမ်ိဳးသားလကၡဏာကို ေဆာင္တဲ့ငွက္ျဖစ္ပါတယ္။ ငွက္ေတြရဲ႕ ဘုရင္ အျဖစ္ သမုတ္ျခင္း ခံရတဲ့ သိန္းငွက္မ်ိဳးႏြယ္၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခြန္အားႀကီးမားျခင္း၊ ရန္သူကို အေၾကာက္အရြံ႔ မရွိ တိုက္ခိုက္ ေအာင္ႏိုင္ျခင္း၊ သစၥာတရားရွိျခင္း သက္ေသအျဖစ္ မိမိေမြးဖြားရာ ေဒသကေန ေ၀းကြာတဲ့ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ရွိေနပေစ မိမိရဲ့ဌာေနေျမကို တႏွစ္တႀကိမ္ ျပန္ေလ့ ရွိတဲ့ ငွက္ျဖစ္ပါတယ္။
၀ံလက္” ငွက္ေတြလိုဘဲ ရခိုင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ျမန္မာႏိုင္ငံအ၀ွမ္း ကပ္ေဘးဆိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနရပ္ဌာနီမွာ က်န္ခဲ့တဲ့အနာဂါတ္ေပ်ာက္ေနတဲ႕ ကေလးေတြရဲ့ ဘ၀ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ ပါ၀င္ကူညီၾကဖို႔ ခိုင္ေကာင္းစံမွ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ခို္င္ေကာင္းစံေျပာတဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ “ က်ေနာ္တို႔က ေရႊကိုအေရာင္တင္တဲ့ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး၊အမွိဳက္ကို ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္ပါတာ၊ အခ်ိဳ႕ေသာ ပညာသင္ ဆုေတြေပးတဲ့ ရခိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိပါတယ္၊ ေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကိုဘဲေပးတယ္၊ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္မယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကိုပဲ ေထာက္ပံ့ေပး ေနၾကတယ္။ ဒါလိုအပ္လို႔ေပးတယ္ ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္။ မေကာင္းဘူးလို႔ မေျပာပါဘူး။ ဒီအေထာက္အပံ့
ေတြနဲ႔ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရခဲ့တဲ့ ပညာ တတ္ေတြကေရာ အဖရခိုင္ျပည္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္အေကြၽး ျပဳခဲ့ ၾကၿပီလဲ။
ဒါကို အဓိကထားၿပီး စဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႕ထင္တယ္။
အနာဂတ္ဘ၀ခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ လူသားတိုင္းအတြက္ မူလတန္း ပညာရပ္ကိုေတာ့ မျဖစ္မေနသင္ယူသင့္ တယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတယ္၊ က်ေနာ္တို႔စဥ္းစားတာက ႏြံထဲ နစ္ေနတဲ့
ကေလးေတြကို ဆြဲတင္ေပးခ်င္တာ၊ လဲေနတဲ့ ကေလးေတြကို ထူေပးတဲ့သေဘာပါ” လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ခိုင္ေကာင္းစံ ေျပာသလို ႏြြံထဲနစ္ေနရရွာတဲ့ ၀ံလက္ ငွက္ငယ္ေလးေတြကို လက္ဆြဲၿပီး ထူေပးႏိုင္ေအာင္ ျပည္တြင္း ျပည္ပက ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ၊ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြ လုပ္ေဆာင္နို္င္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ေစာျပည့္ညိဳ
မွတ္ခ်က္။ ။ “၀ံလက္ေက်းလက္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း”၊ ဒါရုိက္တာ ခိုင္ေကာင္းစံအား ဖုန္းျဖင့္
ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းခ်က္မ်ားကို အေျခခံကာ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္။
0 comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပရန္ ခဏေလးေစာင့္ၾကပါ။